რა გეგმას სთავაზობს გია ხუხაშვილი ოპოზიციას?! - "საარჩევნო უბანთან 500 კაცი რომ დადგება, როგორ გაბედავენ ძველი ბიჭებითა და ნარკუშებით გაყალბებას, ამასაც ვნახავთ"
გახარია-"ლელოს" გადაწყვეტილებამ, რომ არჩევნებში ერთად მიიღონ მონაწილეობა, ახალი კოალიციების მოლოდინი გააჩინა. მართალია, მათ ამ გადაწყვეტილებას ბოიკოტისტები ისევ "ბიძინას თამაშად" მიიჩნევენ, მაგრამ ფაქტია, ეს ანტაგონიზმი ბოლო დღეებში ცოტა შენელდა. ამას კი ვაშაძე-ჯაფარიძის ციხიდან გამოგზავნილი წერილები დაემატა, სადაც ბოიკოტისტების გაერთიანების აუცილებლობაზე საუბრობენ. ორი ბანაკის შექმნის რა შანსია ოპოზიციაში და რამდენად ეფექტიანი იქნება ორ ბანაკად ბრძოლა, ამ საკითხებზე პოლიტიკის ანალიტიკოს გია ხუხაშვილს ვესაუბრებით.
- გაერთიანება მექანიკურად არ შეიძლება, ამისთვის საერთო მიზნები და ამოცანები უნდა გქონდეს. სამწუხაროდ, პოლიტიკური ძალები ერთმანეთთან კინკლაობაში ატარებენ მთელ იმ დროს, რაც ქვეყნის გრძელვადიან განვითარებას უნდა დაუთმონ.
მხოლოდ ჯაფარიძე და ვაშაძე რომ საუბრობდნენ ამაზე, კი ბატონო, შეიძლებოდა, უშუალოდ მათ განცხადებებზე გამეკეთებინა კომენტარი, მაგრამ ვისაც არ ეზარება, ყველა ამაზე ლაპარაკობს. ამათ რამე განსაკუთრებული თქვეს, რასაც სხვები არ ამბობენ? ესენიც იმავეს ამბობენ, რასაც ყველა, მაგრამ ერთია სიტყვები და მეორე - საქმე. რაღაც დიდი კონსოლიდაციისთვის არავინ არაფერს აკეთებს.
- არჩევნებში მონაწილეობა-არმონაწილეობის გამო ოპოზიცია ისეა დაპირისპირებული, ასეთი რამ ბოლო პერიოდში არც გვახსოვს. პრინციპში, უფრო ბოიკოტისტები ლანძღავენ გახარია-"ლელოს" და მათი ერთიანობის შესახებ განცხადებები როგორ აღიქმება?
- ბოიკოტისტებს დაავიწყდათ ძირითადი სამიზნე და მთელი თავიანთი უარყოფითი ენერგია გადაიტანეს თავის ოპონენტებზე ოპოზიციაში, თან ამას ძალზე აგრესიულად აკეთებენ - გვესმის ძალიან ბევრი ცილისწამება, შეთქმულებების თეორიები, რომ ბიძინასთან შეკრული არიან, რომ არიან "ქოცები" და ა.შ. ვერ ხვდებიან, რომ ამით თვითდაზიანებას უფრო იყენებენ, ვიდრე ვინმეს რამეს ავნებენ, მაგრამ რას ვიზამთ, ასეთია ქართული დილეტანტური პოლიტიკა, რომელიც აბსოლუტურად დაცლილია საღი აზრისგან.
- ბოიკოტისტებს ეშინიათ მომხრეების დაკარგვის, რომ არჩევნებში მონაწილეობა არ მოინდომონ, თუ ცდილობენ ამით გახარია-"ლელოს" მხარდამჭერები დაუკარგონ, თუნდაც იმიტომ, რომ მერე საკუთარი პოზიციის გასამყარებლად სათქმელი ჰქონდეთ? თუ ასეთი მიზანი საერთოდ არა აქვთ?
- ალბათ, ორივე. ცდილობენ მაქსიმალურად დააზიანონ და იმას ვერ ხვდებიან, რომ ოპოზიციის დაზიანებით ხელისუფლებას აძლიერებენ, რადგან თუ ხალხი არჩევნებზე მაინც წავა, ჯობს, ეს პროცესი ხელისუფლებამ მარტივად არ გაიაროს.
