"ზოგმა უშნოდ იცის ხუმრობა: მეტროს ბაქანზე ნაპირში დგომა, ჩახტომის იმიტაცია, ეს ძალიან ცუდად მოქმედებს“ - როგორია მემანქანის ცხოვრება მეტროში და მის მიღმა - კვირის პალიტრა

"ბავ­შვო­ბა­ში რა­ღა­ცას რომ ოც­ნე­ბობ, ალ­ბათ და­ფიქ­რე­ბა გმარ­თებს... პა­ტა­რა­ო­ბი­დან­ვე მა­ტა­რე­ბე­ლი, გვი­რა­ბი მა­ინ­ტე­რე­სებ­და და ოც­ნე­ბა ამიხ­და", - გვე­უბ­ნე­ბა გელა ხო­სი­ა­უ­რი, მეტ­როს მა­ტა­რებ­ლის მე­მან­ქა­ნე. ძა­ლი­ან უყ­ვარს თა­ვის საქ­მე, რა­საც ემ­სა­ხუ­რე­ბა და მის­თვის სა­ა­მა­ყოა ეს პრო­ფე­სია, - მგზავ­რე­ბის მომ­სა­ხუ­რე­ბა და მათი უსაფრ­თოდ გა­დაყ­ვა­ნა.

რო­გორ გახ­და გელა ხო­სი­ა­უ­რი მეტ­როს მა­ტა­რებ­ლის მე­მან­ქა­ნე, რო­გო­რია ცხოვ­რე­ბა და მუ­შა­ო­ბა მი­წის­ქვე­შა სივ­რცე­ში, ამა­ზე თა­ვად გვე­სა­უბ­რე­ბა.

- ისე, ჩვენ­თან ოჯახ­ში მეტ­რო არ იყო უცხო ხილი - მა­მა­ჩე­მიც მეტ­რო­ში მუ­შა­ობს, ოღონდ, ეს­კა­ლა­ტო­რებ­ში, პა­პა­ჩე­მიც, დე­და­ჩე­მის მა­მაც - ეს­კა­ლა­ტო­რებ­ში. მეც უკვე მე­თო­თხმე­ტე წელი და­ი­წყო, რაც მეტ­როს თა­ნამ­შრო­მე­ლი ვარ. თა­ვი­დან სან­ტექ­ნი­კურ სამ­სა­ხურ­ში და­ვი­წყე მუ­შა­ო­ბა. შემ­დეგ გა­ვი­გე, რომ არ­სე­ბობ­და მეტ­როს მე­მან­ქა­ნის კურ­სე­ბი, სა­დაც სწავ­ლა შე­მეძ­ლო და მისი დამ­თავ­რე­ბის შემ­დეგ მა­ტა­რებ­ლის მე­მან­ქა­ნე გავ­ხდე­ბო­დი. ამ ყვე­ლა­ფერ­მა და­მა­ინ­ტე­რე­სა.

მეტ­რო, სა­ჭი­რო­ე­ბი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, რო­დე­საც შე­სა­ბა­მი­სი კად­რე­ბი სჭირ­დე­ბა, კონ­კურსს აცხა­დებს ხოლ­მე. მოკ­ლედ, რე­გის­ტრა­ცია გა­ვი­ა­რე, მი­სა­ღე­ბი გა­მოც­და ჩა­ვა­ბა­რე და 6 თვე ვსწავ­ლობ­დი რო­გორც თე­ო­რი­ას და ისე პრაქ­ტი­კას. მა­ტა­რებ­ლის შე­სა­ხებ ყვე­ლა­ფე­რი შე­ვის­წავ­ლე...

სა­ერ­თოდ ტექ­ნი­კუ­რი უნი­ვერ­სი­ტე­ტი მაქვს დამ­თავ­რე­ბუ­ლი - ინ­ფორ­მა­ტი­კა და მარ­თვის სის­ტე­მე­ბი და ასე­ვე ენერ­გე­ტი­კა და ელექტრო­ინ­ჟი­ნე­რია, მაგ­რამ ისე მოხ­და, რომ ჩემი პრო­ფე­სი­ით არ მი­მუ­შა­ვია. ფაქ­ტობ­რი­ვად მეტ­რო­ში ისე აღ­მოვ­ჩნდი, პრო­ფე­სი­ით მუ­შა­ო­ბა ვერც მო­ვას­წა­რი. მუ­შა­ო­ბის პა­რა­ლე­ლუ­რად თან ვსწავ­ლობ­დი... მერე მა­ტა­რებ­ლის მე­მან­ქა­ნის კურ­სე­ბიც რომ გა­ვი­ა­რე, მივ­ხვდი, რომ იმ გზა­ზე დავ­დე­ქი, რაც მინ­დო­და. მოკ­ლედ, გავ­ხდი მა­ტა­რებ­ლის მე­მან­ქა­ნე.

