ახლახან საქართველოს უნივერსიტეტის უსაფრთხოების პოლიტიკისა და ნაციონალიზმის კვლევის ცენტრმა ჩაატარა კვლევა, თუ რამდენად მედეგია ჩვენი პოლიტიკური სისტემა - სამთავრობო ინსტიტუტები,­ ადგილობრივი მუნიციპალიტეტები და პარლამენტი რუსული მტრული საინფორმაციო ნაკადების გავრცელების მიმართ. როგორც უნივერსიტეტის პოლიტიკის მეცნიერებისა და საერთაშორისო ურთიერთობების პროფესორი ლაშა ძებისაშვილი ამბობს, კვლევის შედეგებმა აჩვენა, რომ სურათი საგანგაშოა. - დღეს საქართველოს ისტორიის ისეთ გარდამავალ მომენტში ვართ, რომ ჩვენს წინა­აღმდეგ მთელი რიგი არაკეთილმეგობ­რუ­ლად განწყობილი ძალები და სახელმწიფოები მოქმედებენ. არის სპექტრი იმ საფრთხეებისა, რომლებიც თუ განხორციელდა (და ხორციელდება კიდეც), ეს არა მარტო სახელმწიფოს და საზოგადოებას დაასუსტებს, დიდი დარტყმის ქვეშ დაგვაყენებს. საფრთხეების სპექტრიდან ერთ-ერთი­ რუსული საინფორმაციო-ფსიქოლოგიური­ ომია, რაც არყევს ნდობას პოლიტიკური­ ინსტიტუტებისა და პოლიტიკოსების მიმართ, იხლიჩება საზოგადოება, პოლიტი­კური სპექტრი და ინსტიტუტები, ხალხს აღარ სჯერა პოლიტიკოსების და სახელმწიფო უწყებების. დეზინფორმაციული გზავნილები, სიცრუე, პროპაგანდა და ა.შ. გამიზნულია საზოგადოების დაპირისპირებისთვის, რათა მაქსიმალურად განადგურდეს ეროვნული საზოგადოებრივი ერთიანობა, რაც უმთავრესი წინა პირობაა იმისა,­ რომ ერმა და სახელმწიფომ წინააღმდეგობა გაუწიოს მტერს. ამ ომში საინფორმაციო მესიჯებით შეტევა კონკრეტული სამიზნე ჯგუფების, პოლიტინსტიტუტების და ა.შ. წინააღმდეგ არის ჰიბრიდული ომის ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი ელემენტი. მასში­ ბევრი სხვა ელემენტიცაა, მათ შორის, დივერსიული საქმიანობა, გავლენის­ მოპოვება ეკონომიკურ სივრცეში. ამ შეტევებმა­ ხელი უნდა შეუწყოს იმას, რომ როცა საბოლოო დარტყმას მიაყენებენ საქართველოს - იქნება სამხედრო, პოლიტიკური თუ სხვა, ქვეყანას წინააღმდეგობის გაწევის რესურსი არ ჰქონდეს. ეს არის ის დიდი საფრთხე და ამის შემოქმედი რუსეთია. - თავდაცვის რა მექანიზმები არსებობს? - ამისთვის საქართველოში პოლიტიკური ინსტიტუტები უნდა იყოს მედეგი. თუ პოლიტიკურ სისტემას არ გააჩნია უნარი­, წინააღმდეგობა გაუწიოს საინფო­რმაციო შემოტევას, ეს ნიშნავს: 1. მას არა აქვს წინააღმდეგობის გაწევის სურვილი, ნება ან 2. არა აქვს წინასწარ შემუშავებული გეგმა, მატერიალური თუ ტექნიკური რესურსი და მექანიზმები, რომ შეეწინააღმდეგოს საინფორმაციო შემოტევებს. "პოლიტიკური აქტორები" - ასე ჰქვია კვლევას, სადაც შედიოდა შსს, უსაფრთხოების სამსახური, სტრატეგიული კომუნიკაციების დეპარტამენტები, ეროვნული კომუნიკაციის მარეგულირებელი კომისია, პრემიერის ოფისი, საგარეო საქმეთა სამინისტრო, პარლამენტის ორი ძირითადი კომიტეტი - უსაფრთხოებისა და თავდაცვისა და ეროვნული ინტეგრაციის კომიტეტი, მუნიციპალიტეტებიდან - თბილისი, გორი, ქუთაისი, ბათუმი (სადაც ძალიან გაიზარდა რუსულენოვანი მოსახლეობა), ქვემო ქართლი... გვაინტერესებდა, იქ თუ ვრცელდება­ რუსული დეზინფორმაცია-პროპაგანდა და რა მექანიზმები გვაქვს ამის აღსაკვეთად­. საბოლოოდ მივიღეთ კატასტროფული სურათი­ - გამოიკვეთა, რომ მიუხედავად იმისა, სახელმწიფო ფორმალურად თითქოს