"ეს იქნება სიახლე, რომელიც რამდენიმე თვეში შეიძლება გაჩნდეს..." - რას ამბობს ზვიად ძიძიგური ივანიშვილზე, "ოცნებაზე" და ვისთან მართავს ის კონსულტაციებს?
"საქართველოს ინტერესები, დავით გარეჯის ინტერესი, შეიძლება იმის საპირწონედ დააყენო, რომ პოლიტიკური ოპონენტი შევიდეს პარლამენტში ან არ შევიდეს?"
კონსერვატიული პარტიის თავმჯდომარე, 4 მოწვევის პარლამენტის დეპუტატი ზვიად ძიძიგური მესამე ძალის ჩამოყალიბების აუცილებლობაზე ლაპარაკობს. მისი აზრით, ახლა, როდესაც ბიძინა ივანიშვილი პოლიტიკიდან წავიდა, დროა, შეიქმნას ახალი ძალა, რომელიც არც ბიძინა ივანიშვილთან იქნება დაკავშირებული და ასოცირებული და არც მიხეილ სააკაშვილთან. არ მალავს, რომ კონსულტაციები კონკრეტულ პირებთან დაწყებული აქვს, თუმცა ჯერჯერობით დეტალებს არ ახმაურებს. დღეს ქვეყანაში არსებულ პოლიტიკურ ვითარებაზე და ბევრ მნიშვნელოვან საკითხზე მას ვესაუბრეთ.
- ბატონო ზვიად, თქვენთან საუბარი დავით გარეჯის გარშემო ატეხილი სკანდალით მინდა, დავიწყო. ივერი მელაშვილსა და ნატალია ილიჩოვას ოპოზიცია პოლიტპატიმრად მიიჩნევს, თქვენ რას ფიქრობთ ციხიდან მათ გირაოთი გამოშვებაზე?
- გავიხსენოთ, რა ვითარებაში, რა დროს დააკავეს ივერი მელაშვილი და ნატალია ილიჩოვა - გაგანია წინაასაარჩევნო კამპანიის დროს. მიუხედავად იმისა, რომ პროკურატურამ ფორსირებულად წარმართა გამოძიება-დაკითხვები და საზოგადოებას მათი ბრალი გააცნო, 4 თვის თავზე აცხადებს, რომ დაადგინა, თურმე, ეს ადამიანები მოქმედებდნენ ზემდგომის დავალებით. ამის დადგენას 4 თვე არ სჭირდებოდა, 4 წუთის საქმე იყო. გირაოთი მათი გამოშვება და პროკურატურის ეს შუამდგომლობა ადასტურებს, რომ პროკურატურას საქმეში მტკიცებულებები იმდენი არ აქვს, რომ საქმე ბოლომდე მიიყვანოს სასამართლოში. ერთი რამ მინდა შევახსენო იმ ადამიანებს, ვინც არ იცის ამ კომისიის მუშაობის სპეციფიკა. ეს არის ორმხრივი კომისია, ორივე მხრიდან კომისიას სათავეში უდგანან საგარეო საქმეთა მინისტრის მოადგილეები და ვერც ერთი თანამშრომელი, ვერც ერთი სპეციალისტი, თავისით გადაწყვეტილებებს ვერ მიიღებს ვერც სამუშაო რუკის შერჩევაზე, ვერც შეხვედრების დანიშვნის ინტენსივობაზე და ა.შ. ამიტომ აქ გასარკვევი არაფერია, თუ რამე ტიპის დანაშაულია დაფიქსირებული, პირველ რიგში, პასუხი უნდა მოეკითხოთ მათ, ვინც იმ პერიოდში ამ კომისიის ხელმძღვანელი პოლიტიკური თანამდებობის პირები იყვნენ. ეს კომისია 1994 წლიდან დღემდე მუშაობს და საქართველოს მხრიდან ხელისუფლების ცვლილების მიხედვით იცვლებიან კომისიის თანათავმჯდომარეები. ამიტომ, თუ ვინმე ფიქრობს, რომ დავით გარეჯის თემა წინასაარჩევნო ბატალიებს არ უკავშირდებოდა, ძალიან გულუბრყვილო ადამიანია. ჩემთვის ნათელია, ეს იყო წინასაარჩევნო კამპანიის ერთ-ერთი შემადგენელი ნაწილი, ვინაიდან ეს არის პატრიოტული თემა.