ვინც არჩევნებზე წამსვლელია, რა ჯობს, ჰქონდეთ თუნდაც რაღაც არჩევანი, რომ ხელისუფლება კიდევ უფრო დასუსტებულად გამოიყურებოდეს, თუ ხელისუფლებამ ლიწინ-ლიწინით ჩაატაროს არჩევნები?
ეს პარტიები თუ მაინც მიდიან არჩევნებზე და შენ მათ მიზანმიმართულად აზიანებ, ამით ხომ ხელისუფლების თამაშს თამაშობ.
- ამას ვერ ხვდებიან, თუ მიზანმიმართულად აკეთებენ?
- მგონი, უფრო სიბრიყვის ამბავია. თუმცა არც იმას გამოვრიცხავ, რომ არიან ერთეულები, რომლებსაც ჭკუა ჰყოფნით და ამას შეგნებულად აკეთებენ, მაგრამ რის ფასად, ამაზე თეორიებს ვერ განვავითარებ.
- გასაგებია, რომ ბოიკოტს ის შედეგი ვერ ექნება, რომ "ოცნება" ჩამოიშალოს, მაგრამ არჩევნებში მონაწილეთა გადაწყვეტილებას რა შედეგი შეიძლება მოჰყვეს?
- არავის აქვს ილუზია, რომ ამ ეტაპზე არჩევნების გზით შეიძლება ხელისუფლების დამარცხება. მიზანი არის ლოკალური გამარჯვებების მოპოვება, რადგან ადგილობრივი არჩევნებია, გარკვეული ეტაპი იქნეს გავლილი, გაჩნდეს პოლიტიკური ალტერნატივის ცენტრები, რათა შემდგომ უკვე დიდ ამოცანაზე გადავიდნენ. რადგან არ გამოდის ხელისუფლების პირდაპირ ცვლილება, ეტაპობრივად უნდა ვიაროთ. არის მონაცემები, რომ ხელისუფლებას ძალიან ცუდად აქვს საქმე თბილისსა და დიდ ქალაქებში. ამ ქალაქებში რომ მოიგოს, ძალიან მძიმედ უნდა გააყალბოს არჩევნების შედეგები. შესაბამისად, თუ ჩვენ ვამბობთ, რომ წინააღმდეგობის ფრონტია გასაშლელი, მაშინ 4 ოქტომბერი ამისთვის ოპტიმალური დღე იქნება. თუ ხელისუფლებამ მძიმედ გააყალბა არჩევნები, რაც ადრე ვერ გავაკეთეთ, ახლა უნდა გავაკეთოთ. ვლაპარაკობ ხალხზე და არა პარტიებზე - ხალხმა უნდა დავიცვათ ჩვენი ხმები და, თუ ვიღაცა საუბრობს არასაარჩევნო გზით ხელისუფლების ძალაუფლებიდან ჩამოშორებაზე, ამისთვის ლეგიტიმური დღე სწორედ არჩევნების დღეა. თუ ხელისუფალი არჩევანს იპარავს, ის არღვევს კონსტიტუციას და მაშინ ხალხს აქვს პირდაპირი დემოკრატიის აქტის უფლება. ასეთი უფლება კი ხალხს აქვს მხოლოდ არჩევნების დღეს, როდესაც მას უჭირავს ხელში მანდატი და აქვს კონსტიტუციური უფლება, არავის მისცეს ხმების მოპარვის საშუალება, მაგრამ, თუკი ხელისუფლება მაინც იპარავს, მაშინ ასეთი ხელისუფლების ჯოხით გაყრის უფლებაც კონსტიტუციურად ენიჭება. აბა, ახლა არჩევნებზე უარის თქმით და ფეხების ბაკუნით რომ არაფერი გამოდის, უკვე ვნახეთ. ხელისუფლება სათითაოდ იჭერს ყველას - იქ მედიას უტევს, სამოქალაქო საზოგადოებას ანადგურებს და დღითი დღე ასუსტებს ყველა ალტერნატიულ ინსტიტუტს ფინანსურად, შანტაჟით, დევნით და ა.შ. ამიტომაც, თუ ბოიკოტისტები აცხადებენ, რომ ამ საზოგადოებაში არის იმის უნარი, სერიოზული წინააღმდეგობის ფრონტი შეიქმნას, ეს წინააღმდეგობა გამოვიყენოთ 4 ოქტომბრისთვის.
