"ქართული ოცნება" "ნაციონალური მოძრაობის" დუბლ-შემადგენლობაა" - რას ამბობდა ნიკა მელია წლების წინ? - კვირის პალიტრა

თამთა დადეშელი

არქივი 2014 წელი - რას ჰყვებოდა ნიკა მელია წლების წინ ჟურნალ "გზისთვის" მიცემულ ინტერვიუში

ორგზის მარ­ცხის - ორი არ­ჩევ­ნე­ბის წა­გე­ბის შემ­დეგ, "ერ­თი­ა­ნი ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბა" აქ­ტი­უ­რად ცდი­ლობს, "ახა­ლი სის­ხლის გა­დას­ხმი­თა" და ახა­ლი სა­ხე­ე­ბის წარ­მო­ჩე­ნით, ხალ­ხის ნდო­ბა და­იბ­რუ­ნოს და მე­სა­მე ცდა­ზე მა­ინც, გა­ი­ხან­გრძლი­ვოს დე­და­ქა­ლაქ­ზე კონ­ტრო­ლის ვადა. ამი­სათ­ვის კი ექსმერ­მა - გიგი უგუ­ლა­ვამ, 34 წლის ნი­კო­ლოზ მე­ლია მთაწ­მინ­დის რა­ი­ო­ნის გამ­გებ­ლო­ბი­დან მე­რო­ბის კან­დი­და­ტად "გად­მო­ა­წი­ნა­უ­რა". აქ­ტი­უ­რი და გუ­ლან­თე­ბუ­ლი "ნორ­ჩი ნა­ცი­ო­ნა­ლი", მი­უ­ხე­და­ვად პარ­ტი­ის ამ­ჟა­მინ­დე­ლი და­ბალ­რე­ი­ტინ­გუ­ლო­ბი­სა, იმე­დოვ­ნებს, რომ თბი­ლი­სის მო­სახ­ლე­ო­ბა მას არა - პარ­ტი­უ­ლი, არა­მედ პი­როვ­ნუ­ლი თვი­სე­ბე­ბით გა­მო­არ­ჩევს და მათ მხარ­და­ჭე­რა­სა და კე­თილ­გან­წყო­ბას მო­ი­პო­ვებს.

ნიკა მე­ლი­ას კა­რი­ე­რუ­ლი ბი­ოგ­რა­ფია ასე­თი გახ­ლავთ:

"სა­ხელ­მწი­ფო ეროვ­ნუ­ლი უშიშ­რო­ე­ბის აკა­დე­მი­ის დამ­თავ­რე­ბის შემ­დეგ, 8 თვის გან­მავ­ლო­ბა­ში, უშიშ­რო­ე­ბის სა­მი­ნის­ტროს სა­გა­მო­ძი­ე­ბო დე­პარ­ტა­მენ­ტში ვმუ­შა­ობ­დი.

2002 წელს ინ­გლის­ში წა­ვე­დი და ოქსფორდში სა­ერ­თა­შო­რი­სო ურ­თი­ერ­თო­ბე­ბის ფა­კულ­ტეტ­ზე 4 წელი ვის­წავ­ლე.

თბი­ლის­ში დაბ­რუ­ნე­ბის მერე, უშიშ­რო­ე­ბის საბ­ჭო­ში მრჩე­ვე­ლი გახ­ლდით;

2012 წლამ­დე იუს­ტი­ცი­ის სა­მი­ნის­ტრო­ში ვმუ­შა­ობ­დი; ხა­თუ­ნა კალ­მა­ხე­ლი­ძის უწყე­ბა­ში მხო­ლოდ თვე და 7 დღე დავ­ყა­ვი, იქ ჩემს ად­გილს ვერ და­ვიმ­კვიდ­რებ­დი, რა­ი­მე რე­ფორ­მის გა­ტა­რე­ბა შე­უძ­ლე­ბე­ლი იყო, ამი­ტომ კვლავ იუს­ტი­ცი­ის სა­მი­ნის­ტრო­ში დავ­ბრუნ­დი".

- ორი წლის წინ, ვერც წარ­მო­ვიდ­გენ­დი, თუ თბი­ლი­სის მე­რად ვიყ­რი­დი კენ­ჭს, სულ სხვა გეგ­მე­ბი მქონ­და და მას შემ­დეგ, რაც მთაწ­მინ­დის რა­ი­ო­ნის გამ­გე­ბე­ლი გავ­ხდი, 2012 წლის ნო­ემ­ბერ­ში, მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ მძი­მე ვი­თა­რე­ბა იყო...