მოსახლეობის უმრავლესობა არის გულანთებული, დავით გარეჯის თემა მთელი საქართველოსთვის არის სენსიტიური და ამ თემის აწევა უცებ, სასწრაფოდ, ფორსირებულად ამ ადამიანების დაპატიმრება, მმართველი გუნდის პოლიტიკურ წისქვილზე ასხამდა წყალს, მაგრამ წისქვილზე წყლის დასხმის პერიოდმა ჩაიარა და ახლა ჩვენ ვხედავთ, რომ პროკურატურას საზოგადოების დასმულ სერიოზულ კითხვებზე მოუწევს პასუხის გაცემა: რა არის დავით გარეჯთან მიმართებაში რეალობა? რა პოზიტივი გვექნება? იცვლება თუ არა ის სამუშაო რუკა, რომლის გამოც ეს ორი ადამიანი იყო დაპატიმრებული? "ქართული ოცნება" ამბობდა, მოვიძიეთ სხვა რუკა, რომელიც არის ძალიან მნიშვნელოვანი, რაც ქართულ მხარეს თავიდანვე უნდა გამოეყენებინა და არ გამოიყენაო, ამიტომ ვფიქრობ, დროა, პროკურატურამ ყველაფერს გასცეს პასუხი. პასუხის გაუცემლობის ან საქმის კონკრეტული შედეგით დაუსრულებლობის შემთხვევაში, პროკურატურა თავის, ისედაც მწირ რეიტინგს და ნდობას ეჭქვეშ დააყენებს. ვნახოთ, როგორ განვითარდება პროცესი. ძალიან მნიშვნელოვანია, წინასაგამოძიებო პერიოდში, ამ 9-თვიან ვადაში რას დაადგენს პროკურატურა. იმასაც ვნახავთ, ილიჩოვა და მელაშვილი სასამართლოს წინაშე წარდგებიან თუ არა და რეალურად რა მტკიცებულებები იქნება. მაშინ პასუხისგებაში უნდა ვნახოთ ის ადამიანებიც, რომელთა ბრძანებებსაც და დაკვეთებსაც ისინი ასრულებდნენ, როგორც ამას პროკურატურა ამბობს.
ვნახავთ, მიეცემიან თუ არა პასუხისგებაში ისინი და ამ ყველაფრის შემდეგ ცალსახად დადასტურდება, ეს იყო პოლიტიკური ნაბიჯი თუ - არა, და თუ პოლიტიკური იყო, ამაზე პასუხისმგებლობის აღება მოუწევს ხელისუფლებას. პასუხისმგებლობაზე როცა ვლაპარაკობ, ის სახელმწიფო ინსტიტუტები, როგორიცაა პროკურატურა, სასამართლო, რომელიც ისედაც თავდასხმის ობიექტია, დადგება ძალიან უხერხული ვითარების წინაშე, რადგან მის მწირ რეიტინგს ეს უფრო მეტად შეამცირებს.