აღიარებს, რომ არსებობს­ რუსული დეზინფორმაცია-პროპაგანდის საფრთხე, მის აღსაკვეთად არაფერი კეთდება, არ არსებობს სამოქმედო გეგმა და კოორდინაცია. ოპოზიციურ პარტიებშიც კი დაბალი იყო იმ აუცილებლობის აღქმის დონე, რომ ამ საფრთხესთან ბრძოლა ეფექტური უნდა იყოს. რაც შეეხება სახელმწიფო ინსტიტუტებს, შემაშფოთებელი ის იყო, რომ არ არსებობს­ თანამშრომლობა არც ერთ დონეზე, რათა როგორმე შეიზღუდოს და აიკრძალოს რუსული დეზინფორმაციის გავრცელების ყველა საშუალება. განსაკუთრებით საგანგაშო ის არის, რომ მუნიციპალიტეტებში საამისოდ არაფერი კეთდება.­ ჩვენი პარტნიორები განსაკუთრებით ამახვილებენ ამაზე ყურადღებას და ჩვენი უწყებებისგან ითხოვენ, რომ მოქალაქეები მოვამზადოთ დეზინფორმაციასთან საბრძოლველად. სამწუხაროდ, ჩვენი სახელმწიფო ამ საფრთხესთან საბრძოლველად აბსოლუტურად მოუმზადებელია. სახელმწიფო უწყებებში ფორმალურად აღიარებენ, რომ რუსული დეზინფორმაცია სახიფათოა, თუმცა­ სუს-ის ბოლო ანგარიშებს თუ ნახავთ, მიხვდებით, რომ ხდება მესიჯების შერბილება, პროპაგანდასა და დეზინფორმაციაზე ძალზე ნეიტრალურად საუბრობენ, თითქოს დასავლეთიდან მომავალი ნაკადები თავისი მავნე გავლენებით უდრის რუსე­თიდან მომავალ სადეზინფორმა­ციო ნაკადებს, ანუ ტოლობის ნიშანს სვამენ, რაც დაუშვებელია. - რა მესიჯებით გამოიხატება რუსული დეზინფორმაცია? - იმაზე აღარ ვილაპარაკებ, რომ ფართოდ ვრცელდება ცნობილი შეთქმულების თეორიები, თითქოს დასავლეთს სურს მსოფლიოს რესურსული ბაზების დაპყრობა, ტრადიციული ღირებულებების მოსპობა, გვაიძულებს ერთსქესიანთა ქორწინებას და ა.შ. ჩვენ რეალურად არც გვჭირდება რუსული დეზინფორმაციული ნაკადების დადარება, ვინაიდან "ოცნება" იღებს რუსულ სადეზინფორმაციო ნარატივებს და ქართული შეფუთვით თვითონ გააქვს შიდა ბაზარზე. თუ, პირობითად, სხვა ქვეყნებში რუსულ პროპაგანდას სჭირდება ადგილობრივი მედია, მაგალითად, ქმნის "რაშა თუდეის", საქართველოში მას არაფრის გაკეთება არ სჭირდება, ეს ფუნქცია "ოცნების" ოფიციალურმა წარმომადგენლებმა და მასთან დაახლოებულმა მედიასაშუალებებმა იკისრეს. იმას აღარ ვამბობ, რამდენად ემთხვევა ის ნარატივი, რუსეთი წლების­ განმავლობაში რომ გვეუბნებოდა, ომი თქვენ დაიწყეთო, და მერე "ოცნებამ" იგივე თქვა, - ომი 2008-ში ჩვენ დავიწყეთო. - როგორ უნდა ავიცილოთ მასირებული საინფორმაციო და ფსიქოლოგიური შემოტევა? - მასირებულ საინფორმაციო და ფსიქოლოგიურ შემოტევას სახელმწიფო არათუ წინააღმდეგობას არ უწევს, მმართველ პარტიასთან აფილირებული ძალები პირდაპირ არიან ჩართული მსგავსი მესიჯების გავრცელებაში. ჯერ რად ღირს "გლობალურ ომის პარტიაზე"“ განცხადებები, ამ პარტიას ხან ჩვენი ომში ჩათრევა უნდა, ხან არა, ხან თურმე მასთან უნდა "დალაგდნენ"... ასეთი საინფორმაციო-ფსიქოლოგიური შეტევის წინააღმდეგ ეფექტური ბრძოლა შესაძლებელია მხოლოდ მაშინ, თუ სახელმწიფო იწყებს პოლიტიკურ-საზოგადოებრივ და საინფორმაციო სივრცეში ფართო კოორდინაციას, დეზინფორმაციისა და პროპაგანდის საწყის ეტაპზე შეზღუდვას, შემცირებას და საბოლოოდ აღკვეთას. ჩვენ ამ სიტუაციაში მთავარი ბერკეტი გვაქვს გამოცლილი ხელიდან, რომ ეს ანტისახელმწიფოებრივი საინფორმაციო გზავნილები შევზღუდოთ და აღვკვეთოთ. ეს მთავარი ბერკეტია სახელმწიფოს