"ჩემზე ამბობდა, მე არაფერი მისწავლებია, ერთ დღესაც ლოტბარად მომევლინაო“ - როგორ აგრძელებენ ჯემალ ჭკუასელის შვილები მამის გზას და მზადება დიდი შოუსთვის
საქართველოს ხალხური სიმღერისა და ცეკვის სახელმწიფო აკადემიური ანსამბლი „ერისიონი“ ქართველი მაყურებლისთვის თბილისში ორ კონცერტს, 20-21 მაისს ფილარმონიის დიდ საკონერტო დარბაზში გამართავს. ანსამბლი მაყურებლის წინაშე გაახლებული შოუ-პროგრამით - „ქართული საგანძური“, წარსდგება.
„ამბები.გე“ შერმანდი ჭკუასელს, ანსამბლის სამხატვრო ხელმძღვანელს ესაუბრა, ადამიანს, რომელმაც მამის, ჯემალ ჭკუასელის საქმეები ჯერ კიდევ მის სიცოცხლეში გადაიბარა და დიდი შემართებით და პასუხისმგებლობით უძღვება.
ბატონი შერმანდი გვესაუბრა ანსამბლის მიერ განვლილ გზაზე, მამაზე, მის დიდ წინაპარზე და „ერისიონის“ გეგმებზე.
_ რა თქმა უნდა, ახლა მამაჩემის სული ზეიმობს, რადგან მისი საქმე გრძელდება, ეს მისთვის ყველაფერი იყო... ანსამბლი ქართველი მაყურებლის წინაშე 20 და 21 მაისს ფილარმონიის სცენაზე წარსადგენად ემზადება და ამისთვის ინტენსიური სამზადისი მიდის. მისი შვილები შეძლებისდაგვარად აქტიურად ვზრუნავთ ამაზე...
მამა ჩემზე ღიმილით ამბობდა ხოლმე, - „მე არაფერი მისწავლებია, ერთ დღესაც ლოტბარად მომევლინა“-ო. შეიძლება მართლაც ასე სპეციალურად რაღაცები არ უსწავლებია, მაგრამ მის მაგალითებზე ვიზრდებოდი. ამაზე მეტი სწავლა რაღაა... სულ ვამბობ, რომ მამა ჩემთვის არა მარტო მშობელი და მამა იყო, მასწავლებელიც გახლდათ, ვისგანაც ყველაფერი ვისწავლე, რასაც ვაკეთებ, ყველაფერი მისი დამსახურებაა. კი, მისგან ვისწავლე ცხოვრებაც, ადამიანობაც, პროფესიაც, თუნდაც სიმღერის შესწავლის მანერა.
ცხადია, მაგალითს იღებ და იქვე ხვდები, რომ ეს არის საუკეთესო მაგალითი. მამაა, მაგრამ ხედავ, რომ ამ დარგის ძლიერი სპეციალისტია...მას თავისი სტილი ჰქონდა, როგორ უნდა ემღერა, ყველასგან განსხვავებული იყო. ხშირად ამბობდა, რომ არ მინდა ყველა ერთმანეთს ჰგავდეს და ვერ გაარჩიოო, რომელი ანსამბლი მღერის, თითოეულს თავის ხელწერა უნდა ჰქონდესო.
_ მაგრამ ეს ხომ უკვე ლოტბარზეა დამოკიდებული...
_ დიახ, ასეა... მან თავის ცხოვრებით მასწავლა ყველაფერი და ჩემთვის გარდა სიმღერისა, ბევრი რამის მაგალითია - კაცობის, ვაჟკაცობის, კარგი ბიჭობის... ცოტა ფიცხი კაცი იყო, თუმცა უსაზღვროდ მოსიყვარულე. შეცდომას არ გაპატიებდა. სამსახურში მისთვის შვილი, შვილიშვილი, ბიძაშვილი და ძმა - ყველა ერთი იყო. პირველ რიგში ჩვენ დაგვსჯიდა, თან, სამაგალითოდ, ვინმეს რამე რომ არ ეთქვა. შენც ანსამბლის ჩვეულებრივი წევრი ხარ, როგორც სხვა და არაფრით გამოირჩევიო.
_ მან თავის სიცოცხლეში შვილებს და ოჯახს გადმოგაბარათ ანსამბლის ხელმძღვანელობა. „ერისიონის“ სამხატვრო ხელმძღვანელი ხართ. რას ნიშნავს ეს თქვენთვის?
_ ეს დიდი პასუხისმგებლობა და ტვირთია. რა თქმა უნდა, ჩვენი დიდებული ხალხური შემოქმედების, ფოლკლორისა და მისი უდიდებულესობა ქართული სიმღერის წინაშე. ჩვენი სულიერი სიმდიდრეა, იშვიათი და განუზომელია მისი ფასი. ეს ხომ ქართველი კაცის სულის გამოძახილია. საოცარი მრავალფეროვნებაა თითოეულ კუთხეშიც კი - სხვადასხვანაირად მღერიან.
ანსამბლ „ერისიონის“ სახით მამამ მძიმე და ამავე დროს სასიხარულო ტვირთი დამიტოვა. ალბათ მისი სული ხედავს ყველაფერს, რომ მის ნაღვაწსა და ნაშრომს ასე ვუფრთხილდებით და წინ მივდივართ. გააგრძელეთ კითხვა