"15 წლის იყო, სამშობლოს მონატრებამ ლექსი რომ დააწერინა... ვტკბები მისი და სალომეს სიყვარულის ცქერით" - რას ჰყვება თორნიკე შენგელიას დედა: უცნობი ამბები კაპიტნის ცხოვრებიდან
9 წლის იყო თორნიკე შენგელია, როცა მწვრთნელმა უწინასწარმეტყველა, - ეს ბიჭი დიდ კალათბურთს ითამაშებსო და წინასწარმეტყველება ახდა. როგორი იყო საქართველოს ნაკრების კაპიტნის პირველი ნაბიჯები სპორტის ამ სახეობაში, რა პიროვნული თვისებებით არის გამორჩეული, როგორი შვილი, მეუღლე და მამაა? - ამ ყველაფერზე ჟურნალ "გზასთან" თორნიკეს დედამ, ქეთი შენგელიამ ისაუბრა.
- 26 თებერვლის ისტორიული მატჩის შემდეგ როგორი იყო თქვენი ემოცია? ნაკრების ასეთ წარმატებას რამდენად ელოდით?
- საქართველოს, ჩვენი ნაკრების ბიჭებს, გულშემატკივრებს, საკალათბურთო სამყაროს ვულოცავ ამ ისტორიულ ამბავს. ჩვენმა ბიჭებმა დაწერეს და შექმნეს კალათბურთის ახალი ისტორია. ეს წარმატება ათეული წლის წინ დაწყებული შრომის შედეგია. მადლობა ეროვნული ნაკრების თითოეულ წევრს, რომლებმაც დიდი წვლილი შეიტანეს ამ გამარჯვებაში. როცა აანალიზებ, რამდენად მნიშვნელოვანი ამბავი მოხდა და იცი, რომ ამ ყველაფერში შენი შვილის წვლილიც არის, მართლა ამაღელვებელია - იმდენად, რომ ემოციის სიტყვებით გადმოცემა ძალიან მიჭირს.
გეტყვით უშუალოდ თამაშის დროს ჩემს თავს რა ხდებოდა. როგორც ყველა თამაშზე, ბუნებრივია, ამჯერადაც დარბაზში ვიყავი. მატჩის დასრულებას 4 წუთი აკლდა, ვეღარ გავჩერდი და გავედი, იქვე მოფარებულში დავდექი და ლოცვა დავიწყე, თან ყურებზე ხელი მქონდა აფარებული. რომ ვლაპარაკობ, თვალზე ცრემლი ახლაც მადგება და ალბათ, რა დროც უნდა გავიდეს, ამ დღეს ემოციის გარეშე ვერასდროს გავიხსენებ. უფალს შევთხოვდი, ცუდი შედეგი არ დაეშვა. ბოლოს ვთქვი: უფალო, იყოს ნება შენი. ყურებზე ხელი კი მქონდა აფარებული, მაგრამ მაყურებლის რეაქციით ვხვდებოდი, როგორი თამაში მიდიოდა. მადლობა ღმერთს, ყველაფერი კარგად დასრულდა. შინ დაბრუნების შემდეგ, მატჩი ტელევიზიით ვნახე, კომენტატორმა ძალიან კარგად აღნიშნა, ისლანდიელების ბოლო ნასროლი რომ არ ჩავარდა, ამაში ღმერთის ხელი ერია, ბურთი კალათში არ ჩაუშვაო. ნაკრების ამ წარმატებას ველოდი, მაგრამ იმასაც ვხვდებოდი, რამდენად დაძაბული თამაში იქნებოდა. (გააგრძელეთ კითხვა)