პატრიარქის გაფრთხილება - როგორ იწინასწარმეტყველა უწმინდესმა მსოფლიო პანდემია და განსაცდელს გადარჩენილი ადამიანები
გთავაზობთ ეპიზოდს "კვირის პალიტრის" 1 იანვრის ნომრის მასალიდან, რომელიც საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქს ილია მეორეს ეხება. შეგახსენებთ, რომ დღეს, 4 იანვარს უწმინდესი 91 წლის გახდა.
მამა შალვა კეკელია, თბილისის ვაკის მაცხოვრის ფერისცვალების სახელობის ტაძრის წინამძღვარი:
- ბედნიერი ვარ, რომ ისეთ დროს მომიწია ცხოვრებამ, როცა საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქი ილია მეორეა. მან ჩამაცვა სტიქარი, პირადად მაკურთხა დიაკვნად და მისი ხელიდან მივიღე სამღვდლო მადლი. დიდი პატივია, რომ 1996 წლიდან მასთან ვეწევი მსახურებას. როცა მღვდლად მაკურთხებდა, მითხრა, ტრაპეზის წინ რომ დაიჩოქებ, უფალს რასაც გულმხურვალედ სთხოვ, მთელი მღვდლობის განმავლობაში ისე გაცხოვრებსო. ცხონება რომ გინდა, ვიცი, მაგრამ რამე ისეთი სთხოვე, რაც მღვდლობაში დაგეხმარებაო. მართლაც, რაც ჩავიფიქრე, მადლობა უფალს, ზუსტად ისე ახდა და უანგარო მსახურებისთვის ეს ძალიან მეხმარება. სახარებაში წერია, მიხედეთ თქვენს მსახურებას და ღმერთი იზრუნებს თქვენზეო. პატრიარქმა რომ მაკურთხა, ჯვარი გადმომცა და მითხრა, ახლა მე შენ ჯვარს გადმოგაბარებ და ყველა ადამიანი, ვინც შენთან მოვა, ჯვრის, ქრისტეს გარეშე არ დატოვო, გაუფრთხილდი და ღმერთთან მიიყვანეო. ეს ჩემთვის მნიშვნელოვანი დარიგება იყო.
რაც შეეხება უწმინდესის დაბადების დღეს, ახლა, როცა ცოტა შეერყა ჯანმრთელობა, ისეთი მიღებები აღარ აქვს, მაგრამ ჩემი სტუდენტობის, სტიქაროსნობის დროს, პატრიარქის დაბადების დღეზე, აღსაყდრების დღეზე თუ ილიაობას, ყოველთვის სიხარული სუფევდა.
ვულოცავ მას იუბილეს. პირველ რიგში, ჩვენს ქვეყანას, შვილებს, უახლოეს ადამიანებს, საკუთარ თავს, ვუსურვებ, რომ პატრიარქი ამქვეყნად დიდხანს გვყავდეს, მისი სიცოცხლე ჩვენ ყველას გვჭირდება, ის ძალიან ბევრ განსაცდელს და დარტყმას გვარიდებს, ჩვენთვის მეხამრიდივითაა. ის სულიერი შემოტევები, რაც ერზე, ქვეყანაზე და თითოეულ ჩვენგანზეა, უწმინდესი ამას ყოველთვის საკუთარ თავზე იღებდა. მინდა ვუსურვო დიდხანს იცოცხლოს. ჩემთვის ეს არის ყველაზე დიდი სურვილი.
"პატრიარქის არაერთი წინასწარმეტყველება ამსრულებია"
ავთო გიუნაშვილი, ემიგრანტთა უფლებების დამცველი, ათენში დოკუმენტების სერვისების სააგენტოს ხელმძღვანელი:
- უწმინდესი მაშინ გავიცანი, როცა 2004 წელს სასულიერო აკადემიაში ჩავაბარე. რამდენიმე თვის შემდეგ სასულიერო აკადემიის რექტორი გახდა და სულ ცდილობდა, სტუდენტებთან ხშირი ურთიერთობა ჰქონოდა, დილის ლოცვებს ერთად ვკითხულობდით. ზოგჯერ საპატრიარქოში გვიბარებდა, ბაღში დავსხდებოდით და სხვადასხვა თემაზე ვსაუბრობდით. იმდროინდელი ხელისუფლება ღვაწლმოსილ ადამიანებს უნივერსიტეტებიდან უშვებდა, პატრიარქმა კი ისინი ჩვენთან მოიყვანა. ლექციებს საოცარი ხალხი გვიკითხავდა - მარიკა ლორთქიფანიძე, მერი ჭელიძე, გრივერ ფარულავა... უწმინდესის ლოცვა-კურთხევით, სასულიერო აკადემიის სტუდენტებს უფასო კვება გვქონდა - სწავლობდი და არ ფიქრობდი იმაზე, საჭმლის ფული საიდან მოგეტანა. მახსოვს, გაზეთი უნდა გამოგვეშვა, მაგრამ ფული არ გვქონდა. პატრიარქმა პრორექტორს დაუძახა და ჰკითხა, ჩემი ხელფასი რამდენიაო... ადგა და ის ფული გაზეთის გამოსაშვებად მოგვცა.
