"შაჰიდის" ქურდები - როგორ "გადაიქცა" გერმანული დრონი ირანულ უპილოტოდ, რომელსაც უკრაინელები გერმანული იარაღიდან აგდებენ - კვირის პალიტრა

"შაჰიდის" ქურდები - როგორ "გადაიქცა" გერმანული დრონი ირანულ უპილოტოდ, რომელსაც უკრაინელები გერმანული იარაღიდან აგდებენ

ომის დაწყების შემდეგ უკრაინელების ერთ-ერთ მთავარ თავსატეხს იმ Shahed-136 -ი ტიპის კამიკაძე-დრონების სისტემატური თავდასხმები წარმოადგენს, რომლებიც დიდი რაოდენობით მიჰყიდა ირანმა რუსეთს.

თანაც ამ „შაჰიდებისგან“, ძირითადად, უკრაინული ქალაქების მშვიდობიანი მოსახლეობა უფრო ზარალდება, ვიდრე - ფრონტის ხაზზე სანგრებში მსხდომი უკრაინის დამცველები, რადგან „შაჰიდის“ დამიზნება ინერციულ-თანამგზავრული კომბინირებული მეთოდით ხდება სტაციონალურ ობიექტზე, მაგალითად, კონკრეტულ შენობაზე ქალაქში, რის შემდეგაც „შაჰიდის“ ამ მოდიფიკაციის გადამიზნება სხვა სამიზნეზე შეუძლებელია.

180 კმ/სთ სიჩქარით და თანაც დაბალ სიმაღლეზე მფრენი „შაჰიდების“ ჩამოგდება უკრაინელმა მეზენიტეებმა მეტ-ნაკლებად წარმატებული გახადეს, მრავალრიცხოვანი მობილური საზენიტო ჯგუფების გამოყენებით, რომლებიც "პიკაპებზე" დამონტაჟებულ ტყვიამფრქვევიან და პროჟექტორიან საზენიტო საშუალებებს წარმოადგენენ.

2-droni1-1700221627.png
გერმანული დრონის გაშვების მომენტი მანქანის ძარაზე დამონტაჟებული კონტეინერიდან...

და მიუხედავად ამისა, „შაჰიდები“ კვლავ რჩებიან ერთ-ერთ ძირითად საფრთხედ უკრაინული ქალაქებისთვის, პირველ რიგში კი - „ღირებულება-ეფექტიანობის“ კრიტერიუმის გათვალისწინებით, როდესაც 20-30 ათასდოლარიანი „შაჰიდის“ გარანტირებულად ჩამოსაგდებად 100-200 ათასდოლარიანი საზენიტო რაკეტაა უფრო უტყუარი ან არადა, ის უფრო დიდ ზიანს მიაყენებს ქალაქის რომელიმე შენობაზე მოხვედრისა და 50 კგ-იანი საბრძოლო ქობინის აფეთქების შემდეგ...

საიდან გამოუჩნდა ასეთი მაღალეფექტიანი საბრძოლო საშუალება ირანს, რასაც უკრაინაში ომის საწარმოებლად ასე ეხვეწება მოსკოვი თეირანს და თავადაც იწყებს რუსეთში Герань-2 -ის სახელწოდებით მისი მოდიფიცირებული ვარიანტების ლიცენზირებულ სერიულ წარმოებას...

3-droni-1700221584.png
ისრაელის IAI Harpy-ი კონსტრუქციულად ძალიან წააგავდა გერმანულს...

როგორც ირკვევა ამ კამიკაძე-დრონის შექმნის ისტორია ჯერ კიდევ გასული საუკუნის 80-იან წლებიდან იწყება და არა ირანსა თუ ისრაელში, არამედ - ნატოს წევრ გერმანიის ფედერაციულ რესპუბლიკაში...

Die Drohne Antiradar - ასე დაარქვეს იმ ერთჯერადი გამოყენების საფრენ აპარატს, რომელიც თავის დროზე ძალზე ცნობილმა გერმანულმა საავიაციო ფირმამ Dornier-მა შექმნა საბჭოთა რადიოლოკატორების მოსაძებნად და ასაფეთქებლად, „გაუშვი და დაივიწყე“ სქემით გამოსაყენებლად.

4-droni-1700221545.png
ირანულ Shahed-136-ესა და რუსულ Герань-2-ში გერმანულ დრონთან ბევრი მსგავსების პოვნა შეიძლება...

სატვირთო მანქანის ძარაზე დამონტაჟებული კონტეინერიდან სტარტაღებული ეს, 110 კგ-იანი დრონი 250 კმ/სთ სიჩქარით მიფრინავდა და 3 საათს შეეძლო ჰაერში ბარაჟირება, სანამ სამიზნეს - აქტიურ რეჟიმში მომუშავე მოწინააღმდეგის რადიოლოკაციურ სადგურს აღმოაჩენდა და მასზე პიკირებას განახორციელებდა...

თუმცა 1980-იანი წლების ბოლოსკენ ჯერ ვარშავის პაქტი დაიშალა, მერე საბჭოთა იმპერიაც დაემხო და ნატოს წევრ ქვეყნებში შემუშავებული, იმ დროისთვის ულტრათანამედროვე ბევრი სამხედრო პროექტი, უბრალოდ, დაიხურა - დასავლეთმა პირველ „ცივ ომში“ თავი გამარჯვებულად ჩათვალა და დღევანდელი გადასახედიდან... მაგრადაც შეცდა.

5-droni-1700221500.png
ისტორიული წრე შეიკრა - ერთ დროს კრემლთან საბრძოლველად შექმნილ გერმანულ დრონს ეხლა თავად რუსეთი იყენებს, რომლის ჩამოგდება უკრაინელებს ისევ გერმანული საზენიტო „გეპარდებით“ უწევთ...

„დორნიეს“ ამ ანტისარადარო დრონის შემდგომი ბედიც უცნობი დარჩა, თუმცა მალევე ისრაელმა დაიწყო ანტისარადარო დრონის IAI Harpy-ის გამოყენება, რომელიც არათუ ძალიან წააგავდა გერმანულ Die Drohne Antiradar-ს, არამედ - მისი გაშვებაც ანალოგიურად ხდებოდა.

ისრაელს კი, ეტყობა, უკვე ირანმა მიბაძა, რომელმაც Shahed-136-ების დამზადება დაიწყო, ეხლა კი Герань-2-ის სახელწოდებით უკვე რუსული კამიკაძე-დრონებიც უტევენ უკრაინულ ქალაქებს, რომელთა ჩამოსაგდებად უკრაინელი მეზენიტეები ყველაზე ეფექტიანად სწორედ გერმანიიდან მიღებულ Gepard-ის ტიპის მობილურ საზენიტო დანადგარებს იყენებენ...

მოკლედ, წრე შეიკრა - ერთ დროს გერმანელების მიერ კონსტრუირებული დრონის ირანული და რუსული კლონების ჩამოგდება უკრაინელებს ისევ გერმანული საზენიტო დანადგარებიდან უწევთ...