"მამასთან ბავშვობიდან დიდი სიახლოვე მქონდა, ავად რომ ვიყავი, ნემსი მას უნდა გაეკეთებინა... სამშობიაროშიც კი რომ მივდიოდი, ხელს არ ვუშვებდი..." - რას ჰყვება თემურ ჩხეიძის ქალიშვილი მამაზე?
2022 წელს, ქვეყანამ, ხელოვნებამ, თეატრალურმა საზოგადოებამ, ოჯახმა დიდი ადამიანი და დიდი რეჟისორი თემურ ჩხეიძე დაკარგა. რთულია მათი დიდი ოჯახისთვის მთავარი წევრის გარეშე ცხოვრება და იმასთან შეგუება, რომ თემური აღარ არის...
ambebi.ge რეჟისორის უმცროს შვილს, დეა ჩხეიძეს დაუკავშირდა. დეა ინტერვიუზე კი დაგვთანხმდა, თუმცა გაუკვირდა, - რატომ მე, მე ხომ ჩვენი ოჯახის ყველაზე არაპოპულარული წევრი ვარო?..
"პირველ რიგში, ვარ ნანი ჩიქვინიძის და თემურ ჩხეიძის შვილი, მყავს სამი შვილი და ამ ყველაფრით ძალიან ვამაყობ", - გვეუბნება დეა ჩხეიძე. ის ხელოვნებას არ გაჰყოლია, უცხო ენების ინსტიტუტის დამთავრების შემდეგ "ჯიპაში“ სახელმწიფო ადმინისტრაციის მასტერის პროგრამა დაამთავრა, მერე პროექტის მენეჯმენტი შეისწავლა. "სულ ვსწავლობ, სახლში მეუბნებიან - როდემდე შეიძლება სწავლაო? მაგრამ სულ რაღაცას ვეძებ. 2002 წლიდან ერთ-ერთ მსხვილ კომპანიაში ვმუშაობ და ვარ ბიზნეს-სერვისების მენეჯერი. ძალიან საინტერესო სფერო და საქმე მაქვს“, - აღნიშნავს ჩვენი რესპონდენტი.
- არასდროს გიფიქრიათ ხელოვნების მიმართულებით წასულიყავით, თუნდაც იმის გამო, რომ ოჯახის ტრადიცია გაგეგრძელებინათ?
- ალბათ, ამაზე ბავშვობაში ბევრს უფიქრია და მათ შორის, მეც. ძალიან პატარა ასაკიდან დავდიოდი თეატრში, ვესწრებოდი სპექტაკლებს, სცენაზეც მითამაშია, მაგრამ უფრო ბალეტისკენ ვიხრებოდი. მამიდაჩემის, მაკა მახარაძის გავლენით, ვგიჟდებოდი, ისე მომწონდა. დავდიოდი კიდეც ბალეტზე და ქორეოგრაფიულ სასწავლებელში მინდოდა გადასვლა, მაგრამ ჯანმრთელობის პრობლემის გამო, პლევრიტი დამემართა, ამ მიმართულებით ვერაფერი გავაკეთე. ოცნება ოცნებად დარჩა. მერე უკვე თანამედროვე ბალეტი მომწონდა, თუმცა ჩემს ბავშვობაში დიდად განვითარებული არ იყო. დღეს რომ იმ ასაკში ვიყო, მაგ მიმართულებას აუცილებლად გავყვებოდი...
თბილისში სამოქალაქო ომი რომ იყო, ამერიკაში ვსწავლობდი. რომ ჩამოვედი, აქ ყველაფერი დაშლილი და არეული იყო. ბევრი არც მიფიქრია, უცხო ენების ინსტიტუტში გავაგრძელე სწავლა.
თავიდან საქმიანობა ჟურნალისტიკით დავიწყე, "ჯორჯიან თაიმსში“ ვმუშაობდი, ვაკეთებდი სიუჟეტებს, ვთარგმნიდი, "პირველ არხზე“ გადაცემა "დღეშიც“ ვიყავი...
- მშობლებმა არ გირჩიეს, სამსახიობო მიმართულებით წასულიყავით?
- ჩემს მშობლებზე უფრო ლიბერალი მშობლები, იმ დროს კი არა, ახალაც ცოტა მეგულება. ისე, დღეს უკვე ბევრი მშობელია ასეთი და ბავშვებთან სხვა მიდგომა აქვთ. მაშინ ასე იშვიათად ხდებოდა, მშობელი შვილს რასაც ეტყოდა, ის უნდა გაეკეთებინა. ეს იმ დროის სენი იყო.
ჩემი ცხოვრების ყველა ეტაპზე დედ-მამა ითვალისწინებდა ჩემს აზრს. მათგან არანაირი დირექტივა არ მქონია. ისე, საახლობლოშიც იყვნენ ასეთი მშობლები, რომლებიც მხოლოდ რჩევის სახით შემოიფარგლებოდნენ. ამის გარდა, თემური და ნანი თავის საქმის პროფესიონალები, ალბათ, ხვდებოდნენ, რომ სამსახიობო მონაცემით არ გამოვირჩეოდი, ამიტომაც არ უთქვამთ, რომ ხომ არ წახვალ ამ გზითო. მედიკოს, ბებიაჩემს კი უნდოდა, რომ ყველა მისი შვილიშვილი მსახიობი ყოფილიყო.
- საოცარი ბებია გყავდათ, რომელიც თქვენი დიდი სახელოვნებო ოჯახის მთავარი ადამიანი იყო...
- კი, ბებია დიდი არტისტი იყო და თან ყველაფერს ასწრებდა... ხანდახან რომ დავიწუწუნებ დავიღალე-მეთქი, მედიკო მახსენდება და მერიდება. მასთან 16-17 წლის ასაკში დავმეგობრდი. ერთად მოგვიწია პეტერბურგში თემურთან ყოფნა. ერთად საოცარი 2 თვე გავატარეთ... რაც მთავარია, მომიყვა მთელი თავისი ცხოვრების ისტორია. ის 2 თვე იყო შთამბეჭდავი და ბევრისმომცემი. ადრე თუ მისი შვილიშვილი ვიყავი, მერე უკვე მეგობარი გავხდი.
- მოკლედ, გაგიმართლათ, რომ მედეა ჩახავას დიდ ოჯახში დაიბადეთ...
- კი... მედიკო ჩვენი დიდი ოჯახის ბურჯი იყო. ყველანაირი დღესასწაული მასთან ეწყობოდა. ბავშვობაში ისე ველოდებოდით ხოლმე ამ თავყრილობებს. ყველას გვკრებდა. რომელიმეს დაბადების დღე რომ ახლოვდებოდა, წინასწარ რეკავდა, გვახსენებდა, რომ არ დაგვიწყებოდა. მე მისი მე-5 შვილიშვილი გოგო ვიყავი, ჩემამდე არცერთს ერქვა მედეა. ბებიაჩემმა - ნანის დედამ (საუკეთესო მძახლები იყვნენ, ერთმანეთი უყვარდათ) თქვა, - მედეა ასეთი საოცარი ქალია და როგორ არ იმსახურებს ერთ მის შვილიშვილს მაინც მისი სახელი ერქვასო... გააგრძელეთ კითხვა