- უკაც­რა­ვად, შე­გა­წყვე­ტი­ნებთ, მძი­მე რა მხრივ იყო? რას გუ­ლის­ხმობთ? მთავ­რო­ბა ხომ რე­ვო­ლუ­ცი­ის გა­რე­შე, მშვი­დო­ბი­ა­ნად შე­იც­ვა­ლა და და­უს­რუ­ლე­ბე­ლი კო­ა­ბი­ტა­ცი­ის პრო­ცე­სი მი­დი­ო­და.

- სხვა­დას­ხვა ფაქ­ტო­რი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე. ძვე­ლი ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა წა­ვი­და, ახა­ლი მო­ვი­და, მე ამ დროს კერ­ძო სექ­ტორ­ში ვა­პი­რებ­დი წას­ვლას - მე­გობ­რებ­თან ერ­თად იუ­რი­დი­უ­ლი ფირ­მის და­ფუძ­ნე­ბას ვა­პი­რებ­დი. სწო­რედ 2012 წლის ნო­ემ­ბერ­ში გა­ვი­ცა­ნი გიგი უგუ­ლა­ვა, მა­ნამ­დე ხე­ლის ჩა­მორ­თმე­ვის დო­ნე­ზეც არ ვიც­ნობ­დი არც ერთ პო­ლი­ტი­კოსს. ამ სფე­რო­დან შორს ვი­ყა­ვი და ძა­ლი­ან მაც­დუ­ნე­ბე­ლი წი­ნა­და­დე­ბა იყო იმ რა­ი­ო­ნის გამ­გებ­ლის ად­გი­ლის და­კა­ვე­ბა, სა­დაც მე და­ვი­ბა­დე, გა­ვი­ზარ­დე და დღემ­დე ვცხოვ­რობ. გულ­წრფე­ლად შე­მიძ­ლია ვთქვა, რომ არც ერთი სამ­სა­ხუ­რის­გან არ მი­მი­ღია ისე­თი სი­ა­მოვ­ნე­ბა, რო­გორ­საც იქ მუ­შა­ო­ბით ვი­ღებ. ხალ­ხთან ურ­თი­ერ­თო­ბა სი­ა­მოვ­ნე­ბას მა­ნი­ჭებს. მი­უ­ხე­და­ვად ამი­სა, ბევ­რი ისე­თი პრობ­ლე­მა და სა­კი­თხი აღ­მო­ვა­ჩი­ნე, რა­ზეც მა­ნამ­დე თურ­მე წარ­მოდ­გე­ნაც არ მქონ­და. რამ­დე­ნი­მემ გა­მაკ­რი­ტი­კა, როცა ვთქვი, რომ პო­ლი­ტი­კუ­რი ფი­გუ­რა არ ვარ. კი, ბა­ტო­ნო, თბი­ლი­სის მე­რო­ბა პო­ლი­ტი­კუ­რი თა­ნამ­დე­ბო­ბაა, მაგ­რამ ჩემი მო­წო­დე­ბა და სურ­ვი­ლია, რომ თბი­ლის­თან მი­მარ­თე­ბა­ში პო­ლი­ტი­კა გა­ვი­გოთ არა ურ­თი­ერ­თდა­პი­რის­პი­რე­ბის, ქიშ­პო­ბის სა­ხით, არა­მედ ინფრას­ტრუქ­ტუ­რუ­ლი, სო­ცი­ა­ლუ­რი პრო­ექ­ტე­ბის გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბის, ქა­ლაქ­ში ჯან­სა­ღი ცხოვ­რე­ბის წე­სის დამ­კვიდ­რე­ბით. ვი­საც უნდა ეწყი­ნოს, ჩემ­თვის თბი­ლი­სი ათას­გზის მეტს ნიშ­ნავს, ვიდ­რე რო­მე­ლი­მე პო­ლი­ტი­კო­სი და პარ­ტია. დროა, თბი­ლი­სი და­ბოღ­მი­ლი პო­ლი­ტი­კო­სე­ბის­გან გა­თა­ვი­სუფ­ლდეს. ჩემი არ­ჩე­ვის შემ­თხვე­ვა­ში, ამ სტე­რე­ო­ტიპს და­ვან­გრევ. თბი­ლი­სის მერი რო­მე­ლი­მე პო­ლი­ტი­კურ გა­ერ­თი­ა­ნე­ბას­თან არ უნდა ასო­ცირ­დე­ბო­დეს.

