"სამი თვის წინ ლა­გო­დეხ­ში, სო­ფელ ჭა­ბუ­კი­ან­ში ყა­ვე­ლაშ­ვი­ლე­ბის ეზოს მი­ა­კი­თხა..." - ენოტი ცაცუ, რომელიც ადამიანებთან და შინაურ ცხოველებთან ერთად ცხოვრობს" - კვირის პალიტრა

რამ­დე­ნი­მე დღის წინ, სო­ცი­ა­ლუ­რი ქსე­ლი კამ­პა­ნი­ამ მო­იც­ვა - "და­აბ­რუ­ნეთ ცა­ცუ­ნა“. ცაცუ დე­და­ლი ენო­ტია, რო­მელ­მაც სამი თვის წინ ლა­გო­დეხ­ში, სო­ფელ ჭა­ბუ­კი­ან­ში ყა­ვე­ლაშ­ვი­ლე­ბის ეზოს მი­ა­კი­თხა და მას შემ­დეგ სა­ცხოვ­რე­ბე­ლი აღარ მი­უ­ტო­ვე­ბია. უმ­წეო პა­ტა­რა შე­ი­ფა­რეს, სა­წო­ვა­რა­თი ჭამა ას­წავ­ლეს და იმ დღი­დან ნი­ნოს შვი­ლო­ბი­ლად იქცა.

ცა­ცუს დღე თუ ფარ­დუ­ლის სა­ხუ­რავ­ზე ეძი­ნა, ღა­მით პატ­რო­ნის სა­წოლ­ზე მო­კა­ლათ­დე­ბო­და, და­უ­მე­გობ­რდა ეზოს ბი­ნა­დარ ძაღ­ლებს და კა­ტებს და თავი ოჯა­ხის სრუ­ლუფ­ლე­ბი­ან წევ­რად ჩათ­ვა­ლა. მერე ვი­ღა­ცის სა­ჩივ­რის სა­ფუძ­ველ­ზე (თით­ქოს გა­რე­უ­ლი ცხო­ვე­ლი და­ტყვე­ვე­ბუ­ლი ჰყავ­დათ) ცაცუ გა­რე­მოს დაც­ვის სა­მი­ნის­ტროს წარ­მო­მად­გენ­ლებ­მა წა­იყ­ვა­ნეს და ზო­ო­პარკს გა­დას­ცეს. რო­გორც ნინო Amebi.ge-სთან ამ­ბობს, საქ­მე მი­ნის­ტრის დო­ნე­ზე გა­და­წყდა და მოხ­და უპ­რე­ცე­დენ­ტო რამ - საყ­ვა­რე­ლი ენო­ტი დე­დო­ბილს და­უბ­რუნ­და.

ცა­ცუ­ნას ის­ტო­რი­ას მისი პატ­რო­ნი ინგა (ნინო) ყა­ვე­ლაშ­ვი­ლი მო­გი­თხრობთ:

- ჩვე­ნი ის­ტო­რია ცა­ცუ­ნას აღ­მო­ჩე­ნით და­ი­წყო. აპ­რი­ლის ბო­ლოს, ერთ სა­ღა­მოს, პა­ტა­რა ენო­ტი ჩვენს ად­გილ­ში (სო­ფე­ლი ჭა­ბუ­კი­ა­ნი) მოგ­ვად­გა, ძაღ­ლი უყეფ­და. ძა­ლი­ან პა­ტა­რა იყო, ვი­ფიქ­რე, სად­მე დე­დაც ეყო­ლე­ბო­და, მაგ­რამ არა­ვინ ჩან­და. რძე შევ­თა­ვა­ზე, არ ჭამა, ძა­ლი­ან გამ­ხდა­რი იყო, თუმ­ცა კონ­ტაქ­ტუ­რი აღ­მოჩ­ნდა. მე­ო­რე დღე­საც ჩა­მო­ვი­და, შიში არ იცო­და რა იყო, იმ ტე­რი­ტო­რი­ა­ზე მარ­ტო მოძ­რა­ობ­და. მერე სა­წო­ვა­რა­თი ვცა­დე გა­მოკ­ვე­ბა, მაგ­რამ იმი­თაც ვერ ჭამა, სამი დღე მაწ­ვა­ლა, სა­ნამ წო­ვას და­ი­წყებ­და.

