"ჩემი კლიენტები არიან სექსუალური ნიშნით დევნილები, ყოფილი თანამდებობის პირები, პოლიციელები" - ქალი, რომელმაც ამერიკული სირთულეები დაძლია და ახლა იქ ჩასულ ემიგრანტებს ეხმარება - კვირის პალიტრა

ბელა მაღ­ლა­ფე­რი­ძეს სო­ცი­ა­ლუ­რი ქსე­ლის მომ­ხმა­რე­ბე­ლი კარ­გად იც­ნობს. შე­სა­ნიშ­ნა­ვი იუ­მო­რის წყა­ლო­ბით წლე­ბია, რაც ფე­ის­ბუქ­ზე ცნო­ბი­ლი პერ­სო­ნაა. 2019 წელს, ემიგ­რა­ცი­ა­ში წას­ვლის მი­უ­ხე­და­ვად აქ­ტი­ვო­ბა არ შე­უ­წყვე­ტია და პი­რი­ქით, სა­კუ­თარ გა­მომ­წე­რებს ამე­რი­კუ­ლი ამ­ბე­ბით ანე­ბივ­რებს. მისი მოკ­ლე სტა­ტუ­სე­ბი, გა­მოქ­ვეყ­ნე­ბუ­ლი ის­ტო­რი­ე­ბი ძი­რი­თა­დად იუ­მო­რის­ტუ­ლი ხა­სი­ა­თი­საა და ვირუ­სუ­ლად ვრცელ­დე­ბა სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში, თუმ­ცა ამის უკან არც ისე მარ­ტი­ვი ემიგ­რან­ტის გზა დგას. ჩვენ­თან ინ­ტერ­ვი­უ­ში ამ­ბობს, რომ იმ ადა­მი­ა­ნებს, ვი­საც ამე­რი­კი­დან უკან დაბ­რუ­ნე­ბა უნ­დათ, რად­გან ფიქ­რო­ბენ, რომ ცხოვ­რე­ბა ვერ აი­წყეს, ხში­რად უყ­ვე­ბა პი­რად მა­გა­ლი­თებს, თუ რო­გო­რი რთუ­ლი პე­რი­ო­დე­ბი ჰქო­ნია.

ამ­ბობს, რომ ამე­რი­კა­ში ჩას­ვლი­სას ბევ­რი სამ­სა­ხუ­რის გა­მოც­ვლამ მო­უ­წია. უმუ­შა­ვია მომ­ვლე­ლად, და­ლა­გე­ბა­ზე და კუ­რი­ე­რა­დაც კი, დღეს კი სხვებს ეხ­მა­რე­ბა. ამე­რი­კა­ში ჩა­სუ­ლი არა­ლე­გა­ლი ქარ­თვე­ლე­ბი ახლა მას უკავ­შირ­დე­ბი­ან, რათა ოფი­ცი­ა­ლუ­რად მო­უგ­ვა­როს ცხოვ­რე­ბი­სა და მუ­შა­ო­ბის უფ­ლე­ბა. ბე­ლას კლი­ენ­ტე­ბი ქარ­თვე­ლე­ბის გარ­და, ბოლო დროს რუ­სე­თი­დან რა­სობ­რი­ვი ნიშ­ნით დევ­ნი­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბიც არი­ან.

- ბელა, სა­ქარ­თვე­ლოს და­ტო­ვე­ბის შემ­დეგ შტა­ტებ­ში ჩა­სულ­მა რთუ­ლი გზა გა­ი­ა­რე. მალე პან­დე­მია და­ი­წყო, თუმ­ცა რო­გორც მახ­სოვს, თქვენ რო­გორც არა­ლე­გა­ლი არ ჩა­სულ­ხართ.

- ნამ­დვი­ლად რთუ­ლი გზა გა­ვი­ა­რე, მე, რო­გორც შრო­მით ემიგ­რა­ცი­ა­ში მარ­ტო წა­მო­სულ­მა ქალ­მა, ოღონდ ემო­ცი­უ­რი კუ­თხით რთუ­ლი. სამ­სა­ხუ­რის შოვ­ნა არას­დროს გამ­ჭირ­ვე­ბია, ცხოვ­რე­ბის თა­ვი­დან და­წყე­ბა გა­მი­ჭირ­და და ლე­გა­ლი­ზა­ცი­ის მხრი­ვაც მხო­ლოდ ემო­ცი­უ­რი ნა­წი­ლი იყო რთუ­ლი და არა პრო­ცე­დუ­რუ­ლი. ლო­ქ­და­უ­ნის პე­რი­ოდ­ში ჩემი დამ­საქ­მე­ბე­ლი ჩე­კებს მა­ინც მიგ­ზავ­ნი­და, ამ მხრივ გა­მი­მარ­თლა, არას­დროს არ­ცერ­თი ოჯა­ხის­თვის მხო­ლოდ და­ქი­რა­ვე­ბუ­ლი თა­ნამ­შრო­მე­ლი არ ვყო­ფილ­ვარ.