- "ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბა" დღეს ისე­თი პო­პუ­ლა­რო­ბით ვე­ღარ სარ­გებ­ლობს, რე­ი­ტინ­გი საგ­რძნობ­ლად და­ე­ცა და ელექ­ტო­რა­ტის დიდი ნა­წი­ლი ამ პარ­ტი­ი­სად­მი ნე­გა­ტი­უ­რა­დაა გან­წყო­ბი­ლი. ამის ფონ­ზე, რამ­დე­ნად გაქვთ დიდი მხარ­და­ჭე­რის იმე­დი?

- სწო­რედ მა­გას ვამ­ბობ, რომ მა­ინც დიდი მხარ­და­ჭე­რის იმე­დი მაქვს! დღეს არ არ­სე­ბობს პო­ლი­ტი­კუ­რი გა­ერ­თი­ა­ნე­ბა, რო­მელ­მაც რე­ი­ტინ­გი არ და­კარ­გა. ვიცი, რომ ეს იმ პარ­ტი­ის შემ­თხვე­ვა­შიც ასეა, რო­მელ­საც მე წარ­მო­ვად­გენ და შე­საძ­ლოა, მათი მხარ­დამ­ჭე­რე­ბის ხმე­ბი საკ­მა­რი­სი არ იყოს, მაგ­რამ ზუს­ტად ეს მაძ­ლი­ე­რებს და ეს არის ჩემ­თვის და­მა­ტე­ბი­თი მო­ტი­ვა­ცია და სტი­მუ­ლი. სი­მარ­თლე გი­თხრათ, სუ­ლაც არ გა­მი­ხარ­დე­ბო­და, ერთი პო­ლი­ტი­კუ­რი გა­ერ­თი­ა­ნე­ბის მხარ­დამ­ჭე­რე­ბის ხმე­ბის ხარ­ჯზე რომ მქონ­დეს ქვეყ­ნის დე­და­ქა­ლა­ქის მე­რო­ბის შან­სი. არ­სე­ბობს გან­ცდა, რო­მე­ლიც მე­რი­ამ, სამ­წუ­ხა­როდ, წინა წლებ­ში "აი­კი­და", რომ ერთი სა­ზო­გა­დო­ებ­რი­ვი ჯგუ­ფის მერი ხარ და მერე - და­ნარ­ჩე­ნე­ბის, ამი­ტომ ეს უნდა და­ვან­გრი­ოთ. ჩემ­თვის პო­ლი­ტი­კუ­რი გა­ერ­თი­ა­ნე­ბა არის უბ­რა­ლოდ სა­შუ­ა­ლე­ბა, რომ დე­და­ქა­ლა­ქის მერი გავ­ხდე.

- ამ სტე­რე­ო­ტი­პის დან­გრე­ვა არ­ცთუ ისე ად­ვი­ლი იქ­ნე­ბა. გვინ­და თუ - არა, ყვე­ლა კან­დი­და­ტი იმ პარ­ტი­ას­თან ასო­ცირ­დე­ბა, რო­მელ­საც წარ­მო­ად­გენს და თქვე­ნი მე­რო­ბის შემ­თხვე­ვა­ში, სა­ვა­რა­უ­დოდ, მა­ინც მო­გი­წევთ ამ­ჟა­მად ოპო­ზი­ცი­ა­ში მყო­ფი "ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბის" მი­მარ­თუ­ლე­ბე­ბი­სა და იდე­ო­ლო­გი­ის გა­ტა­რე­ბა, გარ­კვე­უ­ლი დო­ზით მა­ინც, ასე არ არის?

- რას ჰქვია, მო­მი­წევს? არას­წო­რი შე­კი­თხვაა და არას­წო­რად ფიქ­რობთ.

- არა­ნა­ი­რად. ეს თქვენ გგო­ნი­ათ ასე.

- დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი ვარ, არ არ­სე­ბობს ისე­თი თბი­ლი­სე­ლი, რო­მე­ლიც იტყვის, რომ რაც 9 წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში ხდე­ბო­და, ყვე­ლა­ფე­რი ცუდი იყო. ჩემი ამო­ცა­ნაა, რაც და­დე­ბი­თი იყო, ის გა­ვაგ­რძე­ლო და გან­ვა­ვი­თა­რო, ხოლო უარ­ყო­ფით­ზე აუ­ცი­ლებ­ლად ვთქვა უარი! ბევ­რი რამ მეც არ მომ­წონ­და და ამას ყო­ველ­თვის ვა­ღი­ა­რებ. ვა­კის მო­სახ­ლე­ო­ბას­თან შეხ­ვედ­რი­სას, ერ­თმა ქალ­ბა­ტონ­მა მი­თხრა, "ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბი­დან" რომ არ იყ­რი­დე კენ­ჭს, პი­რა­დად შენ ხმას მოგ­ცემ­დიო, რაც ფუნ­და­მენ­ტა­ლუ­რად მცდა­რი პო­ზი­ცი­აა. მერე დიდ­ხანს ვი­სა­უბ­რეთ და დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი ვარ, ის ქალ­ბა­ტო­ნი სწორ არ­ჩე­ვანს გა­ა­კე­თებს. არ­სე­ბობს არ­ჩევ­ნე­ბი პო­ლი­ტი­კურ პარ­ტი­ებს შო­რის და არ­სე­ბობს - პერ­სო­ნი­ფი­ცი­რე­ბუ­ლი არ­ჩევ­ნე­ბი, სა­დაც კონ­კრე­ტულ ადა­მი­ა­ნებს ვირ­ჩევთ. ბრმად აღარ უნდა გავ­ყვეთ ავ­ტო­რი­ტე­ტებს და ვი­ღა­ცის ჯიბ­რით ვი­ღა­ცის­თვის ხმის მი­ცე­მა ერთხელ და სა­მუ­და­მოდ უნდა დას­რულ­დეს. ჩემ­თვის "ქარ­თუ­ლი ოც­ნე­ბა" "ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბის" დუბლ-შე­მად­გენ­ლო­ბაა. მედ­რო­ვე­ე­ბის დრო უნდა დას­რულ­დეს. თუ მე და­ვი­ნა­ხავ­დი, რომ ამ წე­ლი­წად-ნა­ხევ­რის გან­მავ­ლო­ბა­ში თბი­ლის­ში რამე კარ­გი გა­კეთ­და და ცუდი უგუ­ლე­ბელ­ყო­ფი­ლია, არც სურ­ვი­ლი გა­მიჩ­ნდე­ბო­და და არც სი­თა­მა­მე მე­ყო­ფო­და, რომ კენ­ჭი მე­ყა­რა, მაგ­რამ ის, რაც ადრე მან­კი­ე­რი იყო, ახლა ერთი ერ­თში გრძელ­დე­ბა.

- კონ­კრე­ტუ­ლი მა­გა­ლი­თე­ბი და­ვა­სა­ხე­ლოთ.

- მა­გა­ლი­თად ის, რომ ძა­ლო­ვა­ნი სტრუქ­ტუ­რე­ბი არ­ჩევ­ნებ­ში თხე­მით ტერ­ფამ­დე იყ­ვნენ ჩარ­თუ­ლე­ბი და ახ­ლაც იგი­ვე გრძელ­დე­ბა. თუ ამას "კუდი" აკე­თებ­და, ახლა - "სუსი". ახალ­მა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბამ წი­ნა­მორ­ბე­დის შეც­დო­მე­ბი უნდა გა­ით­ვა­ლის­წი­ნოს. მე­ტა­ფო­რუ­ლად რომ ვთქვათ, მათ გაშ­ლი­ლი სუფ­რა რომ დახ­ვდათ, რა კარ­გი ყო­ფი­ლაო, თქვეს, ეს უკა­ნო­ნო მოს­მე­ნე­ბი, თვალ­თვა­ლი გა­აგ­რძე­ლეს, სუფ­რა კი არ აა­ლა­გეს. შსს-ს შე­სა­ბა­მი­სი სტრუქ­ტუ­რე­ბის პო­ლი­ტი­კა­ში ჩარ­თვა ნამ­დვი­ლად არ მომ­წონ­და, ეს დიდი შეც­დო­მა იყო, მაგ­რამ ქვეყ­ნის გან­ვი­თა­რე­ბის ერთი ეტა­პი გახ­ლდათ, თა­ვი­სი ავ-კარ­გით. ის, რომ წინა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა არ­ჩევ­ნებ­ში და­მარ­ცხდა, ამა­ში ტრა­გე­დი­ას ვერ ვხე­დავ, ჩვე­უ­ლებ­რი­ვი პო­ლი­ტი­კუ­რი ცხოვ­რე­ბაა - ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა­ში ხარ, აგებ, მერე ისევ ბრუნ­დე­ბი და ა.შ. მაგ­რამ როცა ახა­ლი ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა მო­დი­ხარ და კარ­გის ნაც­ვლად ცუდს ავი­თა­რებ, ეს ბევ­რად უა­რე­სია. თბი­ლი­სი ახა­ლი გან­ვი­თა­რე­ბის ეტაპ­ზე ვერ გა­დაჰ­ყავთ. სა­მარ­თლი­ა­ნო­ბის დამ­კვიდ­რე­ბის ნაც­ვლად, პო­ლი­ტი­კურ შუ­რის­ძი­ე­ბას­თან გვაქვს საქ­მე.