- ითქვა, ოპოზიცია პარლამენტში რომ შესულიყო, ციხიდან ამიტომ გამოუშვეს გირაოთი ეს ორი ადამიანი. თქვენც ხედავთ პოლიტიკურ მოტივს ამ გათავისუფლებაში? - ესე იგი, საქართველოს ინტერესები, დავით გარეჯის ინტერესი, შეიძლება იმის საპირწონედ დააყენო, რომ პოლიტიკური ოპონენტი შევიდეს პარლამენტში ან არ შევიდეს? არ მგონია, გამოვრიცხავ, რომ ეს ასე იყოს. მე მაინც მგონია, ეს იყო წინასაარჩევნოდ ადამიანების პატრიოტულ გრძნობებზე თამაში, ამ თემით საზოგადოებისთვის ჩვენება, თითქოს, "ქართული ოცნება" და ხელისუფლება როგორ აკეთებს პატრიოტულ საქმეს - ეს იყო პოლიტიკურ დივიდენდებზე, ამომრჩეველზე ნადირობა არჩევნების წინ. იმის დაშვებაც კი არ მინდა, რომ ეს ადამიანები რამე ვაჭრობის და გარიგების შედეგად გამოუშვეს.
- ციხიდან გამოსული ივერი მელაშვილის განცხადებას დიდი ხმაური მოჰყვა, თქვენ რას იტყვით ამაზე? - ჩიჩხიტურიც, უდაბნოც, ბერთუბანიც და ყველაფერი, ეს არის ქართველი სასულიერო პირების შექმნილი სამონასტრო კომპლექსი და უზარმაზარი სივრცე. რაც შეეხება რუკებს, სხვადასხვა რუკის შემთხვევაში, სხვადასხვანაირად არის საზღვრის ხაზი. 1996 წელს ქართულმა მხარემ მოაწერა ხელი იმ სამუშაო რუკას, რომელიც აქამდე სადავო იყო. ჩემთვის და მთელი საქართველოსთვის, დაწყებული 1988 წლიდან, როდესაც რუსეთს იქ პოლიგონი ჰქონდა გამართული, იბომბებოდა და ნადგურდებოდა ჩვენი ძეგლები, ათიათასობით ქართველი მიდიოდა დავით გარეჯის, ბერთუბნის, ჩიჩხიტურის თუ უდაბნოს დასაცავად. თუ ქართული ტერიტორიები არ იყო, რატომ მივდიოდით? მენტალურად, სამართლებრივადაც და ისტორიულად ეს არის ქართული ტერიტორიები, ოღონდ ამას სჭირდება ჩვენს მეზობელ სახელმწიფოსთან სათანადო იურიდიული, სამართლებრივი და პოლიტიკური ღონისძიების განხორციელება, რომ საზღვრის ამ ნაწილის დემარკაცია-დელიმიტაცია მოხდეს და საქართველოს ინტერესები სრულად იქნას გათვალისწინებული, სრულად იქნას დაცული ჩვენი ტერიტორიები.
- ვხედავთ, რა ხმაური მოჰყვა პარლამენტში რამდენიმე ადამიანის შესვლას. ოპოზიციის უმრავლესობა პოზიციას არ იცვლის და არ შედის პარლამენტში, თქვენ ამას ეთანხმებით? - არაერთხელ ვთქვი, შეცდომად მიმაჩნია ეს ნაბიჯი. ოპოზიციას ჯამში 60 მანდატი აქვს, მეორე ტურზე რომ არ ეთქვათ უარი, ალბათ, 65 ან მეტი მანდატიც ექნებოდათ და ეს ოპოზიციისთვის ძალიან სერიოზული ბერკეტია. მანდატებზე უარის თქმა და პარლამენტში შეუსვლელობა, ვფიქრობ, სტრატეგიული და ტაქტიკური შეცდომაა. სერიოზული შეცდომა, მით უმეტეს ჩვენ, მაშინდელ ოპოზიციას, 2008 წლის არჩევნების შემდეგ ეს ნაბიჯი გადადგმული გვქონდა და ამას სიკეთე არც ქვეყნისთვის და არც პოლიტიკური ცხოვრებისთვის არ მოუტანია. ზოგადად, ასეთ დროს არის ორი ბერკეტი - ქუჩის და საპარლამენტო. როცა ოპოზიცია უფრო მთავარ, საპარლამენტო ბერკეტზე უარს ამბობს, მინიმუმ ისეთი რაოდენობით ხალხის ქუჩაში გამოყვანა მაინც უნდა შეძლო, რომ ხელახალი არჩევნების დანიშვნის იმედი გქონდეს. ეს ასე არ არის და ოპოზიციამაც კარგად იცის, კარგი პერსპექტივები რომ არ აქვს. ვფიქრობ, უხეში შეცდომაა პარლამენტში შესვლაზე უარის თქმა.