თუ ხელისუფლებამ არჩევნების შედეგები არ გააყალბა, მაშინ ის თბილისს წააგებს, ხოლო თუ თბილისი წააგო, ამას, ბუნებრივია, არცთუ ისე დიდ დროში მოჰყვება ცენტრალური ხელისუფლების ცვლილებაც. თუ ხელისუფლებამ გააყალბა, ეს იქნება უკვე ხელისუფლების მიერ სახელმწიფოს გადატრიალების ანუ ძალაუფლების უზურპაციის მცდელობა, რისი აღკვეთის არათუ უფლება, არამედ ვალდებულება აქვს ხალხს და ხალხმაც უნდა აღკვეთოს.
ეს არის საარჩევნო გზით სიარულის სცენარი, არასაარჩევნო გზით ბოიკოტი კი სუფთა ილუზიაა. დასავლეთმა რა სანქციებიც არ უნდა გამოწეროს, ამათ შერცხვებათ და სახლში წავლენ? ჰოდა, ნებისმიერ სხვა დროს, გარდა არჩევნების დღისა, ამ ტიპის გაყრა ყოველთვის ორაზროვანი გაგების საფუძველს იძლევა. არჩევნების დღეს ჩვენ შეგვიძლია ვთქვათ, რომ თავად სახელმწიფო აწყობს გადატრიალებას და ამის წინააღმდეგ მივდივართ. ნებისმიერ სხვა დღეს კი ეს ძალიან საკამათო იქნება. აქედან გამომდინარე, მე ამ ორ გზას შორის დიდ წინააღმდეგობას ვერ ვხედავ - ვიღაცამ მიიღოს მონაწილეობა არჩევნებში, ვიღაცამ არა, მაგრამ 4 რიცხვში ღამე ყველა შევერთდეთ. მიზანი ხომ ხელისუფლების მოშორებაა და არა საქმის გარჩევა ბრძოლის გზის არჩევაზე.
- თუ ასე გაგრძელდა, 4 ოქტომბერს შეერთება-გაერთიანება რამდენად მოხერხდება?
- უნდა გაჩერდნენ და შეატრიალონ ფოკუსი ხელისუფლებისკენ. კი ბატონო, აქციები, ბოიკოტი და არაღიარება უნდათ, აკეთონ ეს საქმე, მაგრამ ის, რომ ამომრჩეველი არჩევნებს ჩამოაშორონ, ეს არა მარტო სისულელეა, არამედ უარესიც, ამით თვითდაზიანებას იყენებენ. ხელისუფლების მიზანიც ეს არის - პარტიები, რომლებსაც პულსი ესინჯებათ, გაიყვანონ საარჩევნო სივრციდან, მათ ნაცვლად შემოიყვანონ "გირჩი", "ხალხის ძალა" და ვიღაცები, ჩაატარონ არჩევნები, რომლის გაყალბებაც, ბუნებრივია, არ დასჭირდებათ და მერე იძახონ, რა ვქნათ, ათმა პარტიამ მიიღო მონაწილეობა, ეს არის შედეგები, არ გამიყალბებიაო, და ვერც ვერავინ მიედავება.
მერე იტყვის, დანარჩენები რადიკალები არიან, იცოდნენ, რომ წააგებდნენ და შეეშინდათ არჩევნებში მონაწილეობისო. ევროპამ ეს ყველაფერი შესაძლოა არ მიიღოს, მაგრამ თუ რამე განსაკუთრებული არ მოხდა, შეიძლება რაღაც პერიოდის შემდეგ ეს სტატუს-კვო აღიაროს.
- ამ მოცემულობაში, გახარია-"ლელო" შეძლებს თბილისის მოგებას, თუნდაც ძალიან კოორდინირებულად რომ იმოქმედონ?
