ხშირად სპორტსმენები კარიერას ადრეული ასაკიდან იწყებენ, განსაკუთრებით მცირეწლოვან სპორტსმენებს კი წყალბურთში შეხვდებით. ჩვენი რესპონდენტიც წყალბურთელი, საქართველოს ეროვნული ნაკრებისა და „დინამო თბილისის" გუნდის წევრი ბესო ახვლედიანია. ამბობს, მეხუმრებიან, რომ დაიბადე, იმ წამიდან წყალში ჩაგაგდესო. ბესოს სპორტული კარიერაც ადრეული ასაკიდან დაიწყო, ახლა 19 წლის არის და უკვე მსოფლიო დონის გუნდებთან ასპარეზობს. წლევანდელი შედეგებით საუკეთესო ხუთეულშია, როგორც ყველაზე მეტი ბურთის დაბლოკვით გამორჩეული მოთამაშე. 15-დან 19 წლამდე იგი ეროვნული ნაკრების კაპიტანი იყო, საკუთარ თავზე საუბარი არ უყვარს, თუმცა ცოტა რამ მაინც გვიამბო... - მოგვიყევი ცოტა შენს თავზე, როგორია 19 წლის წყალბურთელი ბესო ახვლედიანი? - თამამად შემიძლია ვთქვა, რომ მრავალფეროვანი ცხოვრება მაქვს. ძირითად დროს სპორტსა და საკუთარ განვითარებას ვუთმობ. დილით ადრე ვდგები, ვარჯიშზე მივდივარ, შემდეგ უკან ვბრუნდები, ცოტას ვისვენებ და საღამოს ისევ ვარჯიში მაქვს. თავისუფალი დრო, ძირითადად, შაბათ-კვირას თუ გამომიჩნდება და ამ ორ დღეში ვცდილობ, ყველაფერი მოვასწრო. ხშირად გავდივართ ქვეყნიდან, თვის განმავლობაში 2-3-ჯერაც გავსულვართ ჩემპიონთა ლიგის მატჩებზე. თავისუფალ დროს, ასევე, საყვარელ საქმეს ვუთმობ - პოეზია მიყვარს, ვხატავ, 6 წელი დავდიოდი ხატვაზე და ეს საქმიანობა დღემდე განტვირთვაში მეხმარება. - როგორც ვიცი, დედისერთა ხარ, გაგვაცანი შენი ოჯახი... - ერთადერთი შვილი და შვილიშვილი ვარ, ცოტა განებივრებულიც კი. რადგან მარტო ვარ, სულ ცდილობენ, არაფერი მომაკლდეს. ჩემი დედისერთობით არასდროს მისარგებლია, არაფერს ვითხოვდი და დღემდე ასე ვარ. თუ რამე გასაკეთებელია, ვცდილობ, დღემდე ჩემით გავაკეთო ხოლმე. კარგი ურთიერთობა მაქვს მშობლებთან, ვმეგობრობ და ეს მეგობრობა ყველაფერში მეხმარება. არაფერში მზღუდავენ, ვცდილობ, მათი გაზიარებული ცოდნა ახლა ცხოვრებისეულ საკითხებში გამოვიყენო, შუალედებს ვიჭერ და ვიზიარებ, რასაც მირჩევენ ხოლმე. მთლიანობაში ვახერხებ, რომ კარგი შვილი ვიყო. სულ მინდოდა დედმამიშვილი მყოლოდა, ბავშვები მიყვარს და პატარა და-ძმაზე ვოცნებობდი. დარწმუნებული ვარ, ჩემს ცხოვრებას ისე მოვაწყობ, 2-3 შვილი მეყოლება, რომ მათ თავი მარტოდ არ იგრძნონ. - ჯერ მხოლოდ 19 წლის ხარ და უკვე „დინამო თბილისსა" და ეროვნულ ნაკრებში თამაშობ, როდის გამოჩნდა ეს სპორტი შენს ცხოვრებაში? - ჩემი მეგობრები მეხუმრებიან, რომ დაიბადე ეგრევე წყალში ჩაგაგდესო. 5 წლის ვიყავი, როდესაც მშობლებმა ცურვაზე და ფეხბურთზე შემიყვანეს, ორივე სპორტის სახეობა მომწონდა, მონაცემებიც მქონდა და გამომდიოდა კიდეც. დიდი დატვირთვის შედეგად ექიმმა ორივე ამიკრძალა და მომიწია, ერთ-ერთი ამერჩია. 