- მაშინ რატომ ჯიუტობს ასე ოპოზიცია და რატომ არ შედის? - თავიდან ემოციურ ნიადაგზე იყო გაკეთებული ეს განცხადებები, რადგან არჩევნები ჩატარდა ძალიან ცუდად. ქართულმა ოცნებამ გამოიყენა ყველა ადმინისტრაციული რესურსი, უშიშროება და საერთოდ ყველა მახინჯი ფორმა, მაგრამ ამის მიუხედავად, ემოციის აყოლა და მანდატზე უარის თქმა არ არის სწორი. ამის პასუხი იქნებოდა საგამოძიებო კომისიის შექმნა და უბან-უბან ყველა დარღვევის შესწავლა, თუ სად რა მოხდა. საგამოძიებო კომისიას შეეძლო ყველა უბნის გახსნა, თავიდან გადათვლა და გამოძიება იმის, რა მოხდა რეალურად. საქართველოს პარლამენტს ისეთი რეგლამენტი აქვს, რომ, ფაქტობრივად, ოპოზიციას აქვს სერიოზული ბერკეტი. შეგიძლია, მინისტრები ყოველ კვირას დაიბარო პარლამენტში, კომიტეტებზე საკითხები დააყენო, ოპოზიციამ დამოუკიდებლად შექმნა საგამოძიებო კომისია - ეს ახალი რეგულაციაა, რომელიც ამ მოწვევის პარლამენტში მოქმედებს. ასეთ მნიშვნელოვან ბერკეტებზე უარის თქმა არ არის სწორი. ვხედავთ, პოლიტიკური ცხოვრება მცდარი მიმართულებით წავიდა, პარლამენტში ოპონირება არ ხდება, არადა, უამრავი თემაა, საკადრო ცვლილებაა, ბიუჯეტია და კიდევ უამრავი სხვა მნიშვნელოვანი საკითხი, რომელზეც შეგიძლია პოლიტიკური დებატები მოაწყო, მაგრამ მათი უარის გამო ყველაფერი დადუმებულია. რაც ბიძინა ივანიშვილი წავიდა პოლიტიკიდან, კიდევ უფრო მეტად ჩანს, რომ ოპოზიციის პარლამენტში ყოფნის შემთხვევაში, პოლიტიკური პროცესები გაცილებით უფრო ცხარე იქნებოდა და - აქტიურ ფაზაშიც. ახლა კი ქუჩაში მცირერიცხოვანი აქციებით ცდილობენ პანდემიასთან, ბიზნესთან, ჯანდაცვასთან დაკავშირებული საკითხების პროტესტს, როცა შესაძლებელი იქნებოდა, ყველაფერი საპარლამენტი ტრიბუნიდან გაეპროტესტებიანათ.