- კვლევებით ხელისუფლებას თბილისში იმდენად ცუდად აქვს საქმე, "ოცნებამ" თუნდაც მხოლოდ ადმინისტრაციული რესურსი რომ გამოიყენოს, მაინც წაგებული აქვს. ერთადერთი გზა არის დაწერონ ოქმები, ამის საშუალება კი არ უნდა მივცეთ. შანსები ძალიან მაღალია, თუ ამ პარტიებს არ მოუწევთ, ასე ვთქვათ, ალყაში მოქცეულებს ბრძოლა, როდესაც მარტო ხელისუფლებას კი არ უპირისპირდებიან, არამედ თავიანთ პარტნიორებთანაც უწევთ დაპირისპირება. გარდა ამისა, ჩვენ მხოლოდ მერზე ხომ არ ვლაპარაკობთ? ვლაპარაკობთ საკრებულოებზეც, სადაც აგრეთვე შესაძლებელია ოპოზიცია უმრავლესობით მოვიდეს. თბილისშიც შესაძლებელია და დიდ ქალაქებშიც სერიოზული ბრძოლის გამართვა და შემდგომი მოქმედებების ორივე სცენარიც არსებობს: ერთი ის, რომ მოიგებენ არჩევნებს, იმიტომ, რომ ხელისუფლება ვერ შეძლებს ისე გაყალბებას ან იმდენად გააყალბებს, რომ მოუწევს ოქმების დაწერა, რაც შექმნის კრიზისს შესაბამისი განვითარებით. ორივე სცენარისთვის მზად უნდა იყვნენ. რამდენად მზად იქნებიან, არ ვიცი. წინა არჩევნებზე ხელისუფლებამ გააყალბა და ვერ ვაიძულეთ, რომ სამართლიანობა აღგვედგინა. იცით, რატომ? იმიტომ, რომ იქაც პარტიებმა შეგვაცდინეს - გვითხრეს, რომ დაიცავდნენ ხმებს ისე, რომ "ოცნება" ვერაფერს გააყალბებდა და ამან საზოგადოება მიაძინა. ვფიქრობ, ახლა არის დრო, რომ პარტიებს ეს საქმე აღარ მივანდოთ და ჩვენ, ამომრჩეველმა დავიცვათ ჩვენი ხმები.
- როგორ უნდა დავიცვათ ხმები და, თუ გაყალბდა, როგორ დავამტკიცოთ, თუ უბანზე პარტიებმა არ დააფიქსირეს დარღვევები, არ დაწერეს საჩივრები და არ გაამყარეს სამართლებრივად?
- პარტიებმა უნდა დაწერონ, რამდენი უბანია თბილისში და მოვილაპარაკოთ ამომრჩეველმა, რომ ვინც ოპოზიციას მივცემთ ხმას, ყველა იმ უბანთან, სადაც ხმა მივეცით, მშვიდობიანად დაველოდოთ შედეგებს და მთელი დღე ყველა უბანთან მინიმუმ 500 კაცი რომ დადგება, როგორ გაბედავს ხელისუფლება თავისი ძველი ბიჭებითა და ნარკუშებით გაყალბებას, ამასაც ვნახავთ. პრინციპულად, მშვიდობიანად არ უნდა მივცეთ იმის საშუალება, რომ ყალბი ოქმები გამოიტანოს და დანარჩენი, უბანში რა მოხდა, პარალელური დათვლით და ა.შ., ყველაფერი ისედაც ცნობილი იქნება. მერე მოვლენების განვითარება იმაზე იქნება დამოკიდებული, თუ როგორ და რამდენად ადეკვატურად მოიქცევა ხელისუფლება და აი, ამ დროს ამ ორი ფრთის შეერთება, ამ ორი ოპოზიციური განწყობის კონსოლიდაცია იქნება ძალიან მნიშვნელოვანი. ეს შეიძლება გავხადოთ კრიზისის გადამწყვეტ პიკად, როდესაც უნდა დავაბრუნოთ ქვეყანა ნორმალური განვითარების გზაზე.
მოიქცევა ხელისუფლება ადეკვატურად? დააფიქსირებს იმ არჩევანს, რაც ხალხმა გააკეთა? ძალიან კარგი და, თუ გაბედავს და უხეშად მოჰპარავს ხალხს ძალაუფლებას, ეს უკვე ქმნის მისი გადაყენების კონსტიტუციურ საფუძველს...
რუსა მაჩაიძე