„რუსეთი ჩვენთან ცხინვალითა და აფხაზეთით დაიწყებს ვაჭრობას“

"რუსეთი ყველაფერს აკეთებს, რათა სხვა ქვეყნებმა, მათ შორის ჩინეთმა და ინდოეთმა, სამხრეთ ოსეთისა და აფხაზეთის დამოუკიდებლობა აღიარონ", - განაცხადა ცხინვალში ყოფნისას რუსეთის ფედერაციის საბჭოს საერთაშორისო საკითხების კომიტეტის ხელმძღვანელმა, საგარეო მინისტრის ყოფილმა მოადგილე გრიგორი კარასინმა. აფხაზეთში მის განცხადებას არავინ გამოხმაურებია. კონფლიქტოლოგ პაატა ზაქარეიშვილის თქმით, ამის მიზეზი აფხაზების უნდობლობაა. გარდა ამისა, ჩინეთსა და ინდოეთს ეს არაფერში სჭირდებათ... აფხაზეთისა და სამხრეთ ოსეთის დამოუკიდებლობა 2008 წლის აგვისტოს ომის შემდეგ რუსეთის ფედერაციამ აღიარა. ამ დრომდე სამხრეთ ოსეთისა და აფხაზეთის დე ფაქტო რესპუბლიკების დამოუკიდებლობა, რუსეთის გარდა, სირიას, ვენესუელას, ნიკარაგუასა და ნაურუს აქვთ აღიარებული. - ეს არის აფხაზეთისა და ცხინვალის რეგიონის აბუჩად აგდება. გრიგორი კარასინი, რომელიც რუსეთის მხრიდან ჟენევის, ხოლო ჩვენს რეალობაში "აბაშიძე-კარასინის ფორმატის" სახელით ცნობილი შეხვედრების წარმომადგენელია და ვითომ პრობლემების დარეგულირება ევალება, ასეთ სამარცხვინო, სკანდალურ განცხადებას აკეთებს. ეს არის ტყუილი, თუნდაც იმიტომ, რომ ინდოეთიც და ჩინეთიც უკვე გაძვალტყავებულ რუსეთს, რომლის პრეზიდენტსაც ან ზურგს აქცევენ სხვა დიდი ქვეყნები, ან ერდოღანს დაჰყავს "პოდრუჩკით", ორივე ქვეყანა ზემოდან უყურებს. მეტი საქმე Mარ აქვთ, რუსეთის დავალებები შეასრულონ. უკრაინის ომის შემდეგ რუსეთი მათ ხელის ბიჭად იქცა და მხოლოდ ნედლეულის იაფად მიწოდების ქვეყნად აღიქვამენ. ჩინეთი, ფაქტობრივად, მსოფლიო ეკონომიკას მართავს, ინდოეთიც თანდათან ვითარდება. რუსეთმა გაიფხაკუნა, ვითომ მთვარეზე უნდა დავსვა ხომალდიო, და კრახი განიცადა, მაშინ, როდესაც ინდოეთმა ეს საქმე ძალიან კარგად შეასრულა - ანუ ამ მიმართულებითაც ვითარდება. ასე რომ, არც ერთ ქვეყანას არაფერში სჭირდება რუსეთისთვის კოჭის გაგორება. აფხაზეთი და ცხინვალის რეგიონის ე.წ. დამოუკიდებლობა, სირიას, ვენესუელას, ნიკარაგუასა და ნაურუს აქვთ აღიარებული. ვანუატუსაც ჰქონდა, მაგრამ უკან წაიღო გადაწყვეტილება. ე.წ. დამოუკიდებლობით მოვაჭრე ქვეყნებთან ურთიერთობის პრინციპი ასეთია: ისინი, ეკონომიკურად, ფინანსურად და უსაფრთხოებით რუსეთზე არიან დამოკიდებული. რუსეთი სანაცვლოდ მათ იაფ იარაღსა და სამხედრო ტექნიკას აძლევს, რომელიც ამ ქვეყნების ხელისუფლებებს ძალაუფლების შესანარჩუნებლად სჭირდებათ. მუდმივად შიდაარეულობა აქვთ, ოპოზიცია და სხვადასხვა სამხედრო დაჯგუფება ხელისუფლებაში მოსვლისთვის იბრძვიან, ამიტომ რუსეთიც ყველა მხარეს აწვდის "კალაშნიკოვსა" და ყუმბარსატყორცნებს. ვენესუელის პრეზიდენტის