9 წლის ვიყავი, მამაჩემმა დამისვა და მითხრა, რომელი სპორტისკენაც გული მიმიწევდა, იმაზე გამეკეთებინა არჩევანი. დაუფიქრებლად ავირჩიე წყალბურთი. ცურვის ჯგუფიდან წყალბურთზე ახალი გადასული ვიყავი და უკვე მიყვარდა იქაურობა. ბიძაჩემი - ზაზა ახვლედიანი წყალბურთელია, ევროპის პრიზიორი და მსოფლიოს ჩემპიონი, ბაბუაჩემი - ბესიკ ახვლედიანი მოკრივე იყო, თუმცა წყალბურთი და, ზოგადად, სპორტი გამორჩეულად უყვარდა, მამაჩემიც თამაშობდა ამ სახეობაში და მეც ოჯახური ტრადიცია არ დავარღვიე - წყალბურთს გავყევი. მახსოვს, ფეხბურთი ძალიან მიყვარდა, მწვრთნელი სთხოვდა ჩემებს, თავი არ დამენებებინა, მაგრამ წყალბურთს სხვა ხიბლი აქვს. ერთი კვირა დღე ვისვენებ და ის დღე აუზის გარეშე გაძლება მიჭირს. კარიერის სულ პირველი ნაბიჯები "ივერიაში" გადავდგი, შემდეგ კლუბ "სპორტ მენეჯმენტში" ვიყავი, მერე "არენაშიც" ვითამაშე, თბილისის "თბილისშიც" და ბოლოს „დინამო თბილისში“ მოვხვდი. - რას ნიშნავს წყალბურთი და "დინამო თბილისი" შენთვის? - წყალბურთი ჩემი ცხოვრების განუყოფელი ნაწილია, არაფერი წარმომიდგენია ამ საქმიანობის გარეშე. ვფიქრობ და მჯერა, რომ კარიერის დამთავრების შემდეგ წყალბურთს მაინც გავაგრძელებ. ვერც ერთ წამს ვერ წარმოვიდგენ სპორტის გარეშე, ჩემი დღე იწყება ვარჯიშით და ისევ ვარჯიშით მთავრდება. „დინამო თბილისი“, როგორც ძველი გუნდი, თავისი დიდი ისტორიით, ნამდვილად გამორჩეულია. ადრე დინამოში თამაში პრესტიჟული იყო, ასეა ახლაც, საქართველოში ერთ-ერთი წამყვანი გუნდია და სწორედ მისი წევრების კისერზეა პასუხისმგებლობა, რომ ამ გუნდის სახელიც შევინარჩუნოთ და ისტორიაში ჩვენი წვლილიც შევიტანოთ. "დინამო" ჩემთვის დიდი ოჯახია, ჩემი ოჯახის წევრებზე მეტ დროს თანაგუნდელებთან ერთად ვატარებ, "დინამო" ნამდვილად ერთობაა და გუნდურობაა. - რომ არა წყალბურთელი, როგორ გგონია, რომელიმე სპორტს გაჰყვებოდი? - ფეხბურთელი ვიქნებოდი, რომ არა წყალბურთი, სპორტის რომელიმე სახეობაში ჩემს თავს მაინც ვიპოვიდი. ზოგადად ბავშვობიდანვე სპორტული ვიყავი და ეს ყველაფერი სიამოვნებას მანიჭებს. - რა გასწავლა სპორტმა? - გვერდში დგომა, ერთმანეთის გატანა, გუნდურობა, მეგობრობა და დისციპლინა. სპორტმა ისეთ მომენტებში პრობლემების გადალახვა მასწავლა, რომელიც ჩვეულებრივ ადამიანს შეიძლება გაუჭირდეს. - სტუდენტი ხარ, სპორტის პარალელურად სწავლას თუ ასწრებ? - გრაფიკიდან გამომდინარე, მიჭირს ამ ორის შეთავსება. დღეში ორი ვარჯიში გვაქვს, თვეში რამდენიმე კვირა ქვეყნის გარეთ მატჩებზე ვართ. ეს ყველაფერი სწავლის პროცესს აფერხებს, თუმცა ვცდილობ შევუთავსო, ჯერ პირველ კურსზე ვარ და სიტუაციას ვეჩვევი. - როგორ ფიქრობ, როგორ უნდა წარმართო შენი ცხოვრება სპორტის პარალელურად? - რთულია ამაზე პასუხის გაცემა, თუ გადავწყვეტ, რომ პროფესიონალ სპორტში დავრჩე ყველაფერი, მთელი ცხოვრება, ენერგია ამ მიმართულებით უნდა მივმართო. ჩემი პირადი ცხოვრებაც სპორტს და კარიერას უნდა მოვარგო, ჯერ მაგ საკითხზე ასე ცალსახად არ მიფიქრია. - სულ ვარჯიშები გაქვთ, ხშირად დღეში ორჯერაც, ზოგადად როგორია სპორტსმენი ადამიანის ცხოვრება? - თითქოს ყოველი დღე ერთმანეთს ჰგავს, თუმცა ყოველთვის გამორჩეულია მატჩის წინა პერიოდი და მატჩის დღე. რამდენიმე დღით ადრე ვცდილობ კვება მკაცრად ვაკონტროლო, ადრე დავიძინო, ზედმეტად არაფერზე ვინერვიულო, რომ ეს ხასიათი თამაშზე არ გამყვეს. მატჩი პრიორიტეტია და ამისთვის დიდი ხანი ვემზადებით. სულ ვფიქრობ მომენტებზე, როგორ მოვიქცევი, რა მონაკვეთში რა გადაწყვეტილებას მივიღებ. თამაშზე ასობით ადამიანი გვიყურებს და ჩვენთვის დიდი პასუხისმგებლობაა. ზოგადად, სპორტსმენი ადამიანის ცხოვრება იმიტომ განსხვავდება ჩვეულებრივი ადამიანისგან, რომ მხოლოდ ჩვენს თავზე მუშაობა გვიწევს. მთელი დღის განმავლობაში იმ შეცდომის გამოსწორებას ვცდილობთ, რაც თითოეულს საკუთარ პოზიციაზე გვაქვს. სისტემატურად ვვარჯიშობთ, კვირაში 12-13 ვარჯიში გვაქვს. სპორტიდან გამომდინარე, ჩემი თავის უხერხულ სიტუაციაში ჩაგდება მიყვარს, ხშირად ვცდები კომფორტის ზონას, რომ რაც პრობლემატურია, მალე გამოვასწორო და ამაზე თვალი არ დავხუჭო. - სპორტსმენებს გოგონების დიდი ამალა გაკვირდებათ და გვითხარი, როგორი გოგონები მოგწონს? - ჩამოყალიბებული კრიტერიუმები არ მაქვს, ადამიანში ყველაფერს ვაქცევ ყურადღებას. პირველად გარეგნობით მოგწონს ადამიანი და შემდეგ მის პიროვნულ თვისებებს აკვირდები. გოგოში ყურადღებას ვაქცევ ლამაზ ნაკვთებს, ღიმილს, მომწონს ღია ფერის თვალები. პიროვნულად, მთავარია მიგებდეს, მეც ვეცდები ყველაფერში გავუგო, ასევე, მნიშვნელოვანია ჩემს საქმეს სცემდეს პატივს. ხასიათებით ჯიუტი ადამიანი ვარ, თუმცა ვცდილობ, ყველასი გავიგო, მიყვარს ადამიანებისთვის რჩევების მიცემა იმ საკითხზე, რომელიც მეც გამივლია. სიკეთის გაკეთება მიყვარს და გულწრფელად ვამბობ, ყველა ადამიანისთვის, რომელიც ჩემს გვერდით არის, საუკეთესო მემეტება, რაშიც შემიძლია რომ დავეხმარო, უარს არაფერზე ვეტყვი და ანალოგიურ დამოკიდებულებას ველი სხვებისგანაც. - რა არის შენი მთავარი მიზანი, როგორც სპორტში, ისე, ზოგადად, ცხოვრებაში? - სპორტში ერთადერთი მიზანი მაქვს - იმ დასახულ წარმატებას მივაღწიო, რომელიც ჩაფიქრებული მაქვს. გრანდ გუნდში თამაში მინდა და სურვილი მაქვს, ჩემთვის მისაბაძ მოთამაშეებზე მეტად უფრო ძლიერი და გამოცდილი ვიყო. წყალბურთის თამაში რომ დავიწყე, ბევრი მისაბაძი სპორტსმენი მყავდა და ვისაც ვუყურებდი, ახლა სწორედ მათ წინააღმდეგ ვთამაშობ. მინდა იმ დონემდე მივიდე, რომ ერთ გუნდშიც ვითამაშოთ. ადრე მანდიჩის, ფილიპოვიჩის თამაშს ვუყურებდი და დღეს, „დინამო თბილისის“ სახელით მათ წინააღმდეგ ვასპარეზობ. ადამიანმა განვითარება არასდროს უნდა შეწყვიტოს, ახლა სურვილი მაქვს ჩემი მისაბაძი წყალბურთელების დონეს მივაღწიო, მათ გუნდში ვითამაშო და უკეთესი შედეგებიც დავდო. რაც შეეხება სხვა მიზნებს, მინდა, კარიერის პარალელურად, ცხოვრება დავარეგულირო, პირადი ამბები დავალაგო და ამ მიმართულებითაც ჩემს ჩანაფიქრებს გავყვე. - ახლა, არჩევანის საშუალება რომ გქონდეს, რომელ უცხოურ გუნდს შეუერთდებოდი? - ალბათ, იტალიურ კლუბ "პრო რეკოში" ვითამაშებდი. თებერვლის დასაწყისში "პრო