- ბიძინა ივანიშვილის პოლიტიკიდან წასვლას არაერთგვაროვანი შეფასებები მოჰყვა, ბევრი ფიქრობს, რომ მაინც ჩაერევა პოლიტიკაში, თქვენი აზრით, საერთოდ წავიდა? - ვფიქრობ, მართლა წავიდა და ჩათვალა რომ თავისი გასაკეთებელი საქმე გააკეთა ქართულ პოლიტიკაში. წავიდა და არავის მისცემს თუნდაც რჩევის დონეზე კონსულტაციებს. თუ ის ჩაერევა, შეუმჩნეველი არ დარჩება - საქართველო ძალიან პატარა ქვეყანაა და პროცესები გამჭვირვალედ მიდის. ჯერ კიდევ დეკემბერში იყო ცნობილი, რომ მიდიოდა ივანიშვილი და როცა ჟურნალისტები უმრავლესობის წევრებს ეკითხებოდნენ ამას, ლამის ასე პასუხობდნენ: ცუდი სიზმარი ხომ არ გინახავთო. მათაც არ იცოდნენ და ჟურნალისტებმა იცოდნენ, რომ მიდიოდა. თუ ივანიშვილი მაინც დაიწყებს რაღაც ტიპის მოძრაობებს, კონსულტაციებს, ეს შეუმჩნეველი არ დარჩება და სერიოზულ დისკომფორტს შეუქმნის ივანიშვილსაც და მმართველ ძალასაც. ვფიქრობ, ივანიშვილმა ჩათვალა, რომ თავისი ფუნქცია, თავისი ამოცანები შეასრულა ქართულ პოლიტიკაში და დარწმუნებული ვარ, ნამდვილად წავიდა პოლიტიკიდან და იმაშიც დარწმუნებული ვარ, რომ მის გარეშე თვითონ "ქართული ოცნება" დადგება ახლა გამოწვევების წინაშე.
- რატომ? - ბიძინა ივანიშვილის წასვლა ცალსახად ასუსტებს "ქართულ ოცნებას", იმიტომ, რომ "ქართული ოცნება" არ არის პოლიტიკური პარტია, რომელიც შეიქმნა ერთნაირად მოაზროვნე, ერთნაირი იდეების, მსოფლმხედველობის მქონე ადამიანებისგან. იქ არიან კონსერვატორებიც, ლიბერალებიც, მემარჯვენეებიც, მემარცხენეებიც, თუ რამე ტიპის პოლიტიკური მიმართულება არსებობს პოლიტიკურ სივრცეში, ყველა გემოვნების ადამიანს იპოვით "ქართულ ოცნებაში". ისინი იქ არიან შეკრებილები ერთი სუბიექტური ფაქტორის გამო, ეს სუბიექტური ფაქტორი ბიძინა ივანიშვილი იყო - სადაც ბიძინა ივანიშვილია, იქ არის წარმატება და ყურადღების ცენტრში ყოფნა. გნებავთ პოლიტიკურად, გნებავთ თანამდებობებზე ყოფნის სურვილით არიან ადამიანები შეკრებილები "ქართულ ოცნებაში". ივანიშვილის წასვლა იმას ნიშნავს, რომ ის 21-კაციანი საბჭო, რომელმაც უნდა შეასრულოს ახლა კოლექტიური ბიძინა ივანიშვილის ფუნქცია, ამას ვერ შეასრულებს. იმ ადამიანებს, ვინც ბიძინა ივანიშვილის ფაქტორის გამო მივიდა "ქართულ ოცნებაში", შეუძლებელია ამ პოლიტიკურმა საბჭომ სათანადო კომპენსაცია გაუწიოს მორალურად, ფსიქოლოგიურად, პოლიტიკურად და ა.შ. ეს იმას ნიშნავს, რომ "ქართული ოცნება" ძლიერი ლიდერის წასვლის შემდეგ დასუსტდება. ამით რამე თანამდებობა კი არ მოაკლდებათ, მაგრამ მოაკლდებათ პოლიტიკური მხარდაჭერა, მოაკლდებათ არჩევნებში ამომრჩევლის ხმები და ეს გამოიწვევს იმას, რომ სხვა პოლიტიკური ძალები აიღებენ იმ ხმებს, რაც "ოცნებას" დააკლდება. ეს ნიშნავს დივერსიფიკაციას. ის ერთგვარად დადებითი იქნება პოლიტიკური მინდვრისთვის, ამან შეიძლება მხოლოდ დადებითი ელემენტები მოიტანოს და, საბოლოოდ, მიშას და ბიძინას ორპოლუსიანი სივრცე უნდა შეცვალოს დივერსიფიცირებულმა პოლიტიკურმა სივრცემ, რომელიც გაჩნდა ივანიშვილის წასვლის შემდეგ.
