"კადრში ენტონი ჰოპკინსთან ერთად დამაყენეს, ეს ფილმი ჩემთვის მარტო ამად ღირდა" - ირაკლი კვირიკაძის ამერიკული კინოკარიერა და ქართული "ცვალებადი ნიშნები"
ასევე დაგაინტერესებთ - "12 წლის ასაკში მშობლების მოთხოვნას დაემორჩილა და სკოლაში წავიდა. დისლექსიის გამო მას პრობლემები ჰქონდა" - ენტონი ჰოპკინსის კარიერა და პირადი ცხოვრება
"ცვალებადი ნიშნები“ - ახალი ქართული სერიალია, რომელიც ახალგაზრდებზე და მათ თავგადასავლებზე გადაიღეს. სერიალს "კავეა პლუსი“ წარმოგვიდგენს ქართულ-ამერიკულ უნივერსიტეტთან ერთად. თავისუფლება, კონფლიქტები, მეგობრობა, სექსი, გართობა, დილემა, თავგადასავლები და გადაწყვეტილებები - ეს ის თემებია, რასაც ეს ნამუშევარი შეეხება. პრემიერა 8 ივნისს "კავეა პლუსზე“ შედგება.
ოთხი19 წლის სტუდენტის ფერადი და თამამი ისტორიის პირველი სეზონი 12 სერიისგან შედგება. რეჟისორი სოსო ბლიაძეა. ის არაერთი წარმატებული ფილმის ("ოთარის სიკვდილი“ და "ჩემი ოთახი“) ავტორია, ასევე არის სერიალის ჩცდ“-ს ერთ-ერთი რეჟისორი.
"ცვალებად ნიშნებში“ სხვა პოპულარული ქართველი მსახიობების გარდა (ია ფარულავა, ნანკა კალატოზიშვილი, გიორგი მახარაშვილი და სხვები), პირველივე ეპიზოდში, მაყურებელი თანამედროვეობის ერთ-ერთ ყველაზე წარმატებულ ქართველ მსახიობს ირაკლი კვირიკაძეს შეხვდება. მისი გმირი, სახელად ალექსანდრე ოთხი სტუდენტის ცხოვრებაში მოულოდნელად ჩნდება...
ფილმ "მძევლების“ მსახიობი, რომელიც კარიერას ახლა აშშ-ში აგრძელებს, პირველი ქართველი მსახიობი იყო, რომელსაც ბერლინის საერთაშორისო კინოფესტივალის "Shooting Stars“-ის ჯილდო გადაეცა. ის საქართველოში ახლა ცვალებადი ნიშნების“ გადაღებებისთვის ჩამოვიდა.
ambebi.ge ირაკლის კვირიკაძეს არა მარტო ახალ სერიალზე, არამედ მისი ცხოვრების საინტერესო ეპიზოდებზეც ესაუბრა.
ირაკლი კვირიკაძე:
- სერიალში მთავარ როლში 4 სტუდენტია, რომლებიც "გაუში“ სწავლობენ. ჩემი პერსონაჟიც ერთ-ერთი ხაზი და მთავარი როლია. "ცვალებადი ნიშნები“ - ჩემი სერიალში მონაწილეობის პირველი შემთხვევაა.
- როგორც გავიგეთ, ამ პროექტში გადასაღებად თქვენთვის ამერიკაში ჩამოუკითხავთ.
- კი, ნიუ-იორკში ჩამომაკითხეს, ოღონდ, მაშინ სცენარი გადაწყვეტილი არ იყო. შეაგროვეს უბრალოდ ჩემი კადრები, რასაც ნიუ-იორკში გადავიღებდით, თუ როლს დავთანხმდებოდი, უნდოდათ, სერიალში ფლეშბექებად გამოეყენებინათ. მაშინ გავიცანი გადამღები ჯგუფი... საინტერესო სამუშაოს მთავაზობდნენ - სტუდენტებთან, ახალ ადამიანებთან შეხვედრა ურიგო არ უნდა ყოფილიყო... თან სერიალი პირველ ქართულ ონლაინ კინოთეატრში "კავეა პლუსზე“ გავიდოდა. რატომაც არა, მშვენიერი კონცეპტია. საბოლოოდ, მუშაობაზეც შევთანხმდით. ჩემი გმირი - ალექსანდრე ჩემსავით ამერიკაშია ნაცხოვრები, უნივერსიტეტი იქ აქვს დამთავრებული, ლექციებსაც ატარებდა. "გაუს“ მოწვევით საქართველოში ჩამოდის. ქართველ სტუდენტებთან ლექციებს პირველად კითხულობს. აიტის სპეციალისტია. მეტს არაფერს ვიტყვი...
ამ პერსონაჟის განსახიერება საინტერესო იყო, ასევე მსახიობებთან, გადამღებ ჯგუფთან კონტაქტი.
- პრემიერა 8 ივნისსაა, მანამდე კი "ნეტფლიქსის“ ფილმის პრემიერაზე ამერიკაში უნდა ჩახვიდეთ...