რეკოს" შევხვდით, უძლიერესი გუნდია. ვფიქრობ, რომ ესპანეთსა და იტალიაში ჩემს შესაფერის წყალბურთს თამაშობენ, მათი სტილი მომწონს, მისაღებია. წყალბურთს რომ ვიწყებდი, ოჯახს ეუბნებოდნენ, რომ დაბალი ვიყავი და გამიჭირდებოდა თამაში, თუმცა სიმაღლე კარგ თამაშს არ განაპირობებს, მთავარია, გულით ითამაშო, შემართება და ჟინი გქონდეს. ამბობდნენ, დიდებთან როგორ უნდა ითამაშოს, პატარაა ასაკით, დაბალიაო. მაგრამ 16 წლის ვიყავი უკვე, როდესაც პირველი ჩემპიონთა ლიგის მატჩი ვითამაშე. მსოფლიოში პირველი 16 წლის მოთამაშე ვიყავი, რომელმაც ჩემპიონთა ლიგაზე ასეთ მცირე ასაკში ითამაშა და პირველივე მატჩში გოლიც გავიტანე. - საყვარელი ფილმი ან სერიალი, რომელსაც ყველას ურჩევდი... - ფილმი "ჰარი პოტერი" ჩემთვის უცვლელია; „The Hangover“ „Project X“ სახალისო ფილმებია, გასართობი და მარტივი. სერიალებიდან არ ვიცი, რომელი გამოვარჩიო, ბევრი მაქვს ნანახი, თუმცა გამორჩეულად არც ერთი არ მიყვარს. - როგორ გგონია, რა სამი თვისება უნდა ჰქონდეს სპორტსმენს? - შრომისმოყვარეობა, დანებების ცდუნებამ არ უნდა სძლიოს, უნდა ელოდოს, რომ ბევრი განსაცდელი დახვდება და ბოლომდე გაუძლოს. ჟინი უნდა ჰქონდეს, წარმატების მიღწევის სურვილი ერთ-ერთი მთავარია. - შანსი რომ გქონდეს, რომელ ფილმში მიიღებდი მონაწილეობას? - ალბათ "ჰარი პოტერში" ჰარის როლს შევასრულებდი. ფანტასტიკური ჟანრის ფილმები ბავშვობას მახსენებს. - გუნდში ერთ-ერთი ყველაზე უმცროსი ხარ, რა განცდაა, როდესაც ხვდები, რომ ირგვლივ ყველა შენზე დიდია? - პატარა და გამოუცდელი როცა ხარ, შეცდომასაც ბევრს უშვებს, შესაბამისად, შენიშვნებსაც მეტად იღებ. თუმცა, „დინამო თბილისში“ ისეთი გარემოა შექმნილი, რომ გვერდში დგომით ყველაფერს ვაგვარებთ. დეიან სტანოევიჩი - ჩვენი მთავარი მწვრთნელი და ზუკა რურუა - ჩვენი მწვრთნელი, ყველა საშუალებას მაძლევს, შეცდომა დავუშვა და ამის გამოსწორებაზე ვიზრუნო, გუნდში არაფერში მზღუდავენ. - 19 წლის ახლახან გახდი, ადრინდელ ბესოს რომ იხსენებ, როგორი იყო, დიდად განსხვავდებოდა დღევანდელისგან? - კი, პირველ რიგში, ძალიან პატარა იყო, ბევრი რამ ნანახი არ ჰქონდა, რაღაცები გადაახალისა, გამოსცადა და ახლობლების რჩევა გაითვალისწინა, გაიზარდა. ალბათ, ცხოვრებაში ყველაფერი გამოცდილებიდან მოდის და ეგ გამოცდილება დროსთან ერთად გიგროვდება. ვიცი, 22 წლის კიდევ უფრო განსხვავებული ვიქნები, რადგან ჩემს თავზე მუშაობას არ ვწყვეტ და ყოველდღე ვიზრდები. - კარიერაზე ზრუნვა ადრეული ასაკიდან დაიწყე, რამეს ეტყოდი მომავალ წყალბურთელებს? - ბანალური უნდა ვიყო და ვუთხრა, რომ არ დანებდნენ. გამიხარდება, თუ ჩემს რჩევას გაითვალისწინებენ, სხვისი ხათრით არაფერი გააკეთონ, გულის ხმას მიჰყვნენ, რასაც გული კარნახობთ, ის გააკეთონ, თუ გადაწყვეტენ, რომ ეს საქმე უყვართ, უკან არ დაიხიონ, დრო არ დაზოგონ, ძალისხმევა არ დაიშურონ და, უბრალოდ, დროს დააცადონ, რომ თავისი ქნას და შედეგი გამოიღოს. (სპეციალურად საიტისთვის)
