თბილისიდან გუდამაყარში გადასახლებული წყვილი, რომელიც წლების წინ მყინვარწვერზე ქორწილით გაიცნეს - კვირის პალიტრა

ამ ზა­ფხულს 9 წელი გახ­და, რაც გუ­და­მაყ­რე­ლე­ბის რძა­ლი გახ­და და ხე­ო­ბა, ად­გი­ლობ­რი­ვი ყოფა კარ­გად გა­იც­ნო. სამი წლის წინ კი, უკვე ოჯახ­თან ერ­თად, იქ მუდ­მი­ვად სა­ცხოვ­რებ­ლად გა­და­ვი­და. რო­გო­რია ქა­ლა­ქე­ლი გო­გოს თვა­ლით და­ნა­ხუ­ლი გუ­და­მა­ყა­რი, რო­გორ ცხოვ­რობს არც ისე მარ­ტივ პი­რო­ბებ­ში, ამას AMBEBI.GE-სთვის მი­ცე­მუ­ლი ინ­ტერ­ვი­უ­დან შე­ი­ტყობთ.

მა­ნამ­დე გე­ტყვით, რომ ხატია სუ­ხაშ­ვი­ლი პრო­ფე­სი­ით მხატ­ვა­რია, ფერმ­წე­რი, მაგ­რამ ახლა თა­ვი­სი პრო­ფე­სი­ის­თვის ჯერ­ჯე­რო­ბით ვერ იც­ვლის, უფრო მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი სა­კითხს არის შე­ჭი­დე­ბუ­ლი, რო­მე­ლიც მე­უღ­ლეს­თან, გი­ორ­გი ბე­ქა­ურ­თან ერ­თად და­გეგ­მა. შე­გახ­სე­ნებთ, რომ ეს ის წყვი­ლია, რო­მელ­მაც 2015 წელს ჯვა­რი მყინ­ვარწვერ­ზე არ­სე­ბულ სამ­ლოც­ვე­ლო­ში და­ი­წე­რა...

ხა­ტია სუ­ხაშ­ვი­ლი:

რაც დავ­ქორ­წინ­დით, მთელ ზა­ფხულს აქ ვა­ტა­რებ­დით, შეჩ­ვე­უ­ლი ვი­ყა­ვი აქა­ურ სი­ტუ­ა­ცი­ას, ყვე­ლა­ფე­რი დე­ტა­ლუ­რად ვი­ცო­დი, რას­თან მო­მი­წევ­და შე­ჯა­ხე­ბა და რა სირ­თუ­ლე­ებ­თან იყო ეს ყვე­ლა­ფე­რი და­კავ­ში­რე­ბუ­ლი. გი­ორ­გის ძა­ლი­ან უყ­ვარს გუ­და­მა­ყა­რი და მაქ­სი­მა­ლუ­რად ვე­ცა­დე, ამ ყვე­ლა­ფერს მეც ავ­წყო­ბო­დი... მინ­დო­და, ისე­თი რამ გა­მე­კე­თე­ბი­ნა, რაც სი­ა­მოვ­ნე­ბას მო­მა­ნი­ჭებ­და და მის­თვი­საც სა­სი­ა­მოვ­ნო იქ­ნე­ბო­და. კო­ტე­ჯის აშე­ნე­ბა მო­ვი­ფიქ­რე, რომ ხე­ო­ბა გა­მოგ­ვე­ცო­ცხლე­ბი­ნა, თან ტუ­რის­ტუ­ლად აქ­ტი­უ­რი გაგ­ვე­ხა­და. ამ კუ­თხით ჩვე­ნი ხე­ო­ბა ვერ და­იკ­ვეხ­ნის, არ არის აქ­ტი­უ­რი.

რა არის ამის მი­ზე­ზი?

- ჩემი აზ­რით, ამას რამ­დე­ნი­მე ფაქ­ტო­რი გა­ნა­პი­რო­ბებს. პირ­ველ რიგ­ში - გზა, რად­გან უკვე ყვე­ლა შე­ეჩ­ვია იმას, რომ მა­ღალ მთი­ან ად­გი­ლებ­შიც ას­ფალ­ტი­ა­ნი გზით, მარ­ტი­ვად მი­დი­ან. აქ ზო­გან მოხ­რე­ში­ლი და ზო­გან გრუნ­ტის გზაა, ამ გზა­ზე რომ არ ია­რონ და ავ­ტო­მო­ბი­ლიც არ და­ა­ზი­ა­ნონ, ურ­ჩევ­ნი­ათ, ბუ­ნე­ბა სხვა­გან ნა­ხონ... მე­ო­რე მი­ზე­ზი ის არის, რომ ჩვენ­თან ისე­თი ღირ­სშე­სა­ნიშ­ნა­ო­ბე­ბი, რო­გო­რიც ვთქვათ, თუ­შეთ­სა და სვა­ნეთ­შია, არ არის. მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ ტბე­ბი ხე­ო­ბა­ში გვაქვს, მაგ­რამ ხალ­ხის­თვის ისი­ნი ცნო­ბი­ლი არ არის... ამი­ტომ ცნო­ბა­დო­ბის ამაღ­ლე­ბაა სა­ჭი­რო. სა­ნამ გავ­თხოვ­დე­ბო­დი, მეც არ ვი­ცო­დი, გუ­და­მა­ყა­რი სად იყო. ერ­თა­დერ­თი გო­დერ­ძი ჩო­ხე­ლის წიგ­ნე­ბით და ფილ­მე­ბით ვიც­ნობ­დი აქა­უ­რო­ბას... ჩვენს კო­ტე­ჯშიც ხალ­ხი რომ მო­დის, მე­კი­თხე­ბი­ან, - სად არის გუ­და­მა­ყა­რი, რო­გორ მო­ვი­დე­თო. ზოგს გუ­და­მა­ყა­რი ერთი კონ­კრე­ტუ­ლი სო­ფე­ლი ჰგო­ნია, ზოგს - ხევ­სუ­რე­თი და ა.შ. იხილეთ სრულად