"დედა რად­გან სლა­ვუ­რი წარ­მო­შო­ბის იყო, ამის გამო პა­ტა­რა­ო­ბი­დან ბუ­ლინ­გის მსხვერ­პლი ვი­ყა­ვი" - რას ჰყვება ნანა ტომარაძე ქვეყნიდან წასვლის გადაწყვეტილებაზე? - კვირის პალიტრა

"უსა­მარ­თლო­ბას ბავ­შვო­ბი­დან ვერ ვე­გუ­ე­ბო­დი. ვი­საც ფული ჰქონ­დათ და სა­მე­ზობ­ლოს არ ეხ­მა­რე­ბოდ­ნენ, ტა­ო­ტით ვუს­ვრი­დი გა­თეთ­რე­ბულ სახ­ლებს. ვირ­თხაც კი შე­მიშ­ვია მათ­თან სახ­ლში, როცა ამ ოჯა­ხის შვილს უთ­ქვამს, მე შენ­თან ვე­ღარ ვი­მე­გობ­რე­ბო" - ამ­ბობს ნანა ტო­მა­რა­ძე, რო­მელ­მაც გა­და­წყვი­ტა არას­რულ­წლო­ვა­ნი შვი­ლი სა­ქარ­თვე­ლო­დან წა­იყ­ვა­ნოს და სხვა ქვე­ყა­ნას ჩა­ბარ­დეს.

ნანა ტო­მა­რა­ძე პრე­სის ყუ­რა­დღე­ბის ობი­ექ­ტი ბევ­რჯერ გამ­ხდა­რა... ბრი­ტა­ნულ­მა გა­მო­ცე­მამ THE TIME ვრცე­ლი სტა­ტია მი­უ­ძღვნა იმ უცხო­ელ ქა­ლებს, რომ­ლე­ბიც უკ­რა­ი­ნა­ში რუ­სე­ბის წი­ნა­აღ­მდეგ იბ­რძოდ­ნენ. სტა­ტი­ა­ში სა­უ­ბა­რი იყო ქარ­თველ მებ­რძოლ ქა­ლებ­ზეც, მათ შო­რის - ნანა ტო­მა­რა­ძეც.. გა­სულ წელს კი ნანა ტო­მა­რა­ძე სპეც­და­ნიშ­ნუ­ლე­ბის რაზმმა მას შემ­დეგ შე­ით­რია კორ­დონ­ში, რაც მან ფეხი და­არ­ტყა სპეც­რაზ­მე­ლის ფარს. მე­დი­ა­ში მა­ლე­ვე გავ­რცელ­და ეს კად­რე­ბი... ამ­ჯე­რად იგი თა­ვად გვე­სა­უბ­რე­ბა, თუ რა­ტომ მი­ი­ღო ქვეყ­ნის და­ტო­ვე­ბის გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა...

- მთრგუ­ნავს ქვე­ყა­ნა­ში სი­ბინ­ძუ­რე, ჩა­მონ­გრე­უ­ლი უშნო შე­ნო­ბე­ბი, სი­ღა­რი­ბე... და­ძა­ბუ­ლი ურ­თი­ერ­თო­ბა მაქვს და-ძმას­თან. ამ­დენ პრობ­ლე­მებ­ში შე­იძ­ლე­ბო­და ვი­გინ­და­რა ვყო­ფი­ლი­ყა­ვი, მხო­ლოდ ფულ­ზე მე­ფიქ­რა, მაგ­რამ ვერ შევ­ძე­ლი. კე­თილ­მა მშობ­ლებ­მა გამ­ზარ­დეს, მამა მყავს, დედა სამ­წუ­ხა­როდ გარ­და­იც­ვა­ლა... ბევ­რმა ადა­მი­ან­მა იცის, სა­ქარ­თვე­ლო­ში თუ რო­გორ არის გამ­ძაფ­რე­ბუ­ლი ძა­ლა­დო­ბა. ფი­ზი­კუ­რი თუ მო­რა­ლუ­რი, ჩემ­თვის ორი­ვე ძა­ლა­დო­ბას ნიშ­ნავს, რად­გან ორი­ვე სა­ხის ძა­ლა­დო­ბა თა­ვად გა­მო­მიც­დია. ძა­ლი­ან ბევ­რი რამ გა­ვი­ა­რე და კარ­გად ვიცი, ჩვე­ნი მო­ქა­ლა­ქე­ე­ბის უმე­ტე­სი მათ­გა­ნის და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა ამ ყვე­ლაფ­რის მი­მართ...

დედა რად­გან სლა­ვუ­რი წარ­მო­შო­ბის იყო, ამის გამო პა­ტა­რა­ო­ბი­დან ბუ­ლინ­გის მსხვერ­პლი ვი­ყა­ვი. დედა უკ­რა­ი­ნის მო­ქა­ლა­ქე იყო, მოლ­და­ველ- რუ­მი­ნელ- ებ­რა­ე­ლი, ამის გამო რუსს მე­ძახ­დნენ, რუ­სის ქა­ლე­ბი კი უყო­ფაქ­ცე­ვო­ე­ბი არი­ა­ნო. ყვე­ლას აღ­ვი­რახ­სნი­ლად მი­იჩ­ნევ­დნენ, ერთ ქვაბ­ში ხარ­შავ­დნენ... რად­გან სლა­ვუ­რი წარ­მო­შო­ბის ვი­ყა­ვი, მე თურ­მე ჩემი მო­რა­ლი და პა­ტი­ოს­ნე­ბა არ მექ­ნე­ბო­და, რო­გორც და­ვუშ­ვათ ნამ­დვილ „ქარ­თველს.“ ბავ­შვო­ბი­დან­ვე იყო ხოლ­მე შე­ძა­ხი­ლე­ბი, რა­მაც ძა­ლი­ან და­მა­კომ­პლექ­სა. ისე სრულ­ყო­ფილ პერ­სო­ნად ვერ აღ­ვიქ­ვამ­დი ჩემს თავს, რო­გორც დე­დით და მა­მით ქარ­თვე­ლი ბავ­შვე­ბი... უბან­ში კა­ტა­ლო­გის გო­გოს მე­ძახ­დნენ, მაგ­რამ მდი­და­რი მე­ზობ­ლე­ბი შვი­ლებს ახ­ლოს არ მა­კა­რებ­დნენ, რად­გან ღა­რი­ბი ვი­ყა­ვი. მე არ მწყინ­და. მარ­თა­ლია ფი­ნან­სე­ბი არ გვქონ­და, მაგ­რამ სხვა დიდი სი­კე­თე გვქონ­და. ლა­მა­ზი გე­ნე­ტი­კა, ჰუ­მა­ნუ­რო­ბა... წაიკითხეთ ვრცლად