"მამა სცენაზე გარდაიცვალა: "გული მღერის, სული მღერის" - ეს იყო მისი ბოლო ნამღერი" - ლეგენდარული კომპოზიტორის ბავშვობა და ოჯახის ტრაგედია - კვირის პალიტრა

"მამა სცენაზე გარდაიცვალა: "გული მღერის, სული მღერის" - ეს იყო მისი ბოლო ნამღერი" - ლეგენდარული კომპოზიტორის ბავშვობა და ოჯახის ტრაგედია

ლე­გენ­და­რუ­ლი კომ­პო­ზი­ტო­რის გოგი ცა­ბა­ძის 100 წლის იუ­ბი­ლე 24 აგ­ვის­ტოს ბა­თუმ­ში და­ი­წყე­ბა. კონ­ცერ­ტე­ბი ჩა­ტარ­დე­ბა ქუ­თა­ის­სა და თე­ლავ­შიც. სა­ი­უ­ბი­ლეო სა­ღა­მო­ე­ბის დას­კვნი­თი ნა­წი­ლი კი 18 სექ­ტემ­ბერს თბი­ლის­ში შედ­გე­ბა.

დიდი კომ­პო­ზი­ტო­რი­სად­მი მი­ძღვნილ ღო­ნის­ძი­ე­ბას ორ­გა­ნი­ზა­ტო­რებ­მა - “გოგი ცა­ბა­ძის ფეს­ტი­ვა­ლი“ უწო­დეს, რო­მე­ლიც საკ­მა­ოდ სა­ინ­ტე­რე­სოდ არის მო­ფიქ­რე­ბუ­ლი და რო­მელ­ზეც მუ­სი­კო­სი და­ვით მა­ზა­ნაშ­ვი­ლი და თე­ატრმ­ცოდ­ნე ნიკა წუ­ლუ­კი­ძე მუ­შა­ო­ბენ.რო­გორც ამ­ბო­ბენ, ყვე­ლა ქა­ლაქ­ში სხვა­დას­ხვა კონ­ცერ­ტი გა­ი­მარ­თე­ბა, რო­მელ­შიც მო­ნა­წი­ლე­ო­ბას მი­ი­ღე­ბენ ცნო­ბი­ლი ქარ­თვე­ლი მომ­ღერ­ლე­ბი.

“შემ­დეგ კი, 30 ნო­ემ­ბერს დიდი სურ­ვი­ლი მაქვს, რომ კონ­ცერ­ტი გორ­ში ჩა­ვა­ტა­როთ, რაც ფეს­ტი­ვა­ლის გა­მო­სა­თხო­ვა­რი სა­ღა­მო იქ­ნე­ბა... ამ შემ­თხვე­ვა­ში ყვე­ლა­ფე­რი ორ­გა­ნი­ზა­ტო­რებს მი­ვან­დე, რომ­ლებ­საც თა­ვი­ან­თი კონ­ცეფ­ცია აქვთ. ორი­ვე ნი­ჭი­ე­რი კა­ცია,“ - გვე­უბ­ნე­ბა გოგი ცა­ბა­ძის შვი­ლი, კომ­პო­ზი­ტო­რი კახა ცა­ბა­ძე.

Ambebi.ge -მ მას­თან მა­მის 100 წლის­თავ­თან და­კავ­ში­რე­ბით ინ­ტერ­ვიუ ჩა­წე­რა.

გა­ვიხ­სე­ნეთ გე­ნი­ა­ლუ­რი კომ­პო­ზი­ტო­რი, ადა­მი­ა­ნი, რო­მელ­მაც თა­ვი­სი გა­ნუ­მე­ო­რე­ბე­ლი მუ­სი­კით ქარ­თუ­ლი ესტრა­დის გან­ვი­თა­რე­ბა­ში უდი­დე­სი წვლი­ლი შე­ი­ტა­ნა. გოგი ცა­ბა­ძის მუ­სი­კა ხომ მარ­თლაც უკ­ვდა­ვია.

6465f5e3-c583-4294-8241-8c49407887c0-44273-1724154127.jpg

კახა ცა­ბა­ძე:

- ალ­ბათ ყვე­ლა ბიჭი ოც­ნე­ბობს, რომ მა­მას ჰგავ­დეს, რად­გან მამა, ღმერ­თად ჰყავთ წარ­მოდ­გე­ნი­ლი... ძა­ლი­ან მიყ­ვარ­და იქ, იმ ოთახ­ში ყოფ­ნა, როცა ჩვენ­თან “ორე­რა“ მო­დი­ო­და და მამა მათ­თან მუ­შა­ობ­და. იმ პე­რი­ოდ­ში რო­ი­ა­ლის ქვე­მოთ ვი­ყა­ვი შემ­ძვრა­ლი და მათი ჰან­გე­ბის ფონ­ზე კედ­ლებ­ზე ვხა­ტავ­დი... ახლა ვხვდე­ბი, თურ­მე მა­მა­ჩემს ხელს რო­გორ ვუშ­ლი­დი...

ჩვენ­თან ბევ­რი სა­ინ­ტე­რე­სო ადა­მი­ა­ნი მო­დი­ო­და, მათ შო­რის პეტ­რე გრუ­ზინ­სკი. სა­ო­ცა­რი ჩი­ბუ­ხი ჰქონ­და, მისი სურ­ნე­ლო­ვა­ნი თამ­ბა­ქოს სუნი ახლა კი მახ­სოვს. სკო­ლი­დან რომ ვბრუნ­დე­ბო­დი, სახ­ლში შე­სუ­ლი, თუ იმ თამ­ბა­ქოს სურ­ნელს შე­ვიგ­რძნობ­დი, ვხვდე­ბო­დი, რომ ბა­ტო­ნი პეტ­რე იყო მო­სუ­ლი. ესე­ნი ჩემი სა­თაყ­ვა­ნე­ბე­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბი იყ­ვნენ... გააგრძელეთ კითხვა