- თქვენს ოპო­ნენ­ტებ­ზე რას იტყვით?

- ორი ოპო­ნენ­ტი მყავს. ერთი არის ნე­ბის­მი­ე­რი მე­რო­ბის კან­დი­და­ტი, რო­მელ­საც უნდა შე­ვე­ჯიბ­რო იმა­ში, თუ რა იქ­ნე­ბა ხვალ და მე­ო­რე - წინა "ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბა". კი­დევ ვი­მე­ო­რებ, არ მინ­და ის შეც­დო­მე­ბი გა­ვი­მე­ო­რო, ცხოვ­რე­ბა გრძელ­დე­ბა, ვი­თარ­დე­ბა და ხვა­ლინ­დე­ლი დღე გუ­შინ­დელ­ზე უკე­თე­სი უნდა იყოს.

- რე­ა­ლო­ბი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, რო­გორ ფიქ­რობთ, სა­ხე­ლი­სუფ­ლე­ბო კან­დი­დატს ამ არ­ჩევ­ნებ­ზეც მეტი შან­სი ექ­ნე­ბა?

- ეს არის არ­ჩევ­ნე­ბი, რომ­ლის პროგ­ნო­ზი­რე­ბაც შე­უძ­ლე­ბე­ლია. ჩემ­თვის სა­მი­ვე კან­დი­და­ტი ერთ ლი­გა­შია და მხო­ლოდ და­ვით ნარ­მა­ნი­ა­ზე არ უნდა ვსა­უბ­რობ­დეთ. დი­მიტ­რი ლორ­თქი­ფა­ნი­ძე­სა და კახა კუ­კა­ვა­საც ერ­თნა­ი­რი შან­სე­ბი აქვთ. კლა­სი­კუ­რად, ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა იყო ორ­თქლმა­ვა­ლი და ნე­ბის­მი­ერ კან­დი­დატს "გა­ათ­რევ­და" ხოლ­მე. დღეს აბ­სო­ლუ­ტუ­რად სხვა სი­ტუ­ა­ცი­აა. რო­დემ­დე შე­იძ­ლე­ბა იყოს ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა­ში ყოფ­ნის ერ­თა­დერ­თი გა­რან­ტია მხო­ლოდ წი­ნა­მორ­ბე­დის შეც­დო­მებ­ზე ლა­პა­რა­კი? დათო ნარ­მა­ნია, რო­მელ­საც პი­რა­დად არ ვიც­ნობ, ძა­ლი­ან წე­სი­ე­რი ადა­მი­ა­ნის შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბას ტო­ვებს, ცუდს არ გა­ა­კე­თებს, მაგ­რამ ჩემი აზ­რით, დე­და­ქა­ლა­ქის სა­მარ­თა­ვად ეს საკ­მა­რი­სი არ არის. ინფრას­ტრუქ­ტუ­რის სა­მი­ნის­ტრო­ში მუ­შა­ო­ბის დრო­საც, და­მო­უ­კი­დებ­ლო­ბის ხა­რის­ხი მას ნუ­ლის ტოლ­ფა­სი ჰქონ­და.

- ბი­ძი­ნა ივა­ნიშ­ვილ­ზე იყო და­მო­კი­დე­ბუ­ლი?

- არა. თუმ­ცა ნარ­მა­ნი­ამ მშვე­ნივ­რად იცის, რომ არა ეს ერთი ადა­მი­ა­ნი, ის არც ერთ შემ­თხვე­ვა­ში არ და­სა­ხელ­დე­ბო­და "ქარ­თუ­ლი ოც­ნე­ბის" მე­რო­ბის კან­დი­და­ტად. ეს არც კო­ა­ლი­ცი­ის შიგ­ნით მოს­წონთ. და­მო­უ­კი­დებ­ლო­ბის ხა­რისხში ვგუ­ლის­ხმობ იმას, რომ რო­მე­ლი­მე მო­ად­გი­ლე მი­ნის­ტრზე უფრო ავ­ტო­რი­ტე­ტუ­ლი არ უნდა იყოს, ესაა პრობ­ლე­მა. მოკ­ლედ, თბი­ლის­მა და თბი­ლი­სე­ლებ­მა უნდა გა­და­წყვი­ტონ, ვის აირ­ჩე­ვენ. "ქარ­თულ­მა ოც­ნე­ბამ" მხარ­დამ­ჭერ­თა დიდი არ­მია და­კარ­გა და ად­გი­ლობ­რი­ვი თვით­მმარ­თვე­ლო­ბის არ­ჩევ­ნებ­ში მარ­ცხი ნამ­დვი­ლად სჭირ­დე­ბათ, რომ გა­მო­ფხიზ­ლდნენ. ორი წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში ისე­დაც ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა­ში იქ­ნე­ბი­ან, მაგ­რამ არ ვიც­ნობ არც ერთ ადა­მი­ანს, ვინც კმა­ყო­ფი­ლია იმით, რაც დღეს ხდე­ბა. არ­ჩევ­ნე­ბი­დან არ­ჩევ­ნე­ბამ­დე მკვეთ­რად გა­უ­ა­რე­სე­ბუ­ლი შე­დე­გით უნდა და­ი­ნა­ხონ, რომ სა­ზო­გა­დო­ე­ბა მა­თით უკ­მა­ყო­ფი­ლოა და საქ­მის კე­თე­ბას მო­უ­მა­ტონ! თქვენ გგო­ნი­ათ, ინ­ტერ­ვი­უ­ზე მარ­ტო მო­ვე­დი?! მან­ქა­ნა ან წინ მი­მი­ძღვე­ბა ხოლ­მე, ან - უკან!