- მაშინ თქვენ რატომ გაემიჯნეთ "ქართულ ოცნებას" და ბიძინა ივანიშვილს, როცა წამოხვედით იმ პატრიიდან? - თუ გახსოვთ, თემა პროპორციული წესით არჩევნების ცვლილებებს ეხებოდა. 6 თვეს ვუმტკიცებდით ყველას, რომ გავბედეთ და გადავედით პროპორციულ არჩევნებზე და უცებ ვნახეთ, არსადაც არ გადავედით. დავინახეთ დეპუტატების გათამაშებული ამბოხი და ეს უმნიშვნელოვანესი საკითხი ჩავარდა, რომელიც ჩვენთვის ძალიან პრინციპული იყო. 30 წელია, ქართულ პოლიტიკურ სივრცეში არის ასეთი ტიპის მოთხოვნა და ამ საკითხის ჩაგდების გამო დავტოვეთ მაშინ 12 კაცმა უმრავლესობის რიგები. ეს იყო ჩვენთვის შეურაცხმყოფელი და მათი თამაშის წესებზე უარი ვთქვით. ადამიანს რომ ჩამოართმევ ხელს და იტყვი რომ ეს ნაბიჯი უნდა გადავდგათ, ამის ზურგს უკან გადაწყვეტილება რომ იცვლება და ფაქტის წინაშე გაყენებ, ცუდია. უარი ვთქვით და 2019 წლის ნოემბერში წამოვედით. ამით მხოლოდ "ქართული ოცნება" დაზარალდა და ძალიან სერიოზული პრობლემები, რყევები გამოიწვია კიდეც. ვფიქრობ, რომ არა პანდემია, რომელიც მაშველ რგოლად იქცა "ქართული ოცნებისთვის", შეიძლება კიდევ უფრო მძიმე ყოფილიყო პოლიტიკური დარტყმა. ეს ჩავლილი ამბავია და ყველამ უნდა დავინახოთ ის რეალური აუცილებლობები, რაც ქვეყნის წინაშე დგას და ამის მიხედვით უნდა გადავეწყოთ პოლიტიკურ ცხოვრებაზე. ვფიქრობ, ერთპარტიული მმართველობის სისტემა, რომლისკენაც მივდიოდით ბოლო, ამდენი წელი, უნდა შეიცვალოს. ივანიშვილის წასვლა ამიტომ არის მნიშვნელოვანი და ეს ნიშნავს იმას, რომ ერთი პარტია არ იქნება და დივერსიფიცირება მოხდება პოლიტიკური სივრცის.
- მესამე ძალის შექმნას ფიქრობთ? ხომ არ დაიწყეთ უკვე კონსულტაციები? - ძალიან რეალისტურია მესამე ძალის შექნა. სააკაშვილის 9-წლიანი მმართველობა ნახა საზოგადოებამ, ბევრი "ქართულ ოცნებაზე" განაწყენებულიც არის და ამიტომ არც ერთ და არც მეორე ძალასთან რომ არ ჰქონდეს შეხება, ისეთი ძალის ჩამოყალიბების მოთხოვნილება ჩნდება. ვფიქრობ, ეს იქნება სიახლე, რომელიც რამდენიმე თვეში შეიძლება გაჩნდეს. ამას აუცილებლად შეუწყობს ხელს რეგულაციების დასრულება, რაც პანდემიას უკავშირდება. ამის შემდეგ ვფიქრობ, უფრო აქტიური გახდება პოლიტიკური ცხოვრება. ვნახოთ, წინ არის ყველაფერი, ისევ გრძელდება. ბოლო 30 წელია, რაც დამოუკიდევბელი ქვეყანა გავხდით და ისეთი არაორდინარული ვითარება, რაც ახლა არის შექმნილი, ადრე არასოდეს შექმნილა ქართულ პოლიტიკაში. ეს იმ მოთხოვნილებას აჩენს, რასაც თქვენ საუბრობდით - ახალი პოლიტიკური კონფიგურაციის ჩამოყალიბება, რომელიც არ არის ასოცირებული არც ქართულ ოცნებასთან და არც ნაცმოძრაობასთან.
