"ერთხელ ბუბა აზერბაიჯანში დიალიზს იკეთებდა, კართან ქალი იდგა და ტიროდა, რუსულად ვკითხე, მაგრამ ქართულად მიპასუხა..." - ლეგენდარული მომღერლის უცნობი ამბები ადამიანისგან, რომელმაც მის გვერდით 22 წელი გაატარა - კვირის პალიტრა

"მინ­და და ვა­პი­რებ ბუ­ბას შე­სა­ხებ წიგ­ნი დავ­წე­რო. ვი­ტყვი ბევრ ისეთს, რაც მას­ზე ხალ­ხმა არ იცის... 22 წელი ამ ადა­მი­ა­ნის გვერ­დით ვი­მუ­შა­ვე, ეს ჩემ­თვის დიდი პა­ტი­ვი იყო" - გვე­უბ­ნე­ბა პრო­დი­უ­სე­რი სოსო აბ­ზი­ა­ნი­ძე, რო­მელ­მაც ორ ათწლე­ულ­ზე მეტი ბუბა კი­კა­ბი­ძის გვერ­დით გა­ა­ტა­რა. რა იყო ეს წლე­ბი მის­თვის, რო­გორ გახ­და მისი პრო­დი­უ­სე­რი და რო­გო­რია ცხოვ­რე­ბა ბუ­ბას გა­რე­შე, ამ თე­მა­ზე AMBEBI.GE-სთვის მი­ცე­მუ­ლი ინ­ტერ­ვი­უ­დან შე­ი­ტყობთ.

სოსო აბ­ზი­ა­ნი­ძე:

- თა­ვი­დან „ორე­რას“ ვხელ­მძღვა­ნე­ლობ­დი. 5 წლის დაშ­ლი­ლი და უმოქ­მე­დო ან­სამ­ბლი გა­ვა­ერ­თი­ა­ნე და მო­ბი­ლუ­რი გავ­ხა­დე. იყო ბევ­რი კონ­ცერ­ტი... ერთხელ მოს­კოვ­ში ჩა­წე­რა­ზე ვი­ყა­ვით და იქ შემ­თხვე­ვით ბუბა მო­ვი­და. პი­რის­პირ პირ­ვე­ლად შევხდი... მერე ბე­ლო­რუს­ში, პო­პუ­ლა­რულ შლა­გერ­ზე „სლო­ვი­ანსკი ბა­ზა­რი“ „ორე­რა“ მყავ­და ჩაყ­ვა­ნი­ლი, სა­დაც ბუბა მოს­კო­ვი­დან თა­ვის პრო­დი­უ­სერ­თან ერ­თად ჩა­მო­ვი­და, ჩვე­ნი შეხ­ვედ­რა იქაც მოხ­და... მოგ­ვი­ა­ნე­ბით მა­ესტრო რო­ბერტ ბარ­ძი­მაშ­ვი­ლი გარ­და­იც­ვა­ლა. მას­თან ახლო ურ­თი­ერ­თო­ბა მქონ­და. იმ დროს ბუბა თბი­ლის­ში იმ­ყო­ფე­ბო­და, ბა­ტო­ნი რო­ბერ­ტი და­ა­ფა­სა და კო­ლე­გის­თვის პა­ტი­ვი რომ ეცა, ბევ­რი რამ გა­ა­კე­თა. დი­დუ­ბის პან­თე­ონ­ში გვინ­დო­და, რომ დაკ­რძა­ლუ­ლი­ყო და მა­შინ­დელ კულ­ტუ­რის მი­ნის­ტრთან, სე­სი­ლი გო­გი­ბე­რი­ძეს­თან თხოვ­ნით ბუბა, ნუგ­ზარ ერ­გემ­ლი­ძე და მე მი­ვე­დით. პან­თე­ო­ნი და­ხუ­რუ­ლი­აო - ქალ­ბა­ტონ­მა სე­სი­ლიმ, მაგ­რამ მოგ­ვი­ა­ნე­ბით მოგ­ვა­წო­და ინ­ფორ­მა­ცია, რომ ად­გი­ლი გა­მო­ი­ძებ­ნაო... მერე ბუ­ბას ოპე­რა­ში სამი კონ­ცერ­ტი შევ­თა­ვა­ზე. 15 წე­ლია სა­ქარ­თვე­ლო­ში არ ვყო­ფილ­ვარ და რის­კია, გა­გი­ჭირ­დე­ბაო. ავი­ღებ ჩემს თავ­ზე-მეთ­ქი. სა­მი­ვე კონ­ცერ­ტი ანშლა­გით ჩა­ტარ­და. ხალ­ხს ბუბა მო­ნატ­რე­ბუ­ლი ჰყავ­და. ერთი კვი­რის შემ­დეგ სა­დღაც სუფ­რას­თან მოვ­ხვდით და იქ მი­თხრა, - ბიჭო (მა­შინ ბიჭი ვი­ყა­ვი) მოდი, იყა­ვი ჩემ­თან. წე­სი­ე­რი და ჭკვი­ა­ნი ადა­მი­ა­ნი ხარ... სი­ა­მოვ­ნე­ბით დავ­თან­ხმდი... ჰოდა, წა­ვი­და და წა­ვი­და კონ­ცერ­ტე­ბი.

