"იყო პერიოდი, როცა გავლენით მეორე ადამიანი ვიყავი ქვეყანაში და..." - რაზე იჩხუბეს გია ხუხაშვილმა და ბიძინა ივანიშვილმა?!
Ambebi.ge-სა და „პალიტრანიუსის“ ერთობლივი პროექტის „სახალხო ინტერვიუ“ ძირითადად მკითხველის კითხვებზეა აგებული. ისინი რესპონდენტს შეკითხვას Ambebi.ge-ს კომენტარების ველში უსვამენ და მასზე პასუხებს „პალიტრანიუსის“ ტელეეთერში იღებენ.
- რამ გამოიწვია თქვენი და ბიძინა ივანიშვილს შორის ურთიერთობის გაფუჭება და ვინ იყო დაშორების ინიციატორი თქვენ შორის?
- ეს ისტორია არაერთხელ მომიყოლია. ჩემი წამოსვლა განპირობებული იყო ბიძინა ივანიშვილის გაცნობის დღიდან. როდესაც ბიძინა ივანიშვილს იმ საარჩევნო ბრძოლაში გავყევი, საჯარო განცხადება გავაკეთე. როგორც კი არჩევნები დასრულდებოდა და ჩვენ ხელისუფლებაში მოვიდოდით, იმის გამო, რომ მე არ ვიყავი პოლიტიკოსი, საჯარო სამსახურში ვერ ვიმსახურებდი. ამიტომ ამ ამოცანის შესრულების შემდეგ სისტემიდან წავიდოდი. ეს იყო თავიდანვე დაანონსებული არჩევანი. ინიციატორი მე ვიყავი, ეს ბევრს არ სჯერა. სამწუხაროდ, ადამიანების 90% ასე ფიქრობს, რომ თუ ვინმე ქერის ორმოში ჩავარდა, იქიდან ამოძრომის სურვილი რატომ უნდა გაუჩნდეს?! ბევრისთვის წარმოუდგენელია, უარი თქვას იმ სიკეთეებზე. იყო პერიოდი, როცა გავლენით მეორე ადამიანი ვიყავი ქვეყანაში და როგორ შეიძლებოდა ამაზე უარი მეთქვა?!. ძალიან მარტივად, ის არ იყო ჩემი ცხოვრება და მე დავუბრუნდი ჩემი ცხოვრების წესს. ინიციატორი ვიყავი მე.
ბიძინა დიდხანს ცდილობდა, სისტემაში შევენარჩუნებინე მას შემდეგაც, რაც უკვე წამოსული ვიყავი. ცდილობდა, რაღაცნაირად დავებრუნებინე, ამაზეც უარი ვთქვი... ახლა ამას რომ ვამბობ, ბევრს არ სჯერა. არადა სრულიად გულწრფელი ვარ იმაში, რასაც ვამბობ.
- ბატონო გია, რა გაგიკეთათ ასეთი ივანიშვილმა, მისი თქვენ სიკეთე რომ დაივიწყეთ და მტრად მოეკიდეთ, თუ თავიდანვე შეგზავნილი ხომ არ იყავით ივანიშვილებთან?
- მე რომ შეგზავნილი ვყოფილიყავი, ბიძინა ივანიშვილი იმ არჩევნებს ვერ მოიგებდა. ეს დადასტურებულად შემიძლია გითხრათ. არჩევნები რომ მოიგო, ამაში ჩემი სერიოზული წვლილიც არის. ეს დამსახურებაა, თუ დანაშაული, - ცალკე თემაა. ყოველ შემთხვევაში ეს ასე იყო. უბრალოდ კითხვის ამ ნაწილში ლოგიკა არ არის... რაც შეეხება სიკეთის დავიწყებას, შემიძლია გითხრათ, რომ არაფერი დამვიწყებია, რა ჩემთვის ბიძინას კარგი გაუკეთებია. ამისთვის, რა თქმა უნდა, მადლიერი ვარ. ადამიანურად ის არ მძულს და იმ პერიოდში ჩემდამი დამოკიდებულებას, დახმარებას ბევრ თემასთან დაკავშირებით ვაფასებ...
ჩემი წიგნს თუ წაიკითხავთ, ამ კითხვაზე და კიდევ ბევრ კითხვაზე დეტალურად საინტერესო ამბებს ამოიკითხავთ...
რაც შეეხება მტრად გადაკიდებას, - ეს ცოტა ისეთი თემაა, - როდესაც პოლიტიკაში ხარ, შენს ცხოვრებაში სამწუხაროდ შეიძლება დილემა გაჩნდეს - პირადი ერთგულება, პირადი დამოკიდებულება თუ პრინციპების ერთგულება. ასე რომ ვთქვათ, სამშობლოს განცდა. ასეთი დილემის დროს პოლიტიკაში მყოფი ადამიანისთვის თუ მას სამშობლო ნამდვილად უყვარს, არჩევანი ბუნებრივი უნდა იყოს...
არ იყო მარტივი გადაწყვეტილება - ბიძინასადმი გარკვეული ვალდებულებები მქონდა და მასაც ჰქონდა ჩემდამი ადამიანური ვალდებულებები. რადგან ასე იყო, ამიტომ ორივესთვის მტკივნეული იყო. მაგრამ როდესაც დილემა სხვა გზას არ გიტოვებს, - უღალატო პრინციპებს, უღალატო სამშობლოს, თუ უღალატო ერთ პიროვნებას, მასთან ვალდებულებების მონა არ გახდე, ვფიქრობ, ერთადერთი სწორი არჩევანი გავაკეთე. სხვა შემთხვევაში ვიქნებოდი ისეთივე პერსონა, როგორებიც ბიძინას დღეს გარშემო ჰყავს.