- უკვე დაიწყეთ კონსულტაციები? და ვისთან? - "კონსერვატორები" ვფიქრობთ ასეთი ტიპის კონსულტაციებზე. შეხვედრებიც გვაქვს და კონტურები რომ გამოიკვეთება, მერე გავასაჯაროვებთ, რადგან ჯერ ნედლი პროექტია და მერე, როცა საინტერესო მესიჯები იქნება, მივაწვდით ინფორმაციას საზოგადოებას. არის მოთხოვნილება ისეთი ტიპის კონსერვატიული ძალის შექმნის, რომელიც ჩვენი ქვეყნის ინტერესებს, ტრადიციებს, დასავლურ დემოკრატიულ ღირებულებების და ფასეულობების შერწყმას მოახერხებს.
- და ბოლოს, პანდემიის პირობებში როგორ ცხოვრობს ზვიად ძიძიგური? - შინ ვარ, ძირითადად, ჩემს ოჯახთან, შვილებთან ურთიერთობისთვის დიდი დრო მაქვს. ნათქვამია, ზოგი ჭირი მარგებელიაო და ასე გამოვიდა. ოჯახთან ამდენხნიანი, ასეთი უწყვეტი ურთიერთობა არ მქონია. 20 წელია, ოჯახი შევქმენი და მართლა ამდენი დრო არ მქონია არასოდეს. ამ თვალსაზრისით კომფორტულად ვარ, თუმცა პოლიტიკური ცხოვრება დაპაუზებულია და ეს დისკომფორტს მიქმნის, ამის კომპენსაცია ის არის, რომ ჩემს ოჯახთან ურთიერთობისთვის მეტი დრო მაქვს.
- როგორი მამა ხართ, შვილებთან ურთიერთობაზეც გვიამბეთ...
- მყავს ერთი გოგონა და 4 ვაჟი. ბიჭები გრძნობის გამოხატვის ნაწილში ისეთი აქტიურები არ არიან, როგორიც გოგონაა და მე და ელენე ვართ განუყრელი მეგობრები. დროს ყველანი ერთად ვატარებთ, ხან ჭადრაკს ვთამაშობთ, ხან სხვა გასართობს ვპოულობთ, ვსაუბრობთ, მსჯელობთ. ახლა რესტავრაციით ვართ დაკავებული და სახლში ძველ ნივთებს ვაკეთებთ. დრო უცებ გადის ასეთი ტიპის საქმიანობაში. სახლში ჯდომაშიც არის ლამაზი, მაგრამ ერთი სული მაქვს, როდის დასრულდება ეს პანდემია, რადგან ქვეყნისთვისაც არის დამანგრეველი, ჯერ კიდევ ფეხზე ვერწამომდგარი ეკონომიკისთვის ეს ნიშნავს დარტყმას და დარტყმას ყველა ოჯახის ბიუჯეტზე. ამ მძიმე სოციალური მდგომარეობიდან მალე გამოსვლას ვისურვებდი. რაც შეიძლება მალე შემოსულიყოს ეს ვაქცინა, რომ ქვეყანა ნორმალურ ცხოვრებას დაუბრუნდეს, თორემ ამდენს ქართული ეკონომიკა ვეღარ გაუძლებს და ვერც ოჯახები გაუძლებენ. ჩემი სახლი ჩემი ციხესიმაგრეა, - ეს ყველაზე სწორი გამოთქმაა. ეს ციხესიმაგრე არასოდეს არ უნდა დაეცეს, ჩვენ - პოლიტიკოსებმა ყველაფერი უნდა გავაკეთოთ იმისთვის, რომ ქართული ოჯახები და ჩვენი შვილები თავაწეულ საქართველოში ცხოვრობდნენ.
(სპეციალურად საიტისთვის)