- გა­მა­ღი­მეთ. ორი აზრი არ არ­სე­ბობს იმა­ზე, რომ თვალ­თვა­ლი და უკა­ნო­ნო მოს­მე­ნა არა­ს­ა­სი­ა­მოვ­ნო და და­უშ­ვე­ბე­ლია, მაგ­რამ მგო­ნი, თქვენ ეს არ უნდა გიკ­ვირ­დეთ. ყბა­და­ღე­ბუ­ლი თემა იყო, წინა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის დროს, რო­გორ დაჰ­ყვე­ბოდ­ნენ ნე­ბის­მი­ერ ოპო­ზი­ცი­ო­ნერს ან უბ­რა­ლოდ, "არა­ნა­ცი­ო­ნალს".

- მერე, მე რა შუ­ა­ში ვარ? ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის წევ­რი კი არ ვი­ყა­ვი.

- სა­მი­ნის­ტრო­ებ­ში ხომ მუ­შა­ობ­დით და ხომ იცო­დით, შიგ­ნით და გა­რეთ რაც ხდე­ბო­და?

- პო­ლი­ტი­კას არ გან­ვსა­ზღვრავ­დი, ჩვე­უ­ლებ­რი­ვი თა­ნამ­შრო­მე­ლი ვი­ყა­ვი. მა­ში­ნაც ხდე­ბო­და, მაგ­რამ ახლა უა­რე­სია.

- მე­რო­ბის კან­დი­და­ტი ხართ და იმ­დე­ნად გიფრ­თხილ­დე­ბი­ან, რომ თქვენს უსაფრ­თხო გა­და­ად­გი­ლე­ბა­ზე ზრუ­ნა­ვენ და გი­ცა­ვენ.

- გულ­წრფე­ლად ასე გგო­ნი­ათ?

- ვხუმ­რობ, მაგ­რამ გგო­ნი­ათ, რა­მეს და­გი­შა­ვე­ბენ?

- მე მათი ქცე­ვა კი არ მიკ­ვირს, ასე არ უნდა ხდე­ბო­დეს-მეთ­ქი, მა­გას ვამ­ბობ. თვალ­თვა­ლი რომ ცუ­დია, იმი­ტო­მაც წა­ა­გო არ­ჩევ­ნე­ბი წინა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბამ. როცა სა­თა­ვე­ში მო­ვიდ­ნენ და ხალ­ხს იჭერ­დნენ, ეს აპ­ლო­დის­მენ­ტე­ბის ფონ­ზე ხდე­ბო­და და ნა­ხე­ვარ სა­ქარ­თვე­ლოს­თან ერ­თად, დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი ვარ, თქვენ და თქვე­ნი მშობ­ლე­ბიც ტაშს უკ­რავ­დით ამას!

- თქვენ წარ­მოდ­გე­ნა არ გაქვთ, მე და ჩემი მშობ­ლე­ბი რო­დის სად ვი­დე­ქით და რა ღი­რე­ბუ­ლე­ბე­ბი გაგ­ვაჩ­ნია, ამი­ტომ სა­კუ­თარ თავს მსგავ­სი ტექ­სტე­ბით მო­მარ­თვის უფ­ლე­ბას არ უნდა აძ­ლევ­დეთ. თქვენ რა­ტომ არ აპ­რო­ტეს­ტებ­დით ამ ყვე­ლა­ფერს, თუ აღ­მაშ­ფო­თებ­ლად თვლი­დით?

- რა იცით, რომ პრე­ტენ­ზი­ას არ გა­მოვ­თქვამ­დი?

