"პო­ლი­ტი­კო­სე­ბი მო­ღა­ლა­ტე­ე­ბი მგო­ნია. "ქართული ოცნება" ერთ-ერთი პირველი იყო, ვინც შემომთავაზა, ჩვენს პარტიას გვერდით დაუდექიო. არავის ნდობა არ მაქვს" - კვირის პალიტრა

"პო­ლი­ტი­კო­სე­ბი მო­ღა­ლა­ტე­ე­ბი მგო­ნია. "ქართული ოცნება" ერთ-ერთი პირველი იყო, ვინც შემომთავაზა, ჩვენს პარტიას გვერდით დაუდექიო. არავის ნდობა არ მაქვს"

"სა­ერ­თოდ პო­ლი­ტი­კო­სე­ბი მო­ღა­ლა­ტე­ე­ბი მგო­ნია - პო­ლი­ტი­კუ­რი სპექტრის მი­მართ ასე­თი მძი­მე შე­ფა­სე­ბით ვარ წარ­მოდ­გე­ნი­ლი... ჩვე­ნი პო­ლი­ტი­კუ­რი სპექტრის პო­ზი­ცი­ი­სა თუ ოპო­ზი­ცი­ის სა­ხე­ე­ბი წლე­ბია არ იც­ვლე­ბი­ან, არი­ან და არი­ან. ჩემი აზ­რით, კარ­გა­დაც შე­თა­მა­შე­ბუ­ლი არი­ან... არა­ნა­ი­რი პარ­ტი­ის და პო­ლი­ტი­კო­სის მი­მართ არა­ნა­ი­რი ნდო­ბა არ მაქვს. ეს ჩემ­და სამ­წუ­ხა­როდ, ასეა - ცხოვ­რობ ქვე­ყა­ნა­ში და არ გყავს არც ერთი პო­ლი­ტი­კო­სი, ვი­საც ენ­დო­ბი" - გვე­უბ­ნე­ბა მსა­ხი­ო­ბი ირაკ­ლი ჩხიკ­ვა­ძე, რო­მელ­მაც ქვე­ყა­ნა­ში მიმ­დი­ნა­რე ამ­ბებ­თან და­კავ­ში­რე­ბით სა­კუ­თარ შე­ფა­სე­ბე­ბი AMBEBI.GE-სთან გა­ა­კე­თა.

- არც ერთ პო­ლი­ტი­კურ ძა­ლას არ ვენ­დო­ბი იმა­ში, რომ ის მი­ხე­დავს შენს ხალ­ხს, არ მექ­ნე­ბა შიში, რომ ჩემი არ­ჩე­უ­ლი რო­მე­ლი­ღაც პო­ლი­ტი­კუ­რი ძალა, მა­ღა­რო­ში მუ­შებს ფე­ხებ­ზე და­ი­კი­დებს. ფე­ხებ­ზე და­ი­კი­დებს მსა­ხი­ო­ბებს, რომ­ლებ­საც ძა­ლი­ან მი­ზე­რუ­ლი ხელ­ფა­სე­ბი აქვთ და დღემ­დე ხმას არ ვი­ღებთ, ხელ­ფას­ზე არ ვლა­პა­რა­კობთ. რამე რო­გორ უნდა ვთქვათ, როცა მა­ღა­რო­ში მუ­შე­ბი მძი­მე მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში არი­ან... მსა­ხი­ობს, ვი­ღა­ცე­ბის­გან გან­სხვა­ვე­ბით, იმ­დე­ნი ღირ­სე­ბა კი­დევ აქვს შე­მორ­ჩე­ნი­ლი, რომ ეს არ გა­ა­კე­თოს.

