"ბავშვს ვერ წაიყვანთ, იმიტომ, რომ თქვენი შვილი გარდაიცვალა. მახსოვს, უცებ ყველაფერი როგორ ჩამობნელდა... ახლა იუსტიციაში გავიგე, რომ ეს მშობიარობა არც დაფიქსირებულა" - მასწავლებელი 1993 წელს დაბადებულ შვილს ეძებს
ხათუნა რაზმაძე 30 წელია, დაწყებითი კლასების მასწავლებელია, საქართველოს მასშტაბით მასწავლებლის ეროვნული ჯილდოს 2021 წლის გამარჯვებულია. არის რამდენიმე წიგნის და არაერთი საგანმანათლებლო, სასწავლო-მხიარული რესურსისა და ბევრი საინტერესო აქტივობის ავტორი. ის ცოტა ხნის წინ AMBEBI.GE-ს სტუმარი იყო. სმენის დარღვევის მქონე, იმპლანტირებულ შვილზე, ბარბარე ნარჩემაშვილზე გვესაუბარა. ხათუნა რაზმაძე 5 შვილის დედა და 4 შვილიშვილის ბებიაა.
რეალურად კი 6 შვილი ჰყავს გაჩენილი. ერთი აკლია. აქამდე ასე იცოდა, რომ გოგონა სამშობიაროში გარდაიცვალა... მიუხედავად იმისა, რომ ის ამ შვილს 30 წლის მანძილზე, როგორც გარდაცვლილს ისე იხსენიებდა, ბოლო ერთი წელია, რაც აზრები სრულიად შეეცვალა. განვლილი ცხოვრების გარკვეული ფურცლებს სხვაგვარად გადახედა და შეაფასა, რაზეც ახლა ვრცლად ისაუბრებს.
ხათუნა რაზმაძე:
- ჩემს თავს ძალიან საინტერესო ამბები დატრიალდა. 1993 წელის 10 აგვისტოს ჩაჩავას კლინიკაში რიგით მეორე შვილი, სრულიად ჯანმრთელი გოგონა გავაჩინე. 19 წლის ვიყავი... ნორმალური ფეხმძიმობა მქონდა, მშობიარობაც უპრობლემო იყო. ექიმი წინასწარ აყვანილი არ მყოლია. მშობიარობამდე სოფელში ვისვენებდით, სადაც უფროსი შვილი მყავდა წაყვანილი და სამშობიარო ტკივილი იქ დამეწყო. სოფლის ახლობელმა ექიმმა მითხრა, ქალაქში ჩაასწრებო. მართლაც თბილისში მშვიდობიანად ჩამოვედით და „ჩაჩავაში“ მორიგე ექიმთან მოვხვდი. იმ საღამოს დაიბადა ჩემი მეორე შვილი - 2 კილო და 700 გრამი იყო... ახალშობილი გულზე დამაწვინეს, პირველი 3-5 წუთის მანძილზე მოვასწარი ჩახუტება, მისი სურნელის გაზიარება და მოფერება. დედის ცხოვრებაში ყველაზე ამაღელვებელი წუთები რაც არის, ეს განვიცადე. მერე ბავშვი ცალკე გადაიყვანეს. გასინჯვის შემდეგ პედიატრმა თქვა, რომ ჯანმრთელია და კარგად არის.
იმ საღამოს, როგორც ყველა ქართულ ოჯახში, გოგონას დაბადების აღსანიშნავად, ჩვენთანაც სუფრა გაიშალა, ახალდაბადებული სადღეგრძელოებით აავსეს, დალოცეს. იმ ღამემ ჩემთან, სამშობიაროშიც კარგად ჩაიარა, არანაირი გართულება არ მქონია. შემდეგ, როდესაც დედაჩემმა ბავშვისთვის შესაბამისი ტანსაცმელი, გასახვევი მოიტანა, თურმე კლინიკაში რაღაც ჩოჩქოლს შეესწრო. უკითხავს, - რა ხდებაო? ნარჩემაშვილის გოგონა (ნარჩემაშვილი მეუღლის გვარია) გარდაიცვალაო. თუმცა ამის შესახებ, იქ ჩემთვის არაფერი უთქვამთ.
- ბავშვი თქვენ არ შემოგიყვანეს?
- როდესაც მოვიკითხე, უცნაური პასუხი მივიღე, ცოტა პატარაა, არ დავაძალოთ ძუძუს წოვა და რამდენიმე დღეში შემოგიყვანთო. ამიტომ რძეს ვიწველიდი და ვაგზავნიდი. დედაჩემის კი უთხრეს, რომ ბავშვის გარდაცვალება ხათუნას არ უთხრათ, დაბალი ჰემოგლობინი აქვს, ახალნამშობიარევია და მისთვის ნერვიულობა არ შეიძლებაო. მოკლედ, ოჯახმა იცოდა და მე - არა, რომ ბავშვი აღარ იყო... გააგრძელეთ კითხვა