- ოც­ნე­ბა რე­ა­ლო­ბად იქცა და რო­გო­რია ეს რე­ა­ლო­ბა?

- ყვე­ლა პრო­ფე­სი­ის ადა­მი­ა­ნის­თვის ასეა - თუ შენი საქ­მე არ გიყ­ვარს, რაც არ უნდა პრო­ფე­სია გქონ­დეს და მუ­შა­ობ­დე, მა­ინც იტან­ჯე­ბი. სულ რომ მსუ­ბუ­ქი სამ­სა­ხუ­რიც იყოს, უსიყ­ვა­რუ­ლოდ საქ­მის კე­თე­ბა რთუ­ლია, წვა­ლობ. მე მიყ­ვარს ჩემი სამ­სა­ხუ­რი და მას­თან მჭიდ­რო ბმა მაქვს. ბავ­შვო­ბის ოც­ნე­ბა­ში რაც მქონ­და წარ­მოდ­გე­ნი­ლი, ის რე­ა­ლო­ბა­ში მე­ტად გამ­ძაფ­რე­ბუ­ლია, რად­გან თა­ვის სირ­თუ­ლე­ე­ბი ახ­ლავს, მაგ­რამ ამ ყვე­ლა­ფერს ერ­თგვა­რი ხიბ­ლიც აქვს.

- და ხიბ­ლი რა არის?

- ის, რომ ამ­ხე­ლა მა­ტა­რე­ბელს მარ­თავ, ამ­დე­ნი მგზავ­რი, გა­დაგ­ყავს, ყო­ველ­დღე ამ­დენ ადა­მი­ან­თან, უცხო სა­ხეს­თან გაქვს კონ­ტაქ­ტი. მეტ­რო ხომ ქა­ლა­ქის ერთ-ერთი მთა­ვა­რი მა­მოძ­რა­ვე­ბე­ლი ძარ­ღვია და ამ ძარ­ღვის ნა­წი­ლი რომ ხარ, თავს სა­ჭი­რო ადა­მი­ა­ნად გრძნობ. აკე­თებ იმ საქ­მეს, რო­მე­ლიც შენი ქა­ლა­ქის­თვის ერთ-ერთი მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი რამ არის.

- რო­გორც ვიცი, თქვე­ნი ყო­ველ­დღი­უ­რი მარ­შრუ­ტი მეტ­რო ვარ­კე­თი­ლი-ახ­მე­ტე­ლის ხა­ზია. ერთ გზა­ზე რა მან­ძილს გა­დი­ხართ?

- კი, ასეა და ეს ხაზი 19 კი­ლო­მეტ­რი და 600 მეტ­რია. კონ­ტრო­ლე­რი ჰქვია მეტ­როს მა­ტა­რებ­ლის სა­მარ­თავს და რო­დე­საც კონ­ტრო­ლე­რით მა­ტა­რე­ბელს მარ­თავ, უდი­დეს პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბას გრძნობ, ხარ და­ძა­ბუ­ლი. სულ იმა­ზე ფიქ­რობ, ბა­ქან­ზე არა­ვინ იდ­გეს ძა­ლი­ან ნა­პირ­ზე და ფრთხი­ლობ. ზოგ­მა უშ­ნოდ იცის ხუმ­რო­ბა, ეს ბა­ქან­ზე ნა­პირ­ში დგო­მა იქ­ნე­ბა, თუ ჩახ­ტო­მის იმი­ტა­ცია, ეს ჩვენ­ზე ძა­ლი­ან ცუ­დად მოქ­მე­დებს. მე­მან­ქა­ნე­ებს ამ დროს არ გვე­ცი­ნე­ბა და არც გვე­ხუმ­რე­ბა...

თუ ისე მოხ­და და მა­ტა­რებ­ლის მგზავ­რი ვარ, სხვე­ბი­ვით მეც ვმგზავ­რობ, ვთქვათ, თუ მა­ტა­რე­ბელს რა­ი­მე და­ზი­ა­ნე­ბა შე­ექ­მნე­ბა, ან გვი­რაბ­ში გა­ჩერ­დე­ბა, გვე­ვა­ლე­ბა და ვალ­დე­ბუ­ლე­ბი ვართ, გა­და­ვი­დეთ მე­მან­ქა­ნეს­თან და და­ვეხ­მა­როთ.

ერთი ცვლის მაქ­სი­მა­ლუ­რი დრო, დღის გან­მავ­ლო­ბა­ში 8 სა­ა­თია. სრუ­ლი თვის გან­მავ­ლო­ბა­ში კი და­ახ­ლო­ე­ბით -176 სა­ა­თი. ისე­თი გრა­ფი­კი გვაქვს, რომ მუ­შა­ო­ბა თით­ქმის ყო­ველ დღე გვი­წევს - ხან დი­ლით ვი­წყებ, ხან - შუ­ა­დღეს და ხან - სა­ღა­მოს.

წაიკითხეთ ინტერვიუ სრულად