- კი, პრემიერა ამერიკაში იქნება. ეს არის უკვე არსებული კინოს Extraction მეორე სერია. მასში ვნახავთ რამდენიმე ქართველ მსახიობს, მათ შორის თორნიკე გოგრიჭიანს, ანდრო ჯაფარიძეს, თინა დალაქიშვილს და კიდევ რამდენიმეს... ტრეილერი დაიდო და ჩანს, რაც ხდება. მეტს ამ შემთხვევაშიც ვერ გეტყვით... მუშაობის პროცესი ძალიან საინტერესო იყო, პირველ რიგში, ამხელა კომპანიასთან მოგვიწია შეხება. ვაკვირდებოდით, რა განსხვავება იყო ნებისმიერი საავტორო ფილმსა და ამ გადაღებებს შორის. ყველაფერი ზედმიწევნით იყო გაწერილი, საოცარი წესრიგი და პროფესიონალურადაც საინტერესო აღმოჩნდა. ახალი უნარები შევიძინე, 4-5 თვის განმავლობაში გადაღებაზე გვავარჯიშებდნენ. იარაღის სროლას, ჩხუბს, რაღაც ილეთებს გვასწავლიდნენ, რომ ყოველდღიურად ფორმაში ვყოფილიყავით. სარისკო რაღაცებს ცხადია, მაინც "კასკადიორები“ აკეთებენ. საინტერესო სამუშაო და გამოწვევა აღმოჩნდა, რომელიც მივიღეთ.
- ირაკლი, გარდა იმისა, რომ ისეთ ატმოსფეროში გაიზარდეთ, რომელიც ხელოვნებით იყო გაჟღენთილი, რეალურად კინო თქვენთან საბოლოოდ როგორ მოვიდა?
- მაინც ოჯახიდან - ვხვდები, რომ აქედან ავიღე მართლა ყველაფერი. ამ სამყაროში გავიზარდე. ყველასთან, ვისთანაც დედაჩემს (მსახიობი ნინო ქორიძე. - ავტ.) ურთიერთობა ჰქონდა, ყოველთვის იყვნენ ადამიანები, რომლებიც ხელოვნებას ქმნიდნენ, იყვნენ კინოში, თეატრში. მერე თითქოს ჩემი ცხოვრებაც ამას დაუკავშირდა. ახლა რომ ვაკვირდები, მივხვდი, რომ ეს იმის დამსახურებაა, რომ თავიდანვე ასე გავიზარდე. მაშინ არც ვიცოდი, არც მესმოდა, რა ხდებოდა, ვერც ვაცნობიერებდი, რა ატმოსფეროში ვიყავი, უბრალოდ, ასეთი მოცემულობა იყო.
გარკვეულ ასაკში მივხვდი, ანალიზი გავუკეთე, - რა სფერო იყო და მინდოდა თუ არა მასში ყოფნა. გარდა იმისა, რომ კინოში თამაშობდნენ კახაც (ბაბუა - კახა ქორიძე. - ავტ.) და ნინოც. მათი დამსახურებით ასევე ურთიერთობა მქონდა თუმანიშვილის თეატრთან, სადაც დიდ დროს ვატარებდი. ვესწრებოდი რეპეტიციებს, სპექტაკლებს. ამ თეატრში დიდი დრო მაქვს გატარებული.
- ერთხელ ბაბუათქვენმა ინტერვიუში მითხრა, რომ ბავშვობაში კარგად წერდით, უმეტესად ფანტასტიკის ჟანრში, აგრძელებთ წერას?
- ეს კახას გადამეტებული შეფასებაა, არ ვიცი, რამდენად კარგად ვწერდი. სიმართლე გითხრათ, არ მახსოვს, რას ვწერდი, ძალიან დიდი ხანია, იმ ძველი ნაწერებისთვის თვალი არ შემივლია, კახა ინახავს ხოლმე ასეთ რაღაცებს. მახსოვს, რომ სიუჟეტი მაყაშვილის სახლის გარშემო ვითარდებოდა. სახლი, სადაც გავიზარდე, მისტიკურია არა მარტო გარეგნულად, მისტიკა იქ ცხოვრებასაც ახლავს. ბავშვობაში იქაურობა რამდენადაც მიყვარდა, ჩემში შიშსაც აღძრავდა. შესაბამისად, ასეთი ნოველები მებადებოდა. დღეს ვცდილობ, სცენარის მიმართულებით ვიმუშაო. როდესაც ვწერ, უკვე კინოს წარმოვიდგენ. ისე, ეს უფრო ჩემთვის ვარჯიშია. არ ვიცი, ამას რა მოჰყვება. კინოში საერთოდ ბევრი რაღაც მომწონს. ამ სფეროში ჩემს თავს ბევრნაირად ვხედავ. ოღონდ, ეს, რა თქმა უნდა, მომავალში. ამას, რასაც ჩემთვის ვაკეთებ, არ აქვს სისტემატური სახე.
- სკოლის დამთავრების შემდეგ თეატრალურ უნივერსიტეტს მიაკითხეთ...
- სულ ვამბობ, რომ გამიმართლა, თუნდაც იმიტომ ღირდა თეატრალურ უნივერსიტეტში ჩაბარება, რომ მოვხვედრილიყავი ბატონ გიზო ჟორდანიას ჯგუფში. მოვასწარი, ერთი წელი ვიყავი იქ, მერე ამერიკაში წავედი. ამ ადამიანთან ურთიერთობა, ის ერთი წელიც დიდი რამ იყო... კინო ყოველთვის მომწონდა, მაგრამ აქ კამერასთან ურთიერთობა არ ისწავლება და ამერიკაში წასვლა გადავწყვიტე.
- და ამერიკაში მამასთან (დავით კვირიკაძე) ჩახვედით, ხომ?
- მამა იქ ცხოვრობდა, თვითონ ჩამიყვანა. მერე ისე მოხდა, თბილისში ჩამოვიდა და მე დავრჩი იქ. მისი დახმარებით განვითარება მარტოს მომიწია. ხშირად ჩამოდიოდა.
- თბილისიდან უცებ დიდი ქვეყანაში აღმოჩნდით და ალბათ, სირთულეს ბევრი იყო, როგორ გაუმკლავდით?