აგვისტოს ომის დროს, საპატრიარქოს ეგიდით საკვები შეგვქონდა საომარ ტერიტორიაზე. უწმინდესმა დაგვლოცა, არაფრის შეგეშინდეთო, და მართლაც, დიდ საფრთხეებს გადავურჩით მე და მამა მიქაელ ბრეგაძე. ბერბუკის შესასვლელთან ტანკით მდგომმა რუსმა იარაღიც კი მოგვადო, ავტობუსით ისეთ ადგილებში დავდიოდით, ნებისმიერ დროს შეიძლებოდა აფეთქებულიყო, მაგრამ უვნებლად დავბრუნდით. იმხანად მამაჩემი ჯავაში იყო და ტყვედ ჩავარდა, 10 აგვისტოს მასთან კავშირი სრულიად გაწყდა... მახსოვს, ჰოსპიტლის ტერიტორიაზე მიცვალებულებისა და დაკარგულების სია იყო გამოკრული. იმდენად ბნელოდა, ასოების გარჩევა ჭირდა და მამას სახელი და გვარი რომ ამოვიკითხე, ვერ მივხვდი, რომ დაკარგულების სიაში იყო, ჩავთვალე, დაღუპულა-მეთქი და ტირილი ამივარდა. როცა მამა მიქაელმა უწმინდესს უთხრა, მამამისი ტყვედაა ჩავარდნილიო, დამლოცა - იცოდე, ყველაფერი კარგად იქნება და მამაშენი ცოცხალი ჩამოვაო. და მართლაც, 27 აგვისტოს მამა კავშირზე გამოვიდა. პატრიარქმა სხვანაირი ნუგეშისცემა იცის. ჩემთვის ის წმინდანია, მისი არაერთი წინასწარმეტყველური ნათქვამი ამსრულებია. საბერძნეთში ჩემი წამოსვლა და აქ დიდი ხნით დარჩენაც მისი ერთგვარი წინასწარმეტყველება იყო. ჩემი სტიპენდიის საკითხი რომ წყდებოდა, მაშინ სატელევიზიო ინტელექტუალურ პროექტ "ეტალონში" გავიმარჯვე. მამა გიორგიმ მის კაბინეტში შემიყვანა. რა გაჩუქოო, მკითხა, წიგნი გინდა თუ ხატიო. გავკადნიერდი და ვუთხარი, უცხოეთში გამიშვით სასწავლებლად-მეთქი. ღვთისმშობლის ხატი ჩამომახსნევინა, სულ თან გქონდეს, მასზე ილოცე და ღმერთი მოგცემს იმას, რაც გინდაო. ჩავთვალე, რომ ეს თანხმობა იყო. როცა გამგზავრების დრო დადგა, უწმინდესმა ჩემზე თქვა, ეგ აღარ დაბრუნდებაო. რას ამბობთ, როგორც კი დავამთავრებ, ჩამოვალ-მეთქი. არა, დიდხანს არ დაბრუნდებიო, ისევ გამიმეორა. მართლაც ასე მოხდა...
"მე ვხედავ, მალე დაიკეტება სახლები, ხალხი აღარ იქნება ქუჩებში..."
- 2020 წელს საბერძნეთში მცხოვრებმა ემიგრანტებმა გადავწყვიტეთ, საბერძნეთში მოღვაწე ქართველი წმინდანების ერთობლივი ხატი დაგვეწერა და ისინი ლოცვა-კურთხევისთვის უწმინდესთან მივიყვანე. მოგვიკითხა, ფსალმუნები, სანთლები გვაჩუქა და უცებ ასეთი რამ გვითხრა, მე ვხედავ, მალე დაიკეტება სახლები, ხალხი აღარ იქნება ქუჩებში... მომიტრიალდა და მითხრა, მალე უნდა დაბრუნდე საქართველოში, თქვენ ყველანი უნდა დაბრუნდეთო. გამიკვირდა, ისეთი არაფერი ხდებოდა, 2020 წლის იანვარი იყო და მაშინ ვინ წარმოიდგენდა, რომ მსოფლიო "დაიკეტებოდა". შემდეგ, უკვე ათენში ყოფნის დროს, როცა საქართველოში დაბრუნებას გვთხოვდნენ, გამახსენდა უწმინდესის ის სიტყვები... წარმოიდგინეთ, ეს როგორ იწინასწარმეტყველა, შეგვამზადა, მაგრამ ჩვენ ვერ მივხვდით. ამავე წელს მამაჩემი გარდაიცვალა და კარანტინის გამო დაკრძალვასაც ვერ დავესწარი. მაშინ მივხვდი, რატომ მომიტრიალდა, უნდა დაბრუნდეო... მართლაც, რომ დავბრუნებულიყავი, მამის გვერდით ხომ ვიქნებოდი... რამდენჯერაც არ გავითვალისწინე უწმინდესის ნათქვამი, იმდენჯერ წინ დამხვდა და რაღაც ტკივილი დამიტოვა... პატრიარქთან თითოეული შეხვედრა ჩემთვის ღმერთთან შეხვედრაა, მისგან ბევრი რამ ვისწავლე და სამწუხაროდ, უფრო ბევრი რამ ვერ ვისწავლე, რაც მითხრა. ვულოცავ მის უწმინდესობას დაბადების დღეს, მან ეპოქა შექმნა საქართველოს ეკლესიაში. მადლობა ყველაფრისთვის და ბოდიში იმისთვის, რომ ვერ გავითვალისწინეთ, რასაც გვეუბნებოდა; ისე ვერ ვუფრთხილდებით, როგორც იმსახურებს, უნდა ვუთხრათ, რომ ის გვიყვარს.
