"ლიას ასთმა აწუხებდა და როცა შეტევა მოსვლია, სახლში არავინ ყოფილა" - როგორ იხსენებენ ახლობლები მაიორ ქალს? - კვირის პალიტრა

ამე­რი­კა­ში, ნიუ-იორკში ქარ­თვე­ლი ემიგ­რან­ტი, პო­ლი­ცი­ის მა­ი­ო­რი ლია პარ­კა­უ­ლი გარ­და­იც­ვა­ლა. მა­ი­ო­რი ლია პარ­კა­უ­ლი 1987 წლი­დან 2013 წლის 8 ოქ­ტომ­ბრამ­დე შს სა­მი­ნის­ტროს სხვა­დას­ხვა და­ნა­ყოფ­ში მსა­ხუ­რობ­და. მისი საქ­მი­ა­ნო­ბა სს სამ­ძებ­რო გან­ყო­ფი­ლე­ბი­დან და­ი­წყო (სა­დაც გა­მომ­ძი­ებ­ლად მუ­შა­ობ­და), პრე­ზი­დენ­ტის ეს­კორ­ტში გაგ­რძელ­და და სა­პატ­რუ­ლო პო­ლი­ცი­ა­ში ათწ­ლი­ა­ნი სამ­სა­ხუ­რით დას­რულ­და. ბოლო წლებ­ში ის ვაკე-სა­ბურ­თა­ლოს რა­ი­ონ­ში პატ­რულ-ინ­სპექ­ტო­რად მუ­შა­ობ­და და ამ სფე­რო­ში პი­ო­ნე­რი ქალი იყო.

ლია პარ­კა­უ­ლი ქვეყ­ნის და­ტო­ვე­ბამ­დე იმ­ჟა­მინ­დელ­მა შს მი­ნის­ტრმა ირაკ­ლი ღა­რი­ბაშ­ვილ­მა მრა­ვალ­წლი­ა­ნი ერ­თგუ­ლი სამ­სა­ხუ­რის­თვის მედ­ლით - "20 წელი უმ­წიკ­ვლო სამ­სა­ხუ­რის­თვის" და­ა­ჯილ­დო­ვა.

გა­მოც­დილ­მა პო­ლი­ცი­ელ­მა სა­ქარ­თვე­ლოს შს სა­მი­ნის­ტროს უწყე­ბი­დან წას­ვლა ამე­რი­კის შე­ერ­თე­ბუ­ლი შტა­ტე­ბის სა­მარ­თალ­დამ­ცავ სფე­რო­ში საქ­მი­ა­ნო­ბის გაგ­რძე­ლე­ბის მიზ­ნით გა­და­წყვი­ტა, 2013 წელს სა­ქარ­თვე­ლო და­ტო­ვა და სა­ცხოვ­რებ­ლად ნიუ-იორკში გა­და­ვი­და.

"მსურს ოკე­ა­ნის გაღ­მა ვცა­დო ბედი და ძა­ლე­ბი მოვ­სინ­ჯო, სა­ნამ ახალ­გაზ­რდა ვარ და მუხ­ლი და გო­ნე­ბა მიჭ­რის. ოთხი წლის წინ გა­ვი­ა­რე სპე­ცი­ა­ლუ­რი კურ­სე­ბი ამე­რი­კა­ში, ექ­სტერ­ნად ჩა­ვა­ბა­რე გა­მოც­და და მაქვს სერ­ტი­ფი­კა­ტი. 2008 წელს მოვ­ხვდი 50-დან 5 წარ­ჩი­ნე­ბულ სტუ­დენტს შო­რის და FBI-დან აშშ-ს სა­ელ­ჩო­ში ხუ­თი­ვე­ზე მო­ვი­და მოწ­ვე­ვა. სა­ბუ­თე­ბი გამ­ზა­დე­ბუ­ლი მქონ­და და 2008 წლის 9 აგ­ვის­ტოს მივფრი­ნავ­დი, თუმ­ცა მო­გეხ­სე­ნე­ბათ, 8 აგ­ვის­ტოს ომი და­ი­წყო და ეს პრო­ექ­ტი შე­ჩერ­და. ამის შემ­დეგ სულ ამა­ზე ვფიქ­რობ­დი, ახ­ლაც მი­ვი­ღე შე­მო­თა­ვა­ზე­ბა და გა­დავ­წყვი­ტე გა­ვი­ა­რო ექ­ვსთვი­ა­ნი გა­დამ­ზა­დე­ბის კურ­სე­ბი FBI-ში, პა­რა­ლე­ლუ­რად კი ვი­მუ­შა­ვებ" - ამ­ბობ­და ლია პარ­კა­უ­ლი წას­ვლამ­დე ჩვენ­თან ინ­ტერ­ვი­უ­ში.

