"რო­დე­საც მა­მუ­კას სა­ში­ნე­ლი ამ­ბა­ვი მოხ­და, დედაჩემი ამ­ბობ­და, სიზ­მარ­ში ჯან­სუ­ღი მო­დის და სა­წოლ­თან ზის, თავ­ზე ხელს მის­ვამს და მე­ფე­რე­ბაო..." - თაკო ჩარკვიანი ძმის ცხოვრებასა და ბოლო დღეებზე - კვირის პალიტრა

"დედამ მამუკას გარდაცვალების შესახებ არ იცის... მამუკას საშინელი ამბავი რომ მოხდა, ამბობდა, სიზმარში ჯანსუღი მოდის და რატომ, ვერ გავიგეო"

ამ­დე­ნი გულ­წრფე­ლი ცრემ­ლი და სიყ­ვა­რუ­ლი ადა­მი­ა­ნებს იშ­ვი­ა­თად გაჰ­ყო­ლი­ათ. მა­მუ­კა ჩარ­კვი­ანს ეს ნამ­დვი­ლად ერგო. ყვე­ლა­ნა­ი­რი გე­მოვ­ნე­ბის, ასა­კის, წარ­მო­მავ­ლო­ბის ადა­მი­ა­ნის­თვის მი­სა­ღე­ბი აღ­მოჩ­ნდა მისი შე­მოქ­მე­დე­ბა. თი­თო­ე­უ­ლი ადა­მი­ა­ნის გუ­ლამ­დე მი­ვი­და, სა­უ­კე­თე­სო ნა­მუ­შევ­რე­ბი შექ­მნა და და­ტო­ვა... ალ­ბათ ისიც იშ­ვი­ა­თად ყო­ფი­ლა, პო­ე­ტი მა­მის შე­მოქ­მე­დე­ბა ვინ­მეს ასე ლა­მა­ზად აემ­ღე­რე­ბი­ნოს... მან ეს შეძ­ლო...

რო­გო­რია მა­მუ­კა ჩარ­კვი­ა­ნის გარ­დაც­ვა­ლე­ბის შემ­დეგ მისი დის - თაკო ჩარ­კვი­ა­ნის ემო­ცი­ე­ბი და რო­გორ იხ­სე­ნებს საყ­ვა­რელ ძმას, ამა­ზე მას­თან AMBEBI.GE-მ ვრცე­ლი ინ­ტერ­ვიუ ჩა­წე­რა.

- არც ვიცი, რა ვთქვა და ეს ყვე­ლა­ფე­რი რო­გორ ავ­ხსნა... ურ­თუ­ლე­სი და უმ­ძი­მე­სია... მას მერე, რაც ჯან­სუ­ღი გარ­და­იც­ვა­ლა, მე და ჩემი მე­უღ­ლე დე­და­ჩემ­თან გად­მო­ვე­დით, რად­გან მძი­მედ არის. ვინც უვ­ლის, არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვი ადა­მი­ა­ნია, მაგ­რამ მისი და­ტო­ვე­ბა მხო­ლოდ მომ­ვლე­ლის­თვის არ შე­მიძ­ლია... დე­დამ მა­მუ­კას გარ­დაც­ვა­ლე­ბის შე­სა­ხებ არ იცის... უმ­ძი­მე­სი პა­ცი­ენ­ტია - გუ­ლის ოპე­რა­ცია აქვს გა­კე­თე­ბუ­ლი, კი­დევ სა­ო­პე­რა­ცი­ოა, მაგ­რამ ასა­კის გამო ვერ ვუ­კე­თებთ. აქვს 100%-იანი სიბრმა­ვე, ფეხ­ზე ვერ დგე­ბა, მთლი­ა­ნად მო­წყვე­ტი­ლია. პე­რი­ო­დუ­ლად მე­კი­თხე­ბა, რო­გორ არის მა­მუ­კა, რად­გან ასე იცის, რომ სახ­ლშია (პარ­კინ­სო­ნის გამო ხში­რად ვერ ელა­პა­რა­კე­ბო­და ხოლ­მე და ამ შემ­თხვე­ვა­შიც ეს მო­ვიშ­ვე­ლი­ეთ). ხომ იცი, რომ უჭირს და არ ვაწ­ვა­ლოთ-მეთ­ქი. არა, ოღონდ კარ­გად იყოს, ნუ და­მე­ლა­პა­რა­კე­ბაო... ერთი პე­რი­ო­დი მე­უბ­ნე­ბო­და, - თუ კარ­გა­დაა, ასე დიდ­ხანს რე­ა­ნი­მა­ცი­ა­ში რა­ტომ გყავ­სო?!

იმ პე­რი­ოდ­ში რო­დე­საც მა­მუ­კას სა­ში­ნე­ლი ამ­ბა­ვი მოხ­და, ამ­ბობ­და, ალ­ბათ ამ ქვეყ­ნი­დან მივ­დი­ვარ, რად­გან სამი დღეა, სიზ­მარ­ში ჯან­სუ­ღი მო­დის და სა­წოლ­თან ზის. რა­ტომ მო­დის, ვერ გა­ვი­გე?! თავ­ზე ხელს მის­ვამს და მე­ფე­რე­ბაო... მე მჯე­რა და ღრმად ვარ დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი, რომ დიდი და უზარ­მა­ზა­რი კოს­მი­უ­რი ძალა არ­სე­ბობს და ეს ყვე­ლა­ფე­რი ამის დამ­სა­ხუ­რე­ბაა... მოკ­ლედ, მე და დედა ერ­თად ვართ... ამ სახ­ლი­დან ჩანს მა­მუ­კას სახ­ლი და მისი აი­ვა­ნიც, რომ­ლის და­ნახ­ვაც ად­ვი­ლი არ არის...

"მა­მუ­კა ჩე­მია"

- მისი უახ­ლო­ე­სი ძმა­კა­ცი, კლა­სე­ლი და თა­ნა­ე­ზო­ე­ლი თე­მურ გაფ­რინ­დაშ­ვი­ლი, რო­მელ­მაც ბო­ლომ­დე ძმო­ბა გა­უ­წია, და­მე­თან­ხმე­ბა, რომ ბავ­შვო­ბა­ში ჩემი პირ­ვე­ლი წი­ნა­და­დე­ბა იყო - „მა­მუ­კა ჩე­მია“. ამას რომ ვამ­ბობ­დი, მისი მე­გობ­რე­ბი ეზო­დან მაბ­რა­ზებ­დნენ და მე­უბ­ნე­ბოდ­ნენ, - „არა, ჩე­მია“. დე­დის­გან ვიცი, სა­ნამ არ აგა­ტი­რებ­დნენ, არ ჩერ­დე­ბოდ­ნე­ნო.

უფ­რო­სი იყო მა­მუ­კა. ბავ­შვო­ბა­ში უფ­რო­სი ძმა, ჩემ­თვის გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი რამ იყო და ასე­თი­ვე და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა მქონ­და. როცა უკვე წა­მო­ვი­ზარ­დე, სა­ერ­თო სა­მე­გობ­როც გვყავ­და. ჩემს და­ბა­დე­ბის დღე­ზე მა­მუ­კა თა­ვი­სი მე­გობ­რე­ბით მო­დი­ო­და და მის და­ბა­დე­ბის დღე­ზე - პი­რი­ქი­თაც ხდე­ბო­და. ჩვე­ნი და­მე­გობ­რე­ბა და დაძ­მა­კა­ცე­ბა IX-X კლას­ში რომ ვი­ყა­ვი, მა­შინ მოხ­და, მა­ნამ­დე უფ­რო­სი ძმა იყო. გააგრძელეთ კითხვა