- თა­ვი­დან თქვე­ნი სამ­სა­ხუ­რე­ბიც სხვა ემიგ­რან­ტე­ბი­სას ჰგავ­და, ძი­რი­თა­დად გი­წევ­დათ მო­ხუც­თან მუ­შა­ო­ბა, თუმ­ცა ეს არა­სო­დეს და­გი­მა­ლავთ და ამა­ზე სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში ყო­ველ­თვის იუ­მო­რით წერ­დით ხოლ­მე

- პირ­ვე­ლი­ვე სამ­სა­ხუ­რი ღა­მის ცვლა­ში ღა­მის თე­ნე­ბა იყო მო­ხუც­თან. ძა­ლი­ან მი­ჭირ­და ღამე მუ­შა­ო­ბა, თან სხვი­სი სა­ხე­ლით ვმუ­შა­ობ­დი და ძილ-ბუ­რან­ში ვერც ვხვდე­ბო­დი, რომ სა­ხე­ლი რო­მელ­საც იძახ­და, მე მერ­ქვა. არას­დროს და­მი­მა­ლავს, რომ მო­ხუც­თან ვმუ­შა­ობ­დი. ძა­ლი­ა­ნაც რომ მინ­დო­დეს ტყუ­ილს ვერც ვი­მახ­სოვ­რებ და ვერც ვამ­ბობ, ისე­დაც ჩემი სო­ცი­ა­ლუ­რი აქ­ტი­ვო­ბი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, რო­გორ მო­მეჩ­ვე­ნე­ბი­ნა თავი, რომ რა­ღა­ცის დი­რექ­ტო­რი ვარ. იუ­მო­რით ვწერ­დი და ძა­ლი­ან გულ­წრფე­ლად, არას­დროს ყო­ფი­ლა ისე, რომ თავი დამ­ცი­რე­ბუ­ლად მეგ­რძნოს იმის გამო, რა­საც ვა­კე­თებ და ამ დროს სტა­ტუ­სი და­მე­წე­როს, რომ ბედ­ნი­ე­რი ვარ. კი, სო­ცი­ა­ლუ­რი სტა­ტუ­სის, მე­გობ­რე­ბის, ცხოვ­რე­ბის სტი­ლის და სამ­წუ­ხა­როდ უნდა ვა­ღი­ა­რო, რომ ამ ბოლო დროს ღი­რე­ბუ­ლე­ბე­ბის დათ­მო­ბის ხარ­ჯზეც მო­მი­წია ემიგ­რან­ტო­ბა, მაგ­რამ ასე ცალ­სა­ხად უბედ­ნი­ე­რე­სი ან უბე­დუ­რი არ ვარ. ეს ჩემი ცხოვ­რე­ბაა, ყვე­ლა წუთს პა­ტივს ვცემ, ყვე­ლა გან­ვლი­ლი დღე მეძ­ვირ­ფა­სე­ბა და ახლა რომ ვიხ­სე­ნებ იმ მძი­მე შრო­მას, რა­საც პირ­ველ წლებ­ში ვე­წე­ო­დი, პი­რი­ქით, ვა­მა­ყობ რომ წარ­მო­უდ­გე­ნე­ლი შევ­ძე­ლი და არას­დროს არა­ფე­რი მი­თა­კი­ლია, სახ­ლე­ბიც და­მი­ლა­გე­ბია, მო­ხუ­ცე­ბიც და­მი­ბა­ნია, კუ­რი­ე­რა­დაც მი­მუ­შა­ვია და მძი­მე ჩან­თე­ბი მით­რე­ვია, ყა­ვის მომ­დუ­ღებ­ლა­დაც მი­მუ­შა­ვია. არას­დროს მით­ქვამს სამ­სა­ხურ­ზე უარი იმის გამო, რომ შე­უ­ფე­რებ­ლად მი­მაჩ­ნდა.