ნდო­ბა პო­ლი­ტი­კო­სე­ბის მი­მართ იმი­ტომ არ მაქვს, რომ ვინც ავირ­ჩი­ეთ, ყვე­ლამ გვი­ღა­ლა­ტა, კუ­თხე­ში მიგ­ვაგ­დო და თა­ვი­ან­თი ინ­ტე­რე­სე­ბის შეს­რუ­ლე­ბა და­ი­წყო. ჩვენ კი მათ­თან ყო­ველ­თვის ბრძო­ლა გვი­წევს. ამი­ტომ მაქვს გან­ცდა, რომ გა­ნუ­წყვე­ტე­ლი ღა­ლა­ტი მიმ­დი­ნა­რე­ობს - ღა­ლა­ტი ჩვე­ნი მო­ქა­ლა­ქე­ე­ბის, ქვეყ­ნის ინ­ტე­რე­სე­ბის, გე­ო­პო­ლი­ტი­კუ­რი მდგო­მა­რე­ო­ბის მი­მართ. პო­ლი­ტი­კუ­რი სპექტრი რა­ღაც­ნა­ი­რი უპა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბით სავ­სე ადა­მი­ა­ნე­ბით არის გაჟ­ღენ­თი­ლი. „შტან­გის“ ამ­წე­ვე­ბი გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბე­ბის მიმ­ღე­ბე­ბი ხდე­ბი­ან, კრი­მი­ნა­ლებს პო­ლი­ცი­ე­ლე­ბად ხდი­ან... ყვე­ლა­ფერს თავ­და­ყი­რა აყე­ნე­ბენ. ამი­ტომ არ მომ­წონს პო­ლი­ტი­კო­სე­ბი და არც მათი მიმ­დევ­რე­ბი. ჩემი ქვე­ყა­ნა მა­დარ­დებს და ვიცი, რომ ასე გაგ­რძე­ლე­ბა არ შე­იძ­ლე­ბა. რა­ღაც წერ­ტი­ლამ­დე უნდა მი­ვი­დეთ, უნდა გა­მოჩ­ნდნენ ახა­ლი სა­ხე­ე­ბი, რომ­ლე­ბიც ნდო­ბით იქ­ნე­ბი­ან აღ­ჭურ­ვი­ლი და წლე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში არ იქ­ნე­ბი­ან რა­ღაც სი­სუ­ლე­ლე­ებ­ში გა­თხვრი­ლი.

- არას­დროს გქო­ნი­ათ პო­ლი­ტი­კა­ში ჩარ­თვის სურ­ვი­ლი?

- პო­ლი­ტი­კა არ არის ჩემი სფე­რო, არც მათი სფე­რო არ არის, ვინც პო­ლი­ტი­კა­ში მი­დის. რო­გორ შე­იძ­ლე­ბა, მსა­ხი­ო­ბი იყო, ამ სფე­როს, სამ­ყა­როს სრუ­ლუფ­ლე­ბი­ა­ნი წევ­რი და უცებ პო­ლი­ტი­კო­სად მო­ევ­ლი­ნო ხალ­ხს?! პო­ლი­ტი­კა სულ სხვა სამ­ყა­როა, სხვა სფე­რო და სხვა გარ­სია. პო­ლი­ტი­კას პო­ლი­ტი­კო­სე­ბი სჭირ­დე­ბა. რა უნდა „შტან­გისტს“ იქ, რისი გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბის თავი აქვს?! ეს მისი საქ­მე არ არის... მე სა­დაც მომ­წონს და რაც მიყ­ვარს, იქ ვარ...

ბევ­რჯერ მქო­ნია შე­მო­თა­ვა­ზე­ბა, - და­უ­დე­ქი ჩვენს პო­ლი­ტი­კურ პარ­ტი­ას გვერ­დი­თო. მა­გა­ლი­თად, უნ­დო­დათ, რომ ფოტო გა­და­მე­ღო ერთ-ერთ კან­დი­დატ­თან ერ­თად... ასე­თი წი­ნა­და­დე­ბა ბევ­რჯერ ყო­ფი­ლა. ამ მი­მარ­თუ­ლე­ბით, „ქარ­თუ­ლი ოც­ნე­ბა“ იყო ერთ-ერთი პირ­ვე­ლი... ყვე­ლას უარი ვუ­თხა­რი - ბო­დი­ში, მაგ­რამ ვე­რა­ნა­ირ პო­ლი­ტი­კურ მა­რა­თონ­ში გვერ­დით ვერ და­გიდ­გე­ბით... მიხ­ვდნენ, რომ ვარ მსა­ხი­ო­ბი და ჩემი თა­ვი­სუ­ფა­ლი ცხოვ­რე­ბა მაქვს. ყვე­ლა ასე უნდა ფიქ­რობ­დეს.

- დღე­ვან­დელ პრო­ტეს­ტში მსა­ხი­ო­ბე­ბი აქ­ტი­უ­რად ხართ ჩარ­თუ­ლი, მაგ­რამ სა­პი­რის­პი­რო პო­ზი­ცია აქვთ თქვენს სხვა კო­ლე­გებ­საც. მხარ­და­ჭე­რას და სო­ლი­და­რო­ბას ბო­ლოდ­რო­ინ­დელ ამ­ბებ­ში და­ზა­რა­ლე­ბულ ადა­მი­ა­ნებს არ უცხა­დე­ბენ... რო­გორ ფიქ­რობთ, რა­ტომ ხდე­ბა ასე?