განცხადებით, რუსეთმა 2009 წელს ამ ქვეყანას 2,2 მილიარდი დოლარი ასესხა ისევ რუსული იარაღის შესაძენად, T-72 ტიპის ტანკები და ჩ-300 სარაკეტო სისტემის ჰაერსაწინააღმდეგო რაკეტები მიჰყიდეს. უგო ჩავესი ამბობდა, კოლუმბიამ თავის ბაზებზე აშშ-ის ჯარები დაუშვა, საფრთხე გვემუქრებაო, და მსგავსი სისულელეები. გარდა ამისა, იმ ქვეყნებში გზავნიან პოლიტიკურ და სამხედრო ექსპერტებს, რაც მათ ხელისუფლებებს ძალიან სჭირდებათ. ამიტომ აღიარეს აფხაზეთი და ცხინვალი დამოუკიდებელ სუბიექტებად, თორემ არც იციან, სად მდებარეობს. როგორც კი ეს პირობები შემოეცლებათ, მაშინვე უკან წაიღებენ აღიარებას. ვანუატუც ამ კატეგორიისაა. თუმცა იქ ავსტრალია მუშაობს, ოკეანეში თავისი ინტერესები აქვს, საქართველოს ახალი ზელანდიაც ეხმარება და მის სასარგებლოდ მუშაობს. პირველ რიგში ეკონომიკური შეთავაზებები მიიღეს, უწყვეტი მხარდაჭერა შესთავაზეს და ვანუატუმ რუსეთის დახმარების საჭიროება ვეღარ დაინახა. ქართველი დეპუტატები აშშ-ის ელჩს რომ ლანძღავენ, ამერიკაში მიღებული კანონის თანახმად, არ ითანამშრომლებენ ან შეუწყვეტენ დახმარებას იმ ქვეყნებს, ვინც აფხაზეთისა და ცხინვალის დამოუკიდებლობას აღიარებს. საქართველოს აშშ უპირობოდ უჭერს მხარს და როგორი უპასუხისმგებლობაა ჩვენი დეპუტატების განცხადება - ამის ახსნა, ალბათ, საჭირო არც არის. არაღიარების პოლიტიკა რომ მუშაობს, ამერიკისა და ევროკავშირის დამსახურებაა და არა "ქართული ოცნების". სადაც რუსეთის ინტერესები იკვეთება, იქ დიპლომატია არავის აინტერესებს, თუ სხვა უფრო ეფექტური რამ არ დაუპირისპირე. ასეთ ვითარებაში ჩინეთსა და ინდოეთს რუსეთისგან არაფერი სჭირდება, რაში უნდა გამოიყენონ, ორასი გრამით მეტ არაყს გაუგზავნის თუ რა? სანქციების გამო საწვავის გაყიდვაზე შეზღუდვები აქვთ და ისედაც დაბალ ფასად აძლევს მათ. სხვა ალტერნატივა არა აქვს, ისედაც მადლიერია ჩინეთის, რომელმაც საბოლოოდ ყურებით გამოიჭირა. - კარასინის განცხადებას არაერთგვაროვანი შეფასებები მოჰყვა აფხაზეთშიც... - დიახ, ძალიან გამიკვირდა. სასაცილოდაც არ ეყოთ, რადგან რუსეთის შესაძლებლობებს ისინი უკვე კარგად ხედავენ. ე.წ. საგარეო საქმეთა მინისტრმა ინალ არძინბამაც კი, რომელიც კრემლის რუპორია, თავი შეიკავა და კომენტარიც არ გაუკეთებია. რაიმე ხელმოსაჭიდი რომ ჰქონოდა, აუცილებლად იტყოდა, ეს ჩვენი წარმატებული თანამშრომლობის შედეგიაო, და ქულებს დაიწერდა. ცხინვალზე ვერ ვიტყვი, მაგრამ აფხაზეთში მიხვდნენ, რომ რუსეთში აფხაზები რეგვენი ხალხი ჰგონიათ, რასაც ჩასძახებ, იმას რომ ამოგძახებს. ჩინეთი გაეროს უშიშროების საბჭოს მუდმივი წევრია, მას შეეძლო ამ ორგანიზაციაში საქართველო დაებლოკა, მაგრამ არ დაბლოკა. იმიტომ კი არა, რომ ძალიან ვუყვარვართ, არ სჭირდებოდა, ამით სარგებელს ვერ მიიღებდა. ამას წინათ საქართველოსთან სტრატეგიული ურთიერთობის ხელშეკრულება გააფორმა, რაც ჩვენი ქვეყნის ინტერესებიდან გამომდინარე და ევროატლანტიკური მისწრაფებისგან გამომდინარე სასარგებლო არ იყო, მაგრამ ამჯერად ჩინეთის პოზიციიდან ვსაუბრობთ. ისე, ჩინეთი ნატოსა და ევროკავშირის მეტოქე სახელმწიფოა, თუმცა მაინც თანამშრომლობს მათთან. ერთი სიტყვით, ჩინეთი არავითარ შემთხვევაში არ შეეცდება დაჩაგროს და დაანაწევროს გაეროს წევრი ახლა უკვე პარტნიორი საქართველო, არ შედის ეს მის ინტერესებში. ასე რომ, აფხაზეთისა და ცხინვალის აღიარებაზე არც იმსჯელებენ. რაც შეეხება ინდოეთს, ის ამერიკის მოკავშირეა. ახლა რუსეთს იმიტომ ეთამაშება, რომ ნავთობს ყიდულობს მისგან იაფად. გარდა ამისა, ჩინეთისგან განსხვავებით, რომელსაც დამოუკიდებელი პოლიტიკა აქვს, ინდოეთი დასავლეთზეა მიბმული, ევროკავშირის მეგობარი სახელმწიფოა. აფხაზეთის აღიარებით დაკარგავენ საქართველოს, ამიერკავკასიასა და დსთ-ის ქვეყნებს, რადგან ამ ნაბიჯით გასაგები ხდება, რომ რაღაცის გამო სხვა სახელმწიფოს ტერიტორიების დახურდავება შესძლებია. - ფიქრობთ, რომ კარასინმა ეს განცხადება დამოუკიდებლად გააკეთა? მანამდე იყო მედვედევის მიმართვა, აფხაზეთისა და ცხინვალის შემოერთების საკითხი ისევ პოპულარულიაო. - ჩინეთსა და ინდოეთზე კარასინმა ნამდვილად წამოაყრანტალა და ვფიქრობ, არავისთან შეთანხმებული არ ჰქონია. მედვედევის განცხადებას კარასინის გამოსვლა მოჰყვა, რითაც კიდევ ერთხელ აჩვენეს ამ რეგიონების მოსახლეობას, რომ მათ სერიოზულად არც ეკიდებიან რუსები, არაფრად მიაჩნიათ და ვის რა მოუნდება, სიტუაციის მიხედვით, იმას იტყვიან. ვიღაცებს შეიძლება ძალიან უნდოდეთ, მაგრამ ჯერჯერობით აფხაზეთში ვერც ერთი პოლიტიკოსი ვერ გაბედავს თქვას, რუსეთს შევუერთდეთო, მიუხედავად იმისა, რომ კრემლში ვიღაცებს მართლაც ესიზმრება მათი შემოერთება. რაც დრო გადის, აფხაზებს რუსეთის ნდობა ეკარგებათ. მედვედევის განცხადებას დუმის წევრმა კონსტანტინე ზატულინმა განმარტება მოაყოლა, ეს საკითხი რუსეთში აქტუალური არ არისო, მაგრამ ისიც არ დაიჯერეს. ასე იმიტომ კი არ თქვა, რომ ჩვენ პატივს გვცემს და გვგულშემატკივრობს, შიდა სიტუაციას კარგად იცნობს და ახლა ზედმეტი თავსატეხი არ სჭირდებათ. არც კარასინის ცოდნის დონე ჩამოუვარდება მედვედევის ან ზატულინის ცოდნის დონეს, ის წლების განმავლობაში ჟენევის ფორმატში რუსეთის წარმომადგენელი იყო, მაგრამ მაინც კონტექსტიდან ამოვარდნილ განცხადებებს აკეთებს - კონტექსტიდან ამოვარდნილს თავად ადრესატებისთვის, თორემ აფხაზებისა და ოსებისთვის რას ემსახურებოდა, გასაგებია. აფხაზებთან არ გაუვიდა.