- ახლა თქვენ ეხ­მა­რე­ბით სხვებს ლე­გა­ლუ­რად ცხოვ­რე­ბა­ში, ამ თე­მა­ზე ვი­სა­უბ­როთ. რო­გორც ვიცი, სპე­ცი­ა­ლუ­რი კურ­სე­ბიც გა­ი­ა­რეთ, რომ ამ მი­მარ­თუ­ლე­ბით მუ­შა­ო­ბის სა­შუ­ა­ლე­ბა შეგ­ძლე­ბო­დათ.

- დიახ, ჩემი ჰობი - ადა­მი­ა­ნე­ბის დახ­მა­რე­ბა, პრო­ფე­სი­ად ვაქ­ციე. ორი ვა­რი­ან­ტი მქონ­და, ხალ­ხის ნდო­ბა და სიყ­ვა­რუ­ლი გა­მო­მე­ყე­ნე­ბი­ნა უპი­რო­ბოდ და უპა­სუ­ხის­მგებ­ლოდ, ან მეს­წავ­ლა და ისე გა­მე­წია მათ­თვის მომ­სა­ხუ­რე­ბა. მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ პა­რა­ლე­გა­ლის პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლიზ­მის უდი­დე­სი ნა­წი­ლი პრაქ­ტი­კუ­ლი გა­მოც­დი­ლე­ბა და იმ ად­ვო­კა­ტის კვა­ლი­ფი­კა­ცი­აა, ვისი სუ­პერ­ვა­ი­ზინ­გის ქვე­შაც მუ­შა­ობს, მა­ინც სწავ­ლა და სერ­ტი­ფი­ცი­რე­ბა ვარ­ჩიე, რად­გან ასე უფრო დიდი შან­სი მექ­ნე­ბო­და კარგ იუ­რი­დი­ულ ფირ­მა­ში მუ­შა­ო­ბის და­წყე­ბის. ასეც მო­ვი­ქე­ცი, დავ­სა­ხე გეგ­მა და რა თქმა უნდა, სის­რუ­ლე­ში მო­ვიყ­ვა­ნე 1 წელ­ში.

- ამ­ჟა­მად ამე­რი­კა­ში მო­სახ­ვედ­რად ყვე­ლა­ზე პო­პუ­ლა­რუ­ლი გზა, არა­ლე­გა­ლუ­რად მექ­სი­კი­დან შე­მოს­ვლაა. ცხა­დია, ყვე­ლა ვერ ახერ­ხებს შე­მოს­ვლას, რა­ზეა და­მო­კი­დე­ბუ­ლი, იმ ადა­მი­ან­ზე, ვი­საც გარ­კვე­ულ თან­ხას უხ­დი­ან თუ გა­მარ­თლე­ბა­ზე?

- შე­მოს­ვლას რაც შე­ე­ხე­ბა, მე არა­თუ კავ­ში­რი, არა­მედ ინ­ფორ­მა­ცი­აც კი არ მაქვს შე­მოს­ვლის გზებ­ზე. ჩემი ინ­ფორ­მა­ცი­ის ძი­რი­თა­დი წყა­რო ის ადა­მი­ა­ნე­ბია, ვი­საც მომ­სა­ხუ­რე­ბას ვუ­წევ და არც მათ­თვის მი­კი­თხავს, ვინ და რა გზე­ბით და­ეხ­მა­რა, ამ კი­თხვებ­ზე პა­სუ­ხი მათ სა­სა­მარ­თლო­ზე მო­უ­წევთ. პრინ­ციპ­ში, მე რას ვფიქ­რობ, ამას მნიშ­ვნე­ლო­ბა არ აქვს, ამე­რი­კის სა­ი­მიგ­რა­ციო სამ­სა­ხუ­რი ე.წ „სმაგ­ლე­რებს“ ძა­ლი­ან ხში­რად ახ­სე­ნებს, რო­გორც უკა­ნო­ნო მიგ­რა­ცი­ის ხელ­შემ­წყო­ბებს. ეს კი იმას ნიშ­ნავს, რომ არ­სე­ბო­ბენ ადა­მი­ა­ნე­ბი, ვინც ეხ­მა­რე­ბი­ან სა­ზღვრამ­დე მოს­ვლა­ში. შე­მოს­ვლას რაც შე­ე­ხე­ბა, ამას მხო­ლოდ სა­ი­მიგ­რა­ციო ოფი­ცე­რი წყვეტს და არ­სე­ბუ­ლი სა­ი­მიგ­რა­ციო კა­ნო­ნი. (გააგრძელეთ კითხვა)