- ფაქ­ტია, რომ მათ­თან ერ­თად მუ­შა­ო­ბას აგ­რძე­ლებ­დით და აგ­რძე­ლებთ და რა­ღაც არ მახ­სოვ­ხართ, სა­ჯა­როდ გა­მო­სუ­ლი­ყა­ვით, წინა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა გა­გეკ­რი­ტი­კე­ბი­ნათ და მსგავ­სი ქმე­დე­ბე­ბი და­გეგ­მოთ.

- 2007 წლამ­დე სა­ერ­თოდ, ქვე­ყა­ნა­ში არ ვი­ყა­ვი და სტუ­დენ­ტი გახ­ლდით.

- მას მერე 7 წელი გა­ვი­და.

- მე მკვეთ­რად გა­მოვ­ხა­ტავ­დი პრო­ტესტს! მა­გა­ლი­თად, 2010 წელს არ­ჩევ­ნებ­ზე სა­ერ­თოდ არ წა­ვე­დი, არც 2008 წელს მი­მი­ცია ხმა.

- მა­შინ ალო­გი­კუ­რია, არ მოგ­წონ­დეს და მა­ინ­ცდა­მა­ინც იმ პარ­ტი­ის სა­ხე­ლით იყ­რი­დე კენ­ჭს არ­ჩევ­ნებ­ზე.

- ვი­მე­ო­რებ, მე რომ და­მე­ნა­ხა, დღეს "ქარ­თუ­ლი ოც­ნე­ბა" იმა­ვეს არ აკე­თებს, რაც წინა წლებ­ში არ მომ­წონ­და, მე­რო­ბა­ზე არც ვი­ფიქ­რებ­დი-მეთ­ქი. სა­ბედ­ნი­ე­როდ, ბევ­რი უკვე მიხ­ვდა, რა­საც წარ­მო­ად­გენს ეს მთავ­რო­ბა. ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა არ­ჩევ­ნე­ბის წა­გე­ბის საფრ­თხეს ხე­დავს და ამი­ტო­მაა, რომ შსს-ს შე­სა­ბა­მი­სი სამ­სა­ხუ­რე­ბი ახ­ლაც იმა­ვე­ნა­ი­რად არი­ან ჩარ­თუ­ლე­ბი ამ ამ­ბავ­ში.

- ჯო­ბია, თემა შევ­ცვა­ლოთ. ინ­გლის­ში სწავ­ლის პე­რი­ოდ­ზე გვი­ამ­ბეთ.

- სწავ­ლის პა­რა­ლე­ლუ­რად, ჩვე­უ­ლებ­რივ, სტუ­დენ­ტურ სამ­სა­ხუ­რებ­ში ვმუ­შა­ობ­დი - რეს­ტო­რა­ნი, კაფე, ბარი, რაც ევ­რო­პულ ქვეყ­ნებ­შია მი­ღე­ბუ­ლი. პირ­და­პირ ოფის­ში ვერ და­ი­წყებ იქ მუ­შა­ო­ბას. სამ­წუ­ხა­როდ, ჩვენ­თან სტუ­დენ­ტებს სა­შუ­ა­ლე­ბა არა აქვთ, რომ პა­რა­ლე­ლურ რე­ჟიმ­ში და­საქმდნენ.

- ოჯახ­ზე რას გვე­ტყვით? რო­გორც ვიცი, მა­მათ­ქვე­ნი - ან­ზორ მე­ლია ცნო­ბი­ლი ექი­მია. თქვენ არ გაგ­ჩე­ნი­ათ ექი­მო­ბის სურ­ვი­ლი?

- ექი­მე­ბის ოჯახ­ში და­ვი­ბა­დე, დედა, მამა, და, დე­ი­და, ბიძა, ბე­ბია-ბა­ბუა - ყვე­ლა ექი­მე­ბი არი­ან და ერ­თა­დერ­თი მე აღ­მოვ­ჩნდი ისე­თი, რო­მე­ლიც ამ საქ­მეს არ გავ­ყე­ვი. მა­მა­ჩემს თა­ვი­დან დიდი სურ­ვი­ლი ჰქონ­და, მეც ექი­მი ვყო­ფი­ლი­ყა­ვი, აბი­ტუ­რი­ენ­ტო­ბი­სას ამ მი­მარ­თუ­ლე­ბით ვემ­ზა­დე­ბო­დი კი­დეც, მაგ­რამ ბოლო ეტაპ­ზე გა­და­ვი­ფიქ­რეთ და ამა­ში დიდი წვლი­ლი ისევ მა­მა­ჩემს მი­უ­ძღვის - იქ­ნებ არ ღირ­დე­სო, მირ­ჩია. ამა­ზე თან გული მწყდე­ბა, თან - არა. ჩემი და მა­მა­ჩე­მის გზას გა­ნაგ­რძობს და მას­თან ერ­თად, სა­მე­დი­ცი­ნო კლი­ნი­კა­ში მუ­შა­ობს.