მაკოორდინირებელი ფუნქცია. მისი ვალია მთელი­ რესურსების, სახელმწიფოსა და საზოგადო­ების მობილიზება და რეგულირება, რათა შეიზღუდოს საინფორმაციო სივრცე ამ ნაკადებისთვის. ეს მაქსიმალურად ეფექტურად ვერ განხორციელდება, როცა სახელმწიფო განზე დგას და მხოლოდ გარკვეული საზოგადოებრივი ჯგუფები, ენჯეოები თუ მედიამაუწყებლები თვითონ იწყებენ ამის წინააღმდეგ მუშაობას. ამას შედეგი ექნება, თუმცა არა იმხელა ეფექტის, როგორიც იქნებოდა მაშინ, სახელმწიფოს რომ ეროვნული ინტერესების შესაბამისად ემოქმედა. - რუსეთს ჰიბრიდული ომი აქვს როგორც დასავლეთ, ისე აღმოსავლეთ ევროპის ქვეყნებთანაც... - რუსეთის საინფორმაციო შეტევა­ კარგად არის მორგებული თითოეული ქვეყნის პოლიტიკურ და სოციალურ-ფსიქოლოგიურ სურათზე. მესიჯებს შეიძლება მეტ-ნაკლებად ჰქონდეს საერთო დამახასიათებელი ნიშან-თვისება, მაგრამ მათი შეფუთვა ხდება ადგილობრივი ვითარებიდან გამომდინარე. რუსეთის მიზანია დასავლეთის ერთიანობის მოშლა და ამისთვის პირდაპირ ურტყამს დასავლეთს, რათა ევროკავშირის ერთიანობა მაქსიმალურად მოიშალოს პოლიტიკურ დონეზე (მაგალითად, როგორიცაა უნგრეთის პოლიტიკა უკრაინასთან ურთიერთობაში, რომელიც დიდი ხნის განმავლობაში ბლოკავს უკრაინისთვის საფინანსო და სამხედრო დახმარებას). რუსეთს სურს ბევრი "უნგრეთი" იყოს ევროკავშირში, რათა საბოლოოდ ის, როგორც ერთიანი იდეის ეფექტური, წარმატებული პროექტი მოშალოს და მოსპოს. ბუნებრივია, რუსეთი ხვდება, რომ ამ ეტაპზე სამხედრო გზით ვერ გადაუვლის დასავლეთს, მაგრამ მას შეუძლია საინფორმაციო-ფსიქოლოგიური, პოლიტიკური გავლენის მოპოვებით შეარყიოს ევროპული ერთიანობა. როგორც კი ევროკავშირის ერთიანობა მოიშლება, კრემლს გაცილებით დიდი შანსი მიეცემა თავისი გავლენის გასამყარებლად ჯერ პოსტსაბჭოთა სივრცეზე - ანუ ჩვენთან, უკრაინაში, მოლდოვაში, ყაზახეთში და ა.შ., შემდგომ კი, როცა ევროპა დაქუცმაცებული, პოლიტიკურად დასუსტებული იქნება, რუსეთი შეტევაზე გადავა და სამხედრო გზით ჯერ ბალტიისპირეთს დაიბრუნებს და მერე დანარჩენს. პუტინსა და მისი პოლიტიკური ელიტის წარმომადგენლებს ნათქვამი აქვთ, რუსეთი ისეთი ქვეყანაა, რომელსაც საზღვრები არ გააჩნიაო. რუსეთის საინფორმაციო-პოლიტიკური,­ მათ შორის ეკონომიკური გავლენების მიზანია პოსტსაბჭოთა სივრცის წამყვან სახელმწიფოებს, რომელთაც ევროპასთან ინტეგრაცია სურთ, მოუსპოს ამის პერსპექტივა იმით, რომ დაასუსტოს თვითონ ევროკავშირი, გახადოს უუნარო და ამ ქვეყნებზე დაიწყოს ფართომასშტაბიანი ჰიბრიდული შეტევები, რაც სულაც არ ნიშნავს, რომ საჭიროების შემთხვევაში საქმეში სამხედრო ოპერაციებითაც არ ჩაერევა. დღეს საქართველო ამ დიდი ჰიბრიდული შეტევის ერთ-ერთ გადამწყვეტ ეტაპზეა - რუსეთი ეკონომიკური გავლენის მოპოვებას ცდილობს. მიმდინარეობს საქართველოს ეკონომიკის რუსულ ეკონომიკასთან მიბმა მიმოსვლით, ვაჭრობის გაფართოებით, ტურისტების რაოდენობის ზრდით და ა.შ. კრემლს იმედი აქვს, რომ არჩევნების შედეგად ჩვენ ერთხელ და სამუდამოდ მოვშორდებით დასავლეთის გზას, ჩვენს ოცნებას, რომ გავხდეთ ევროპული ოჯახის წევრი. რუსეთის მიზანია ამ ჰიბრიდული გავლენით მოხდეს საქართველოს საზოგადოების სრული გაბრუება, მისი ფსიქოლოგიური და ინფორმაციული აღქმის სრული აღრევა...
