"თბილისის სამოქალაქო ომის დაწყების დღეს გამოცდა მქონდა სოლფეჯიოში. მაშინ დამთავრდა ჩემი მუსიკალური განათლების პირველი ეტაპი" - რას ჰყვება აშშ-ში მცხოვრები ქართველი კომპოზიტორი?
ქართულ-ამერიკული მედია პლატფორმა Speech-ი მკითხველს უზიარებს ამერიკაში მცხოვრები ქართველი კომპოზიტორის - კოკი ლორთქიფანიძის ინტერვიუს, რომელსაც უცვლელად გთავაზობთ:
"4-5 წლის ვიყავი, როდესაც რამდენიმე მცირე ზომის საფორტეპიანო ნაწარმოები დავწერე. ეს, ოჯახში დიდი ამბავი იყო, როგორც მახსოვს, ჩემმა ბიძაშვილმა ფირზეც კი ჩაწერა. ამან განაპირობა ის, რომ მამაჩემმა, გურამ (აგული) ლორთქიფანიძემ, ადრეულ ასაკში კონსერვატორიასთან არსებულ მუსიკალურ სკოლაში მიმიყვანა. აქედან დაიწყო მუსიკასთან ჩემი კავშირი.
თბილისის სამოქალაქო ომის დაწყების დღეს გამოცდა მქონდა სოლფეჯიოში. მაშინ დამთავრდა ჩემი მუსიკალური განათლების პირველი ეტაპი. ფიზიკურად შეუძლებელი იყო მუსიკალურ სასწავლებელში მისვლა, ომი იყო გაჩაღებული… გავიდა წლები და დადგა უმაღლესში ჩაბარების დრო. მთელი წელი ისტორიულზე ჩასაბარებლად ვემზადებოდი. გამოცდების წინ კი, უეცრად, მშობლებს განვუცხადე, რომ არ შემეძლო მუსიკის გარეშე. სახლში დამთანხმდნენ და დავიწყე კონსერვატორიისთვის მზადება. 1996 წელს გავხდი კონსერვატორიის სტუდენტი კომპოზიციის განხრით. 2000 წელს ბაკალავრიატი დავასრულე ( ბიძინა კვერნაძის კლასი), ხოლო 2002 წელს — მაგისტრატურა, კომპოზიციასა და თანამედროვე მუსიკის თეორიაში( ნოდარ მამისაშვილთან და ლია დოლიძესთან).ამავე წლებში, კახა ბაკურაძესთან ერთად, ვმონაწილეობდი მოძრაობის თეატრის დაარსებაში. 2002 წელს ამსტერდამში, ყოველწლიურ თანამედროვე მუსიკის ფესტივალზე, კავკასიის რეგიონიდან შესასრულებლად აირჩიეს ჩემი ელექტრონულის ნაწარმოები “Density 0.0”.
2005-2006 წლებში აქტიური თანამშრომლობა დავიწყე ჩემს ბიძაშვილთან (რომელმაც ბავშვობაში ფირზე ჩამწერა), სინეტიკის თეატრის დირექტორ - პაატა ციქურიშვილთან, ამერიკაში. საქართველოდან ინტერნეტით ვუგზავნიდი ჩემს მუსიკას და ამ მუსიკით აფორმებდნენ სინეტიკის სპექტაკლებს. 2006 წლის სეზონზე ერთად ვიმუშავეთ(თბილისი - ვაშინგტონი). მაშინ თეატრის ბორდმა გადაწყვიტა ჩემი მოწვევა და 2007 წლის ივლისიდან სინეტიკის რეზიდენტი კომპოზიტორი გახლავართ.სინეტიკის თეატრის საშუალებით გვაქვს შესაძლებლობა, რომ გავავრცელოთ ინფორმაცია ვაშინგტონში ჩვენი სამშობლოს შესახებ. ვფიქრობ, ეს მნიშვნელოვანია ჩვენი ქვეყნის პოპულარიზაციისთვის შტატების დედაქალაქში.ამჟამად რამდენიმე პროექტზე ვმუშაობ.პირველი პროექტი “საკუთარი თავის პოვნაა” ელექტრონულ მუსიკაში ( სახლის სტუდიაში). ასევე, 8 დეკემბერს, ნიუ იორკში გაიმართება ამერიკაში მოღვაწე ქართველი კომპოზიტორების კონცერტი, სადაც ჩემი ნაწარმოებებიც შესრულდება.
2023 წლის 1 მარტს გვექნება მსოფლიო პრემიერა “ომის სამყარო” ჰ.ჯ. ვაილის ნოველის მიხედვით.დღეს ტექნოლოგიის ბუმი დიდ ზეგავლენას ახდენს მუსიკის განვითარებაზე და, ამავე დროს, დიდ გამოწვევებსაც წარმოშობს. კლასიკური მუსიკა უკანა პლანზე გადადის და წინა პლანს ელექტრონული მუსიკა იკავებს. ეს ისევ და ისევ ტექნოლოგიის განვითარების “ბრალია”. ხელოვნება ყოველთვის ანარეკლია ცივილიზაციის.ქართველებს, მსოფლიოში, ერთ-ერთი უძველესი და გამორჩეულად ორიგინალური მუსიკის ისტორია გვაქვს, რასაც ქვეყნის გეო-პოლიტიკური მდებარეობაც განაპირობებს.
ქართული ფოლკლორი ერთგვარი ნაზავია ევროპული და შუა-აზიური მუსიკისა. ამას ემატება ქართული ორიგინალობა, რომელიც არსად სხვაგან არ მოიპოვება. მარტო “კრიმანჭულის” ხსენება რად ღირს, რომ არაფერი ვთქვათ ქართულ საგალობლებზე, რომლებიც ოდითგანვე მრავალხმიანი იყო.მუსიკა და მუსიკოსის პროფესია ემოციებთან დაკავშირებული ხელოვნებაა. მას ვერ ხედავ, ზუსტ შინაარს ვერ იგებ, თუ ტექსტი არ გაქვს, მხოლოდ გესმის და გრძნობ.კომპოზიტორს ბევრი რამმოეთხოვება, განსაკუთრებით ტექნოლოგიური ევოლუციის თუ რევოლუციის ეპოქაში. დედამიწის სხვადასხვა წერტილშიახალი საშუალებები ყოველდღიურად იქმნება . შემოქმედი ადამიანის მთელი ცხოვრება საკუთარი თავის ძიებაა… ბევრი მუშაობაა საჭირო, რომ საკუთარი თავი და ხელწერა იპოვო. რაც უფრო დიდია გამოცდილება, მით უფრო ახლოს ხარ პროფესიონალიზმთან. ამიტომ, არ ჩამორჩეთ დღევანდელობას!"