"როგორ უხაროდა, ავ სენთან ბრძოლაში ყველა რაუნდის დამარცხება, მაგრამ საბოლოოდ სძლია" - მოსამართლე დალი მეტრეველი გარდაიცვალა - კვირის პალიტრა

მო­სა­მარ­თლე დალი მეტ­რე­ვე­ლი გარ­და­იც­ვა­ლა. რო­გორც ცნო­ბი­ლია, იგი ბოლო წლებ­ში მძი­მე სენს ებ­რძო­და. თბი­ლი­სის სა­ქა­ლა­ქო სა­სა­მარ­თლომ სამ­ძიმ­რის შე­სა­ხებ გან­ცხა­დე­ბა ცოტა ხნის წინ გა­ავ­რცე­ლა:

"თბი­ლი­სის სა­ქა­ლა­ქო სა­სა­მარ­თლო ღრმა მწუ­ხა­რე­ბას გა­მოთ­ქვამს სის­ხლის სა­მარ­თლის საქ­მე­თა კო­ლე­გი­ის მო­სა­მარ­თლის დალი მეტ­რე­ვე­ლის გარ­დაც­ვა­ლე­ბის გამო და სამ­ძი­მარს უცხა­დებს გან­სვე­ნე­ბუ­ლის ოჯახს.ქალ­ბა­ტო­ნი დალი წლე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში ღირ­სე­უ­ლად ემ­სა­ხუ­რა ქარ­თულ მარ­თლმსა­ჯუ­ლე­ბას და უდი­დე­სი წვლი­ლი შე­ი­ტა­ნა სა­მარ­თლის გან­ვი­თა­რე­ბა­ში.

მისი გარ­დაც­ვა­ლე­ბა დიდი და­ნაკ­ლი­სია კო­ლე­გე­ბის­თვის, მე­გობ­რე­ბის­თვის, პრო­ფე­სი­უ­ლი წრე­ე­ბი­სა და სრუ­ლი­ად იუ­რი­დი­უ­ლი სა­ზო­გა­დო­ე­ბის­თვის" - ნათ­ქვა­მია გან­ცხა­დე­ბა­ში.

მომ­ხდა­რის შემ­დეგ გარ­დაც­ვლილ მო­სა­მარ­თლეს კო­ლე­გე­ბი, მე­გობ­რე­ბი და ახ­ლობ­ლე­ბი იხ­სე­ნე­ბენ:

ლონ­და თო­ლო­რა­ია: 2007 წელს, სტა­ჟი­ორ-პრო­კუ­რო­რი რომ ვი­ყა­ვი და ფე­ხაკ­რე­ბით დავ­დი­ო­დი სა­სა­მარ­თლო­ში, შე­ში­ნე­ბუ­ლი - რამე არ შემ­შლო­და, მო­სა­მარ­თლე დალი მეტ­რე­ველ­მა და­მი­ძა­ხა, მას­თან ახ­ლოს მის­ვლა მთხო­ვა და მად­ლო­ბა გა­და­მი­ხა­და სა­ხელ­მწი­ფო ბრალ­დე­ბის კვა­ლი­ფი­ცი­უ­რი მხარ­და­ჭე­რის­თვის. განა რა კვა­ლი­ფი­კა­ცია და­ი­ნა­ხა ახალ­ბე­და სტა­ჟი­ორ­ში, მაგ­რამ მან ზუს­ტად იცო­და რო­გო­რი ჯა­დოს­ნუ­რი სი­ტყვე­ბი უთხრა პა­ტა­რა გო­გოს, რო­მელ­საც თავ­და­ჯე­რე­ბუ­ლო­ბის­თვის და მარ­თლაც კვა­ლი­ფი­ცი­ურ პრო­კუ­რო­რად ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბის­თვის, ეს რო­გორ ჭირ­დე­ბო­და.

ამის შემ­დეგ იყო ბევ­რი პრო­ცე­სი, ბევ­რი პი­რა­დი ურ­თი­ერ­თო­ბა, ბევ­რი სა­მო­ტი­ვა­ციო შე­მო­ძა­ხე­ბა (სა­სა­მარ­თლო­ში და მის გა­რეთ) და გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა, რო­მელ­საც მის­გან ყო­ველ­თვის ვგრძნობ­დი. პრინ­ციპ­ში რა დიდი ნიჭი უნ­დო­და ამის შეგ­რძნე­ბას, ადა­მი­ა­ნი ღიად გა­მო­ხა­ტავ­და და სა­ხე­ზე ეწე­რა ყვე­ლა ემო­ცია - სიყ­ვა­რუ­ლი, სით­ბო, თა­ნად­გო­მა.ყო­ველ­თვის მე­მახ­სოვ­რე­ბით. ჩემ­თვის დარ­ჩე­ბით სა­მა­გა­ლი­თო მო­სა­მარ­თლედ და ადა­მი­ა­ნად.

ნო­დარ მე­ლა­ძე: უმაგ­რე­სი ადა­მი­ა­ნი წა­ვი­და.. და ამ დროს ფიქ­რობ, განა რა არის ეს ცხოვ­რე­ბა, არა­ფე­რი, წამ­ში მთავ­რდე­ბა ყვე­ლა­ფე­რი­პა­ტა­რა ვი­ყა­ვი რომ გა­ვი­ცა­ნი, 18 წელი ცოტა დრო არ არის, არ არ­სე­ბობ­და რამე გა­მორ­ჩე­ნო­და, არ მო­ე­კი­თხე, არ ეფიქ­რა შენ­ზე, არ ერ­ჩია რამე.

რო­გორ უხა­რო­და, ამ ავ სენ­თან ბრძო­ლა­ში ყვე­ლა რა­უნ­დის და­მარ­ცხე­ბა, მაგ­რამ სა­ბო­ლო­ოდ სძლია. მაგ­რა მიყ­ვარ­ხარ, მაგ­რა მო­მე­ნატ­რე­ბი შევ­ხვდე­ბით იქ. განაგრძეთ კითხვა