- გარ­და იმი­სა, რომ ჩვენ მსა­ხი­ო­ბე­ბი ვართ, ვართ ჩვე­უ­ლებ­რი­ვი ადა­მი­ა­ნე­ბიც. ცხოვ­რე­ბა­ში ადა­მი­ა­ნებს თა­ვი­ან­თი პო­ზი­ცი­ე­ბი გა­აჩ­ნი­ათ. ზოგს სა­ერ­თოდ არ უნდა, რომ თავი აიტ­კი­ვოს და თა­ვი­სი აზრი ხმა­მაღ­ლა გა­მოთ­ქვას. ზოგი ფა­რუ­ლად მი­იჩ­ნევს, რომ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა მარ­თა­ლია, მაგ­რამ ხმას მა­ინც არ იღებს. ზოგი ამ­ბობს, რომ ვი­ღაც ღირ­სია, რომ და­ი­ჭი­რეს, ალ­ბათ და­ა­შა­ვა და არც კი­თხუ­ლობს, მან რე­ა­ლუ­რად და­ა­შა­ვა თუ არა რამე. ასე ვლინ­დე­ბა ამ ადა­მი­ა­ნე­ბის ხა­სი­ა­თე­ბი. ურ­ჩევ­ნი­ათ, ხმა არ ამო­ი­ღონ და თა­ვის­თვის კომ­ფორ­ტის ზო­ნა­ში ის­ხდნენ. მე დე­მოკ­რა­ტის და სი­ტყვის თა­ვი­სუფ­ლე­ბის მხარ­დამ­ჭე­რი ვარ და მჯე­რა, რომ ვი­საც რა პო­ზი­ცია აქვს, ის უნდა ჰქონ­დეს. ვინ­მეს და­მუ­ნა­თე­ბა, რა­ტომ არ გაქვს ეს პო­ზი­ცია, - არ არის სწო­რი. ასე ვერც შე­დეგს მი­ვაღ­წევთ და ტყუ­ი­ლი ლა­პა­რა­კია. ისე კი, ჩემი გად­მო­სა­ხე­დი­დან ძა­ლი­ან მიკ­ვირს ამ ადა­მი­ა­ნე­ბის, მაგ­რამ მერე რომ ვფიქ­რდე­ბი, ვხვდე­ბი, რომ პო­ზი­ცი­ის გა­მო­ხატ­ვა სხვა­დას­ხვა მი­ზე­ზის გამო არ შე­უძ­ლი­ათ. ზოგს ნა­მუ­სი არ აქვს, ზოგს შიში აწუ­ხებს, ზოგი სა­ერ­თოდ უპი­რის­პირ­დე­ბა თა­ვის მო­სახ­ლე­ო­ბას და ამ­ბობს, რომ ღირ­სე­ბი ხართ, რაც გე­მარ­თე­ბათ. რომ „ქარ­თულ ოც­ნე­ბა“ სა­ოც­რე­ბაა და ჩვენ არ უნდა ვებ­რძო­დეთ მათ. ეს უკვე მხა­რის და­ჭე­რაა.

მე მი­მაჩ­ნია, რომ მსა­ხი­ო­ბი ყო­ველ­თვის ხალ­ხის გვერ­დით უნდა იდ­გეს და არა პარ­ტი­ე­ბის გვერ­დით. რო­გორც კი პარ­ტი­ის მხა­რეს და­ი­ჭერ, მერე იმ მხა­რის გა­მარ­თლე­ბა გი­წევს. ამ დროს მსა­ხი­ობს თვალ­სა­წი­ე­რი გი­ვიწ­როვ­დე­ბა და ვიწ­რო აზ­როვ­ნე­ბის ხდე­ბი, რა­საც მერე სი­ტყვე­ბით და ფრა­ზე­ბი­თაც ადას­ტუ­რებ. ყვე­ლა მსა­ხი­ობს ვუ­სურ­ვებ, ის წერ­ტი­ლი, რა­საც თა­ვი­სუფ­ლე­ბა და აზ­რის გა­მო­ხატ­ვა ჰქვია, არ და­ე­კარ­გოს.

- 23 იან­ვარს ვასო აბა­ში­ძის სა­ხე­ლო­ბის „ახა­ლი თე­ატ­რის“ მა­ნი­ფეს­ტი ვი­ხი­ლეთ... რას იტყვით ამა­ზე?

- ჩემ­თვის ძა­ლი­ან ემო­ცი­უ­რი იყო და უწყვე­ტი ემო­ცია ჰქონ­და მთელ იმ მა­ნი­ფესტს ყვე­ლას­თვის, ვინც იქ იდგა. თე­ატ­რის მნიშ­ვნე­ლო­ბა ემო­ცი­ის გა­მოწ­ვე­ვაა. მისი არ­სია, რომ ადა­მი­ა­ნებ­ში გა­მო­იწ­ვი­ოს ემო­ცია, რაც გა­მო­საწ­ვა­ვია. იმ მა­ნი­ფესტზე ეს მოხ­და. ჩემი აზ­რით, ის ყვე­ლა­ფე­რი იყო კარ­გი და შედ­გა.

გააგრძელეთ კითხვა