"ბაღში ძიძამ ბრუციანი დამიძახა, ჩავჯექი კარადებთან და ვტიროდი...“ - ნატალია ვეფხვაძის მოგონებები ბავშვობაზე და დედაზე, რომელიც 9 აპრილის სიმბოლოა - კვირის პალიტრა

9 აპ­რი­ლის გმი­რის, ლელა ვე­ფხვა­ძის ქა­ლიშ­ვი­ლი, მომ­ღე­რა­ლი ნა­ტა­ლი ვე­ფხვა­ძე 13 წლის წინ “ნი­ჭი­ერ­ში“ გა­მო­ვი­და, რი­თიც მთელ სა­ქარ­თვე­ლოს და­ა­მახ­სოვ­რა თავი. თა­ვი­სი ნი­ჭით აღაფრ­თო­ვა­ნა ჟი­უ­რიც.

ნა­ტა­ლი ვე­ფხვა­ძე გა­და­ცე­მას “რო­გორ გა­დავ­რჩი“ ეს­ტუმ­რა და მხედ­ვე­ლო­ბის პრობ­ლე­მა­ზე ისა­უბ­რა, რო­მე­ლიც ბავ­შვო­ბი­დან აქვს. მან ყვე­ლა­ზე ცუდი მო­გო­ნე­ბა გა­იხ­სე­ნა.

“ჩემი ცხოვ­რე­ბის ლაქა“ - ასე შე­ა­ფა­სა სა­ბავ­შვო ბა­ღის აღ­მზრდე­ლის დამ­ხმა­რის, ჟუ­ჟუ­ნას და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა მის­და­მი.

“სა­ხე­ლიც კი მახ­სოვს იმ ქა­ლის, ჟუ­ჟუ­ნა ერ­ქვა. არ ვიცი, რა­ტომ ანი­ჭებ­და ამ­ხე­ლა სი­ა­მოვ­ნე­ბას ჩემი დამ­ცი­რე­ბა. ბავ­შვე­ბი რომ ვი­ყა­ვით შეკ­რე­ბი­ლე­ბი: “ბრუ­ცი­ა­ნი მო­ვი­და, ნა­ხეთ რო­გო­რი ბუ­ცი­ა­ნია ბავ­შვე­ბო“ - ამ­ბობ­და ხოლ­მე. ეს სი­ტყვა დღე­საც იმ­დე­ნად მე­ზი­ზღე­ბა და მძულს, რომ არ ვიცი, ადა­მი­ან­მა რო­გორ უნდა გა­წყე­ნი­ნოს რომ ეგ უთხრა." გააგრძელეთ კითხვა