"უწმინდესი ეპოქალური ადამიანია"
გიორგი ცერცვაძე, ყოვლადწმინდა სამების საპატრიარქო ტაძრის მგალობელთა გუნდის წევრი:
- 20 წელია, სამების საპატრიარქო გუნდის მგალობელი გახლავართ. მადლიერი ვარ ჩემი მეგობრის - გიორგი ბერიშვილის, რომელმაც 2003 წელს სიონში მიმიყვანა, როდესაც პატრიარქის კურთხევით სვიმონ ჯანგულაშვილი დიდ გუნდს აყალიბებდა. მახსოვს, როგორ შენდებოდა სამების ტაძარი, უწმინდესი კი ოცნებობდა დიდ გუნდზე, რომელიც ამ უზარმაზარ ტაძარში უფლის სადიდებელ საგალობლებს შეასრულებდა. რეპეტიციები საპატრიარქოში ტარდებოდა. პატრიარქი თავის სკამზე იჯდა, ჩვენ კი მის გარშემო ხალიჩაზე ვისხედით, ხანაც თეთრი როიალის გარშემო ჩავმწკრივდებოდით და ვუსმენდით. თავის მუსიკალურ ნააზრევს გვიზიარებდა და თავის შექმნილ საგალობლებს გვასწავლიდა. საქართველოში უამრავი ეკლესია-მონასტერი შენდებოდა, იკურთხებოდა ტაძრები, რაც ჩვენი გალობის გარეშე არ ხდებოდა. ერთ-ერთი დიდი სიხარული უწმინდესთან ერთად იერუსალიმში მაცხოვრის საფლავზე გალობა იყო, ბეთლემის მონახულება, წმინდა გიორგის საფლავზე ლოცვა, ღვთისმშობლის მიძინებისა და მაცხოვრის ზეცად ამაღლების ადგილები და უამრავი სიწმინდე...
უწმინდესი ეპოქალური ადამიანია, უბრალო და თან, ძალიან დიდი... მისი ცრემლები მახსოვს, როდესაც მშობლებს იხსენებდა, როდესაც ჩვენს გალობას ისმენდა. სამების აშენების იდეა რომ გაჩნდა და პირველი შემოწირულობები დაიწყო, ბევრს არ სჯეროდა, რომ ასეთი მასშტაბური ტაძარი აშენდებოდა. მხოლოდ პატრიარქს სჯეროდა ბოლომდე. წლების მერე რესურსიც გამოჩნდა და ის ადამიანებიც, რომლებიც გულმოდგინედ შეეჭიდნენ ამ საღმრთო საქმეს. უწმინდესი პირადად აკონტროლებდა მშენებლობას და ბავშვივით უხაროდა.
ამ ოცი წლის განმავლობაში ახალ წელს თითქმის სულ მასთან ვიყავი. სტუმრების სიაში არა მარტო მართლმადიდებელი ქრისტიანები იყვნენ, არამედ სხვადასხვა რელიგიის წარმომადგენლებიც. 31 დეკემბრის ღამეს საპატრიარქოში სუფრა საღამოს 10 საათზე იშლებოდა, საინტერესო საუბრებით, მომავლის გეგმებით, დადებითი ემოციებით სავსე... 12 საათის დადგომასთან ერთად უწმინდესი ახალ წელს მიულოცავდა სტუმრებს და მალევე ამთავრებდა სუფრას. ყველა საჩუქრებით ვბრუნდებოდით სახლში, ხან წიგნებით, ხან საეკლესიო კალენდრებით და ხანაც ტკბილეულით...
დღეგრძელობა და ჯანმრთელობა მინდა ვუსურვო უწმინდესს, იმისათვის, რასაც ქვეყნისა და ეკლესიისთვის აკეთებს, რაც ქართული გალობის გადასარჩენად გააკეთა, რაც უამრავი ადამიანის სულის საცხოვნებლად ილოცა და შეეწია. უფალმა დალოცოს და მის კეთილ საქმეებს მიგვამსგავსოს.
"კვირის პალიტრის" რედაქცია უდიდესი სიყვარულითა და მოკრძალებით ულოცავს მის უწმინდესობას ამ ღირსშესანიშნავ თარიღს და დიდხანს სიცოცხლეს და მხნეობას უსურვებს.