უკრაინის ომის შემდეგ ცხინვალშიც შეიცვალა ვითარება - უკრაინაში ჩრდილოეთ ოსეთიდან 400-ზე მეტი კაცი დაიღუპა, ცხინვალის რეგიონიდან კი - 24. ასე რომ, ძველებურად და სიხარულით აღარ ყვირიან, რუსეთის შემადგენლობაში გვინდაო. პრორუსულ ძალებშიც განხეთქილება დაიწყო. უკვე ამბობენ, რუსეთს პატარა ერები საზარბაზნე ხორცად სჭირდება და რუსეთს რომ მივუერთდეთ, 400 კი არა, მეტი დაღუპული გვეყოლებაო. ის 24 კაცი მოხალისედ იყო წასული, ახლა ომში წასვლა თუ სავალდებულო გახდება, დანაკარგიც მეტი იქნება. ამიტომ შეცვალეს სიმღერის ტექსტი და რუსეთ-ბელარუსის სამოკავშირეო სახელმწიფოს წევრი გავხდეთო, ამბობენ. ახლა რუსეთი ამით დაიწყებს ვაჭრობას საქართველოსთან. ახლა მედვედევ-კარასინის წამოყრანტალებებს თუ არ ჩავთვლით, ქართული მხარესთან პრობლემები არა აქვთ და არც ცდილობენ სიტუაციის გამწვავებას, მაგრამ დროდადრო მაინც გვახსენებენ, არ დაგავიწყდეთ, რომ აქ ვართო. ახლა აფხაზეთში ტურიზმის სეზონია, რომელიც მაინცდამაინც მშვიდად არ მიმდინარეობს, მაგრამ ანტირუსული განწყობა მაინც შეფუთულია. აფხაზებმა არ იციან, როგორი იქნება მათი ხვალინდელი დღე. რუსეთის დამარცხებაც და გამარჯვებაც მათთვის ძალიან მტკივნეულია. თუ გაიმარჯვებს, რაც თითქმის გამორიცხულია, მაგრამ მაინც, საქართველოს და "ქართულ ოცნებას" არც დაეკითხება, ისე ხელის ერთი მოსმით ჩაიჯიბავს აფხაზეთს. თუ წააგებს, დამარცხებით გამწარებული, კიდევ უფრო სასტიკი ფორმებით შეეცდება სახის შენარჩუნებას, რათა მცირედი მაინც არ გაუშვას ხელიდან. ამიტომ ნებისმიერ შემთხვევაში დაუსვამს აფხაზეთს მიერთების საკითხს. თუ ისე დამარცხდება რუსეთი, რომ აფხაზეთისკენ გაწევის თავიც აღარ ექნება, აფხაზებს, ერთი მხრივ, აწყობთ, კიდეც ასეთი საშიში რუსეთი, მაგრამ ცუდი, აგრესიული საქართველოც აწყობთ, რათა მსოფლიოს დაანახონ, რომ სხვა გამოსავალი სჭირდებათ გადარჩენისთვის. - მაგალითად? - თუნდაც კოსოვოს მსგავსად აღიარება. ამიტომ, თუ არსებობს აფხაზური ოცნება, არის ის, რომ საქართველომ ევროკავშირის კანდიდატის სტატუსი არ მიიღოს. ამას შემდეგ თავისებურად გადათარგმნიან - აი, საქართველო იმდენად ცუდია, ამდენი ხანია კანდიდატის სტატუსი ვერ მიიღო და მასთან ჩვენი ურთიერთობა როგორ წარმოგიდენიათო. აწყობთ რუსეთის აგრესიული იმპერიული ზრახვებიც, ჩვენ მასთან შეერთებისთვის არ გვიბრძოლიაო. იმედი აქვთ, რომ თავიანთი განცხადებებით საერთაშორისო თანამეგობრობას "სიმართლეში" დაარწმუნებენ - იქნებ ჩვენთვის სხვა ფორმატზე იფიქროთო. რუსეთი როგორი დასუსტებულიც არ უნდა იყოს, აფხაზეთს ერთ ლუკმად გადაყლაპავს, და ჩვენ არ უნდა მივცეთ ამის უფლება, ამისთვის კი ევროკავშირი გვჭირდება. ჩვენ უნდა დავანახოთ აფხაზებს ევროპული მომავალი და მივაღწიოთ, რომ რუსული ჯარი ევროკავშირის სამშვიდობო ძალებით შევცვალოთ, რათა აფხაზებს არ ჰქონდეთ განცდა, ქართული მხარე რევანშს აპირებსო.