- ბუბა კი­კა­ბი­ძე ვარ­სკვლა­ვი იყო. თით­ქმის ყვე­ლა თა­ო­ბის საყ­ვა­რე­ლი მომ­ღე­რა­ლი. რა ვარ­სკვლა­ვუ­რი მო­თხოვ­ნე­ბი ჰქონ­და მას პრო­დი­უ­სერ­თან?

- ვარ­სკვლა­ვი ხარო, რომ ვე­ტყო­დი, არ მოს­წონ­და - "მე, ბიჭო, ეგე­თი რა­ღა­ცე­ბი არ მინ­და“. არ უყ­ვარ­და დაც­ვით სი­ა­რუ­ლი, გა­ცი­ლე­ბა, გა­მო­ცი­ლე­ბა... აე­რო­პორ­ტში ყვა­ვი­ლე­ბით რომ ხვდე­ბოდ­ნენ, არც ეს სი­ა­მოვ­ნებ­და. ძა­ლი­ან უბ­რა­ლო ადა­მი­ა­ნი იყო... ერთხელ კი­ში­ნი­ოვ­ში კონ­ცერ­ტი გვქონ­და, სცე­ნა რა­ღაც­ნა­ი­რად ცა­რი­ე­ლი იყო. მი­თხრა, მუ­შე­ბი შე­ი­გუ­ლე, იქ­ნებ რამე ძვე­ლი დე­კო­რა­ცი­ე­ბი ჰქონ­დეთ, სცე­ნა გა­ა­წყო­ნო. მი­ვე­დი მათ ხელ­მძღვა­ნელ­თან... რო­დე­საც ყვე­ლა­ფე­რი გა­ე­წყო, მზად არის-მეთ­ქი? - ვუ­თხა­რი. ჰოო? წამო, ვნა­ხო­თო. ვნა­ხეთ. მო­ე­წო­ნა. „ბიჭო, წადი მა­ღა­ზი­ა­ში, 3-4 ბოთ­ლი არა­ყი იყი­დე, თა­ვის ყვე­ლაფ­რით და ბი­ჭებს მი­უ­ტა­ნეო“. ვი­ყი­დე, შე­ვუ­ტა­ნე, გა­უ­ხარ­დათ. მათ­თან ოთახ­ში ბუ­ბაც შე­ვი­და. ყვე­ლას ხელი ჩა­მო­არ­თვა და აბა, და­ას­ხით და და­მის­ხი­თო. და­ას­ხეს, მად­ლო­ბა გა­და­უ­ხა­და... ერთი პი­როვ­ნე­ბა, ტე­ლე­ფო­ნით ხელ­ში, სამი მეტ­რის მო­შო­რე­ბით ტე­ლე­ფონ­ზე ლა­პა­რა­კობ­და, ყუ­რა­დღე­ბას არ გვაქ­ცევ­და. ჩვენ­თან რა­ტომ არ მო­დი­ხა­რო, შე­ეხ­მი­ა­ნა. მან ბო­დი­ში მო­ი­ხა­და და ბუ­ბას­თან დად­გა. რა ხდე­ბაო? მა­მა­ჩემს ვე­უბ­ნე­ბი, რომ აქ ვახ­ტანგ კი­კა­ბი­ძეა და არ მი­ჯე­რებ­სო. მო­იყ­ვა­ნე მა­მა­შე­ნიო. არ შე­უძ­ლია, ლო­გი­ნი­დან ვერ დგე­ბაო. მო­მე­ცი ტე­ლე­ფო­ნიო. მერე იმ კაცს 15 წუთი ელა­პა­რა­კა... ასე­თი და მსგავ­სი შემ­თხვე­ვა ბევ­რი ყო­ფი­ლა. მოლ­და­ვე­ლე­ბი მე­უბ­ნე­ბოდ­ნენ, სხვა ვარ­სკვლა­ვე­ბი რომ ჩა­მო­დი­ან, დაც­ვა ახ­ლავთ და ახ­ლოს არ გვი­კა­რე­ბენ, ვახ­ტანგ კონ­სტან­ტი­ნო­ვი­ჩი რო­გო­რი უბ­რა­ლო­აო. (გააგრძელეთ კითხვა)