AMBEBI.GE ლიას დას, ლალი პარ­კა­ულს ესა­უბ­რა:

"ლიკა ამე­რი­კა­ში10 წლის წინ FBI-ის კურ­სე­ბის­თვის წა­ვი­და და დარ­ჩა. გა­დამ­ზა­დე­ბა მო­ა­ხერ­ხა, მაგ­რამ იქ ვერ და­საქმდა, სა­ბუ­თე­ბი არ ჰქონ­და წეს­რიგ­ში და ამის გა­რე­შე სა­ხელ­მწი­ფო სამ­სა­ხურ­ში არა­ვინ და­ა­წყე­ბი­ნებ­და მუ­შა­ო­ბას. ლიკა ფიქ­რობ­და, ამ კვა­ლი­ფი­კა­ცი­ით რომ ჩა­მო­ვი­დო­და, სა­ქარ­თვე­ლო­ში გა­აგ­რძე­ლებ­და მუ­შა­ო­ბას, თან მა­ი­ო­რი იყო. მის­თვის ეს პრო­ფე­სია ყვე­ლა­ფე­რი იყო, ამის­თვის იყო და­ბა­დე­ბუ­ლი და ისე­თი საგ­მი­რო საქ­მე­ე­ბი აქვს ჩა­დე­ნი­ლი, მა­მა­კა­ცებ­საც შე­შურ­დე­ბო­დათ. ის მო­წო­დე­ბით პო­ლი­ცი­ე­ლი იყო. ბოლო დროს ჯან­მრთე­ლო­ბა არ უწყობ­და ხელს, ას­თმა აწუ­ხებ­და, სუნ­თქვის უკ­მა­რი­სო­ბა ჰქონ­და ალერ­გი­ულ ფონ­ზე, გან­სა­კუთ­რე­ბით გა­ზა­ფხულ-შე­მოდ­გო­მა­ზე უმწვავ­დე­ბო­და მდგო­მა­რე­ო­ბა. ლი­კას ჩა­მოს­ვლა გა­და­წყვე­ტი­ლი ჰქონ­და, მაგ­რამ... უბე­დუ­რე­ბა ისაა, სახ­ლში არა­ვინ იყო, რომ მიხ­მა­რე­ბო­და. ნა­ქი­რა­ვებ ბი­ნა­ში ორნი ცხოვ­რობ­დნენ, მე­ო­რე ქალ­ბა­ტო­ნი დი­ლით დაბ­რუნ­და სამ­სა­ხუ­რი­დან და ლიკა გარ­დაც­ვლი­ლი დახ­ვდა. ჩემი და აი­ვან­ზე ნა­ხეს, თით­ზე სა­ტუ­რა­ცი­ის აპა­რა­ტი ეკე­თა და მე­ო­რე ხელ­ში „სალ­ბუ­ტა­მო­ლის“ აე­რო­ზო­ლი ეჭი­რა. ეტყო­ბა, თვი­თონ შე­ის­ხუ­რა, მაგ­რამ არ უშ­ვე­ლა. ლი­კას ერთი წლის წი­ნაც ჰქონ­და შე­ტე­ვა, ქუ­ჩა­ში იყო მე­გობ­რებ­თან ერ­თად, მათ დრო­უ­ლად გა­მო­ი­ძა­ხეს სას­წრა­ფო და უშ­ვე­ლეს. ახლა რად­გან მარ­ტო იყო, ვე­რა­ვინ და­ეხ­მა­რა. ლიკა ერთ ოჯახ­ში მუ­შა­ობ­და, სა­ბუ­თე­ბი ვერ გა­ა­კე­თა, რად­გან ძვი­რია, თან დიდი დროც უნდა. დიდ­ხანს დარ­ჩე­ნას აღარ აპი­რებ­და, სა­დღაც 1 - 2 თვე­ში უნდა წა­მო­სუ­ლი­ყო. ლი­კას უყ­ვარ­და სი­ურპრი­ზე­ბი, ვფიქ­რობ, წი­ნას­წარ არც გვე­ტყო­და, ისე დაგ­ვად­გე­ბო­და თავ­ზე. გააგრძელეთ კითხვა