კლდეში ნაკვეთი საიდუმლო - რას "გვიყვება" კასპის აკლდამა-მავზოლეუმი, რომელსაც საქართველოში ანალოგი არ აქვს
თითქმის ეჭვგარეშეა, რომ კასპის აკლდამები აღმოსავლეთ საქართველოს უძველესი სახელმწიფოებრივი გაერთიანების (ალბათ იბერიის სამეფოს) მეტად დაწინაურებულ, შესაძლოა მმართველი არისტოკრატიის საგვარეულო ნეკროპოლს წარმოადგენს...
კასპის აკლდამების შესახებ უნიკალურ ცნობებს პროფესორი, არქეოლოგი ნოდარ ბახტაძე გვაწვდის, რომლის წიგნშიც "საქართველოს ისტორიისა და კულტურის ძეგლთა აღწერილობა“ ვრცლად არის აღწერილი...
- ქვათა კომპლექსის ხუროთმოძღვრული ანალიზის შედეგად ნათელი გახდა, რომ როგორც მისი საერთო სტრუქტურა, ისე ცალკეულ სათავსთა გეგმარება, საკმაოდ განსხვავდებოდა საქართველოში ჩვენთვის მანამდე ცნობილი კლდის ძეგლებისგან. კომპლექსი დაახლოებით ერთი ტიპის სათავსებისგან შედგება, რომლებიც რიგ-რიგობით, დროის გარკვეული შუალედით იკვეთებოდა ერთმანეთის გვერდიგვერდ, მაგრამ აუცილებლად ერთმანეთისაგან იზოლირებულად. ამ სათავსებს საცხოვრებელი დანიშნულებისათვის შეუფერებლად მცირე ფართობები და სიმაღლე აქვს - ზოგიერთ მათგანში ზრდასრული ადამიანი წელშიც ვერ გაიმართება. ძალზე დაბალი და ვიწროა სათავსებში შესასვლელებიც, რომელთაც ადამიანი დაჩოქილი თუ გაივლის.
როგორც ვხედავთ, ერთი მხრივ, კვეთის მაღალი ტექნიკა და კარიბჭეების დეკორატიული ელემენტები, ხოლო მეორე მხრივ - საცხოვრებლად სრულიად მოუხერხებელი გეგმარება, ერთმანეთს აშკარად არ შეესაბამება, რაც ამ კომპლექსის საცხოვრებელი მიზნით შექმნას გამორიცხავს. საკმაოდ ადვილად მისადგომი მდებარეობისა და ჩამოთვლილი ხუროთმოძღვრული თავისებურებების გამო, ამ კომპლექსის საფორტიფიკაციო მიზნით შექმნაც ძნელი წარმოსადგენია.
სამაგიეროდ, ზემოთ აღწერილი, თითქმის ყოველი ქვაბისთვის ტიპიური ნიში-თაროების ფორმა და ზომები მიცვალებულ ადამიანთა გაშოტილ პოზაში დასვენებას ესადაგება ზედმიწევნით (დასაძინებელ სარეცლებად ისინი სრულიად გამოუსადეგარია, რადგან იქ მოთავსებული ადამიანი ვერც გვერდს იცვლის და ოდნავაც ვერ წამოიწევა). ამ ფუნქციას სავსებით შეესაბამება აგრეთვე „ერთჯერადი“ გამოყენებისთვის შესაფერისი დაბალი შესასვლელები და სათავსთა მინიატურული ზომები. ამრიგად, დაბეჯითებით შეიძლება ითქვას, რომ ქვაბთა ეს კომპლექსი სხვა არაფერი შეიძლება იყოს, თუ არა გეგმურსივრცობრივად საკმაოდ ჩამოყალიბებული ტიპის აკლდამა-მავზოლეუმების ერთობლიობა, კლდეში ნაკვეთი ნეკროპოლი.
ამ ქვაბოვანი ნეკროპოლის გაცნობისთანავე ცხადი გახდა, რომ საქმე წინარექრისტიანული ხანის ძეგლთან გვქონდა. როგორც აღვნიშნეთ, ამ აკლდამებში მიცვალებულები ქვეყნის მხარეების მიმართ ხაზგასმულად ნებისმიერი დამხრობით ყოფილან დასვენებულები ურთიერთ მართობულად, მაშინ როდესაც კამერათა მოპირდაპირე კედლებში თავისუფლად შეიძლებოდა თაროების აღმოსავლეთ-დასავლეთის ღერძის გასწვრივ გამოკვეთა.
ამრიგად, აქ სახეზეა მიცვალებულთა აშკარად არაქრისტიანულად დაკრძალვის წესი. ქართლში ქრისტიანობის სახელმწიფო რელიგიად გამოცხადების შემდეგ, ჩვენთვის ცნობილი ისტორიული რეალობის გათვალისწინებით, შეუძლებელია სხვა კონფესიათა წარმომადგენლებს საშუალება ჰქონოდათ ასეთი მასშტაბის, მხოლოდ უმაღლეს არისტოკრატთა შესაფერი ნეკროპოლის შექმნაზე ეზრუნათ, თანაც ათწლეულების განმავლობაში (ამ აკლდამა-სამარხთა რაოდენობა, ნეკროპოლის ხანგრძლივი პერიოდის განმავლობაში ფუნქციონირებაზე უნდა მიგვანიშნებდეს).
თითქმის უეჭველია, რომ კასპის აკლდამები აღმოსავლეთ საქართველოს უძველესი სახელმწიფოებრივი გაერთიანების (ალბათ იბერიის სამეფოს) მეტად დაწინაურებულ, შესაძლოა მმართველი არისტოკრატიის საგვარეულო ნეკროპოლს წარმოადგენს. პრობლემა მხოლოდ ის არის, თუ კონკრეტულად რომელი პერიოდისაა და რა სოციალურ-პოლიტიკურ ვითარებას ასახავს ეს ძეგლი.
ის გარემოება , რომ კასპის აკლდამებში ლითონის საჭრეთლების კვალია შემორჩენილი, გადაჭრით არ მიგვანიშნებდა ამ ძეგლების აუცილებლად რკინის ფართოდ გამოყენების ერაში შექმნაზე.
როგორც აღვნიშნეთ, კლდეში სხვადასხვა ხერხით ნაკვეთ აკლდამებში მიცვალებულების დაკრძალვის წესი, მსოფლიოს მრავალი უძველესი ცივილიზაციისთვის იყო დამახასიათებელი: მახლობელი აღმოსავლეთის თითქმის ყველა უძველეს სახელმწიფოში (ეგვიპტე, ასურეთი, ურარტუ, მცირე აზიის ქვეყნები და სხვ.), ამ მიზნით უაღრესად საინტერესო კლდის ძეგლები და მთელი კომპლექსები იქმნებოდა.