მში­ერს ხომ არ მოვ­კლავ­დი, ან ხომ არ გა­ვაგ­დებ­დი?! უკან ეზო­ში იყო და არ­სად მი­დი­ო­და, ჩემს ძაღ­ლებს და კა­ტებს მი­ეჩ­ვია (33 ძაღ­ლი და 6 ფისო მყავს). ამა­სო­ბა­ში ცაცუ წა­მო­ი­ზარ­და, სახ­ლის კარი ღიაა, ზა­ფხუ­ლია, და­ბო­დი­ა­ლობ­და თა­ვის­თვის. პა­ტა­რას სხვა რე­ჟი­მი ჰქონ­და, როცა წა­მო­ი­ზარ­და, მთე­ლი დღე ეძი­ნა ფარ­დუ­ლის სა­ხუ­რავ­ზე, შე­ბინ­დე­ბი­სას გა­დი­ო­და და მერე გვი­ან ბრუნ­დე­ბო­და. რომ არ გა­მოჩ­ნდე­ბო­და, თა­ვი­დან ისე ვნერ­ვი­უ­ლობ­დი, მერე შევ­ნიშ­ნე, რომ ფარ­დუ­ლის სა­ხუ­რავ­ზე ადი­ო­და და იქ იძი­ნებ­და, მერე იქი­დან ჩა­მოყ­ვა­ნას მე მთხოვ­და, განა არ შე­უძ­ლია, მაგ­რამ მე მა­წუ­ხებს. ზო­გა­დად, ლა­გო­დეხ­ში ძა­ლი­ან ბევ­რი ენო­ტი ბი­ნად­რობს, ეზო­ებ­ში შე­დი­ან, სახ­ლის სა­ხუ­რა­ვებ­ში ცხოვ­რო­ბენ...

- რო­გო­რი ზნე-ხა­სი­ა­თი­საა ცა­ცუ­ნა?

- თბი­ლია, ძაღ­ლი­ვით კუდს არ გი­ქი­ცი­ნებს, მაგ­რამ ყო­ველ­წუ­თი­ე­რი კონ­ტაქ­ტი სჭირ­დე­ბა იმის­თვის, რომ იყოს კონ­ტაქ­ტუ­რი. რო­გორც კი ხმას აუ­წევ, მა­შინ­ვე აგ­რე­სი­ას გა­მო­ხა­ტავს, ბრაზ­დე­ბა. როცა ვე­ტყვი, მოდი, გა­კო­ცო და­დუ­ნა-მეთ­ქი და სა­ხეს მი­ვუ­ტან, მა­შინ­ვე თა­თო­ებს მო­მი­ცა­ცუ­ნებს და გი­ჟი­ვით მკოც­ნის. გა­რე­უ­ლი ცხო­ვე­ლია და თა­მაშ-თა­მაშ­ში კბე­ნა მის ბუ­ნე­ბა­შია, თა­მა­შის დროს მკბენს, ოღონდ, ნა­ზად. ღა­მით ჩემს სა­წოლ­ზე ამო­დის და იქ იძი­ნებს. როცა მო­შივ­დე­ბო­და, მო­ვი­დო­და, მძი­ნა­რეს სა­ხე­ზე მი­ცა­ცუ­ნებ­და და თუ არ ავ­დგე­ბო­დი, პირ­და­პირ საკ­ბე­ნად და­მე­ტა­კე­ბო­და, ამი­ტომ სა­წო­ვა­რა სულ გამ­ზა­დე­ბუ­ლი მქონ­და. თა­ვი­დან კარ­გად მი­ირ­თმევ­და ხორცს (სა­ქონ­ლის ხორცს, ქათ­მის ფი­ლეს), ახლა არ ვიცი, სი­ცხე­ე­ბის გა­მოა თუ რა, ხორ­ცზე აღარ იწევს, ძაღ­ლის ხა­რის­ხი­ან კორმს მი­ირ­თმევს, სა­ზამ­თრო­ზე და პურ­ზე გიჟ­დე­ბა, უყ­ვარს კიტ­რი, ნა­ყი­ნი და ტკბი­ლე­უ­ლი, ფაქ­ტობ­რი­ვად, ყვე­ლა­ფერს ჭამს. ამ ცხო­ველს შენს ჭკუ­ა­ზე ვერ ატა­რებ, მთე­ლი დღე სძი­ნავს და ძა­ხი­ლით რომ გას­კდე, სა­ნამ მისი ნება არაა, არ ად­გე­ბა და არ გა­მოგ­ხე­დავს. ძი­რი­თა­დად მე და დედა ვართ სახ­ლში და ჩვენ­თა­ნაა მიჩ­ვე­უ­ლი, ისე, უცხო­ო­ბა იცის. ძაღ­ლებ­თან მიჩ­ვე­უ­ლია, ეთა­მა­შე­ბა, კბენს, მაგ­რამ უცხო ძაღ­ლის ხმა­ზე იმა­ლე­ბა. დას­დევს ხო­ჭო­ებს და ბუ­ზებს...ცაცუ ხეზე ადი­ო­და და იქი­დან ვაშ­ლებს მიყ­რი­და, ხან წი­წა­კებს წყვეტ­და ბოს­ტან­ში. ერთი კნუ­ტი მყავს, მუდ­მი­ვად იმას და­ათ­რევს, ეთა­მა­შე­ბა, ისიც არ გა­ურ­ბის, გაქ­ცე­ვა შე­უძ­ლია, მაგ­რამ არ გარ­ბის, კი­ვის და წი­ვის. წაიკითხეთ ვრცლად