- რა ფა­სე­უ­ლო­ბე­ბი იყო თქვენს ოჯახ­ში, რა­ზეც აღი­ზარ­დეთ?

- ოჯახ­მა ბევ­რი რამ მომ­ცა ურ­თი­ერ­თო­ბე­ბის თვალ­საზ­რი­სით, ჩვენ­თან უამ­რა­ვი სა­ინ­ტე­რე­სო ადა­მი­ა­ნი ტრი­ა­ლებ­და და მა­შინ, როცა ბავ­შვს ცნო­ბი­ე­რე­ბა უყა­ლიბ­დე­ბა, ძალ­ზე მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია, თუ რა წრე­ში იზ­რდე­ბა. ამ მხრივ, ძა­ლი­ან გა­მი­მარ­თლა და თუ რა­ი­მე კარ­გი თვი­სე­ბა მაქვს, სწო­რედ ოჯა­ხი­სა და ჩემი მე­გობ­რე­ბის დამ­სა­ხუ­რე­ბაა. ფა­სე­უ­ლო­ბა - კაც­თმოყ­ვა­რე­ო­ბაა, ნე­ბის­მი­ე­რი თა­ნამ­დე­ბო­ბა, სიმ­დიდ­რე, მდგო­მა­რე­ო­ბა წარ­მა­ვა­ლია და ყვე­ლა­ზე მდგრა­დი ღი­რე­ბუ­ლე­ბა ურ­თი­ერ­თო­ბე­ბია.

- კა­რი­ე­რის გან­მავ­ლო­ბა­ში, რო­დის იყო თქვენ­თვის ყვე­ლა­ზე რთუ­ლი პე­რი­ო­დი?

- ალ­ბათ მა­შინ, რო­დე­საც სტუ­დენ­ტურ სამ­ყა­როს ვემ­შვი­დო­ბე­ბო­დი. ამ დროს არ იცი, რო­გორ უნდა აღ­მოჩ­ნდე პრო­ფე­სი­ულ სამ­ყა­რო­ში. მერე უკვე, სარ­ბენ ბი­ლიკ­ზე თუ ერთი ნა­ბი­ჯი გა­დად­გი, სულ უნდა ირ­ბი­ნო, რომ არ წა­იქ­ცე. ყვე­ლა­ზე რთუ­ლი და სა­სი­ა­მოვ­ნო კი რო­გორც აღ­ვნიშ­ნე, მთაწ­მინ­დის რა­ი­ო­ნის გამ­გებ­ლო­ბაა. რაც მეტი წი­ნა­აღ­მდე­გო­ბა მხვდე­ბა, მით უფრო მომ­წონს.

- პი­რად ცხოვ­რე­ბა­ზეც გვე­სა­უბ­რეთ. რო­გო­რია თქვე­ნი გე­მოვ­ნე­ბა მან­დი­ლოს­ნებ­თან მი­მარ­თე­ბა­ში?

- მან­დი­ლოს­ნებ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბა, რა თქმა უნდა, ძა­ლი­ან მომ­წონს. და­სა­ო­ჯა­ხე­ბე­ლი ვარ, მაგ­რამ არც უახ­ლო­ეს პე­რი­ოდ­ში ვა­პი­რებ, ჰო­რი­ზონტზეც არა­ვინ ჩანს... გა­რეგ­ნო­ბას, ცხა­დია, დიდი მნიშ­ვნე­ლო­ბა აქვს, მაგ­რამ შე­სა­ბა­მი­სი ამუ­ნი­ცია უნდა ახ­ლდეს, რო­მე­ლიც ინ­ტე­ლექ­ტუ­ა­ლურ შე­საძ­ლებ­ლო­ბებ­საც გუ­ლის­ხმობს. მხო­ლოდ სი­ლა­მა­ზე რა­ღაც პე­რი­ო­დის შემ­დეგ, მო­სა­ბეზ­რე­ბე­ლი და უინ­ტე­რე­სო ხდე­ბა. მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ წლე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში ევ­რო­პა­ში ვცხოვ­რობ­დი, უნდა აღ­ვნიშ­ნო, რომ ქარ­თველ გო­გო­ნებს ნამ­დვი­ლად გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი ხიბ­ლი და უპი­რა­ტე­სო­ბა აქვთ.

თამ­თა და­დე­შე­ლი

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)